Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Jó 6


font
VULGATASAGRADA BIBLIA
1 Respondens autem Job, dixit :1 Jó tomou a palavra nestes termos:
2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
et calamitas quam patior, in statera !
2 Ah! se pudessem pesar minha aflição, e pôr na balança com ela meu infortúnio!
3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ;
unde et verba mea dolore sunt plena :
3 esta aqui apareceria mais pesada do que a areia dos mares: eis por que minhas palavras são desvairadas.
4 quia sagittæ Domini in me sunt,
quarum indignatio ebibit spiritum meum ;
et terrores Domini militant contra me.
4 As setas do Todo-poderoso estão cravadas em mim, e meu espírito bebe o veneno delas; os terrores de Deus me assediam
5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ?
aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
5 Porventura orneja o asno montês, quando tem erva? Muge o touro junto de sua forragem?
6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ?
aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
6 Come-se uma coisa insípida sem sal? Pode alguém saborear aquilo que não tem gosto algum?
7 Quæ prius nolebat tangere anima mea,
nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
7 Minha alma recusa-se a tocar nisso, meu coração está desgostoso.
8 Quis det ut veniat petitio mea,
et quod expecto tribuat mihi Deus ?
8 Quem me dera que meu voto se cumpra, e que Deus realize minha esperança!
9 et qui cœpit, ipse me conterat ;
solvat manum suam, et succidat me ?
9 Que Deus consinta em esmagar-me, que deixe suas mãos cortarem meus dias!
10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
nec contradicam sermonibus Sancti.
10 Teria pelo menos um consolo, e exultaria em seu impiedoso tormento, por não ter renegado as palavras do Santo.
11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ?
aut quis finis meus, ut patienter agam ?
11 Pois, que é minha força para que eu espere, qual é meu fim, para me portar com paciência?
12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
nec caro mea ænea est.
12 Será que tenho a fortaleza das pedras, e será de bronze minha carne?
13 Ecce non est auxilium mihi in me,
et necessarii quoque mei recesserunt a me.
13 Não encontro socorro algum, qualquer esperança de salvação me foi tirada.
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Domini derelinquit.
14 Recusar a piedade a um amigo é abandonar o temor ao Todo-poderoso.
15 Fratres mei præterierunt me,
sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
15 Meus irmãos são traiçoeiros como a torrente, como as águas das torrentes que somem.
16 Qui timent pruinam,
irruet super eos nix.
16 Rolam agitadas pelo gelo, empoçam-se com a neve derretida.
17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ;
et ut incaluerit, solventur de loco suo.
17 No tempo da seca, elas se esgotam, e ao vir o calor, seu leito seca.
18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ;
ambulabunt in vacuum, et peribunt.
18 as caravanas se desviam das veredas, penetram no deserto e perecem;
19 Considerate semitas Thema, itinera Saba,
et expectate paulisper.
19 As caravanas de Tema espreitavam, os comboios de Sabá contavam com elas;
20 Confusi sunt, quia speravi :
venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
20 ficaram transtornados nas suas suposições: ao chegarem ao lugar, ficaram confusos.
21 Nunc venistis ;
et modo videntes plagam meam, timetis.
21 É assim que falhais em cumprir o que de vós se esperava nesta hora; a vista de meu infortúnio vos aterroriza.
22 Numquid dixi : Afferte mihi,
et de substantia vestra donate mihi ?
22 Porventura, disse-vos eu: Dai-me qualquer coisa de vossos bens, dai-me presentes,
23 vel : Liberate me de manu hostis,
et de manu robustorum eruite me ?
23 livrai-me da mão do inimigo, e tirai-me do poder dos violentos?
24 Docete me, et ego tacebo :
et si quid forte ignoravi, instruite me.
24 Ensinai-me e eu me calarei, mostrai-me em que falhei.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
25 Como são eficazes as expressões conforme a eqüidade! Mas em que podereis surpreender-me?
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
et in ventum verba profertis.
26 Pretendeis censurar palavras? Palavras desesperadas, leva-as o vento.
27 Super pupillum irruitis,
et subvertere nitimini amicum vestrum.
27 Seríeis capazes de pôr em leilão até mesmo um órfão, de traficar o vosso amigo!
28 Verumtamen quod cœpistis explete :
præbete aurem, et videte an mentiar.
28 Vamos, peço-vos, olhai para mim face a face, não mentirei.
29 Respondete, obsecro, absque contentione ;
et loquentes id quod justum est, judicate.
29 Vinde de novo; não sejais injustos; vinde: estou inocente nessa questão.
30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,
nec in faucibus meis stultitia personabit.
30 Haverá iniqüidade em minha língua? Meu paladar não sabe discernir o mal?