Isaia 2

¹ Verbum, quod vidit Isaias filius Amos super Iudam et Ieru salem.

² Et erit in novissimis diebus
praeparatus mons domus Domini in vertice montium,
et elevabitur super colles;
et fluent ad eum omnes gentes.

³ Et ibunt populi multi et dicent:
“ Venite, et ascendamus ad montem Domini,
ad domum Dei Iacob,
ut doceat nos vias suas,
et ambulemus in semitis eius ”;
quia de Sion exibit lex,
et verbum Domini de Ierusalem.

⁴ Et iudicabit gentes
et arguet populos multos;
et conflabunt gladios suos in vomeres
et lanceas suas in falces;
non levabit gens contra gentem gladium,
nec exercebuntur ultra ad proelium.

⁵ Domus Iacob, venite,
et ambulemus in lumine Domini.

⁶ Proiecisti enim populum tuum, domum Iacob,
quia repleti sunt hariolis orientalibus
et augures habuerunt ut Philisthim
et manus alienis porrigunt.

⁷ Repleta est terra eius argento et auro,
et non est finis thesaurorum eius;

⁸ et repleta est terra eius equis,
et innumerabiles quadrigae eius;
et repleta est terra eius idolis:
opus manuum suarum adoraverunt,
quod fecerunt digiti eorum.

⁹ Et incurvavit se homo,
et humiliatus est vir:
ne dimittas eis.

¹⁰ Ingredere in petram, abscondere in pulvere
a facie timoris Domini et a gloria maiestatis eius.

¹¹ Oculi sublimes hominis humiliabuntur,
et incurvabitur altitudo virorum;
exaltabitur autem Dominus solus in die illa.

¹² Quia dies Domini exercituum
super omnem superbum et excelsum
et super omnem arrogantem, et humiliabitur;

¹³ et super omnes cedros Libani sublimes et erectas
et super omnes quercus Basan

¹⁴ et super omnes montes excelsos
et super omnes colles elevatos

¹⁵ et super omnem turrim excelsam
et super omnem murum munitum

¹⁶ et super omnes naves Tharsis
et super omnia navigia pulchra.

¹⁷ Et incurvabitur sublimitas hominum,
et humiliabitur altitudo virorum;
et elevabitur Dominus solus in die illa,

¹⁸ et idola penitus conterentur.

¹⁹ Et introibunt in speluncas petrarum
et in voragines terrae
a facie formidinis Domini et a gloria maiestatis eius,
cum surrexerit percutere terram.

²⁰ In die illa proiciet homo idola sua argentea et simulacra sua aurea, quaefecerat sibi, ut adoraret, ad talpas et vespertiliones.

²¹ Et ingredieturscissuras petrarum et cavernas saxorum a facie formidinis Domini et a gloriamaiestatis eius, cum surrexerit percutere terram.

²² Quiescite ergo ab homine,cuius spiritus in naribus eius. Quanti enim aestimabitur ipse?