Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Jó 6


font
VULGATABIBLIA
1 Respondens autem Job, dixit :1 Job tomó la palabra y dijo:
2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui,
et calamitas quam patior, in statera !
2 ¡Ah, si pudiera pesarse mi aflicción, si mis males se pusieran en la balanza juntos!
3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ;
unde et verba mea dolore sunt plena :
3 Pesarían más que la arena de los mares: por eso mis razones se desmandan.
4 quia sagittæ Domini in me sunt,
quarum indignatio ebibit spiritum meum ;
et terrores Domini militant contra me.
4 Pues las flechas de Sadday están en mí, mi espíritu bebe su veneno, y contra mí se alinean los terrores de Dios.
5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ?
aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
5 ¿Rozna el onagro junto a la hierba verde? ¿muge el buey junto al forraje?
6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ?
aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
6 ¿Se come acaso lo insípido sin sal? en la clara del huevo ¿hay algún gusto?
7 Quæ prius nolebat tangere anima mea,
nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
7 Lo que aun tocar me repugnaba eso es ahora mi comida de enfermo.
8 Quis det ut veniat petitio mea,
et quod expecto tribuat mihi Deus ?
8 ¡Ojalá se realizara lo que pido, que Dios cumpliera mi esperanza,
9 et qui cœpit, ipse me conterat ;
solvat manum suam, et succidat me ?
9 que él consintiera en aplastarme, que soltara su mano y me segara!
10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat,
nec contradicam sermonibus Sancti.
10 Tendría siquiera este consuelo, exultaría de gozo en mis tormentos crueles, por no haber eludido los decretos del Santo.
11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ?
aut quis finis meus, ut patienter agam ?
11 ¿Cuál es mi fuerza para que aún espere, qué fin me espera para que aguante mi alma?
12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea,
nec caro mea ænea est.
12 ¿Es mi fuerza la fuerza de la roca? ¿es mi carne de bronce?
13 Ecce non est auxilium mihi in me,
et necessarii quoque mei recesserunt a me.
13 ¿No está mi apoyo en una nada? ¿no se me ha ido lejos toda ayuda?
14 Qui tollit ab amico suo misericordiam,
timorem Domini derelinquit.
14 El que retira la compasión al prójimo abandona el temor de Sadday.
15 Fratres mei præterierunt me,
sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
15 Me han defraudado mis hermanos lo mismo que un torrente, igual que el lecho de torrentes que pasan:
16 Qui timent pruinam,
irruet super eos nix.
16 turbios van de aguas de hielo, sobre ellos se disuelve la nieve;
17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ;
et ut incaluerit, solventur de loco suo.
17 pero en tiempo de estiaje se evaporan, en cuanto hace calor se extinguen en su lecho.
18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ;
ambulabunt in vacuum, et peribunt.
18 Por ellos las caravanas se apartan de su ruta, en el desierto se adentran y se pierden.
19 Considerate semitas Thema, itinera Saba,
et expectate paulisper.
19 Las caravanas de Temá los otean, en ellos esperan los convoyes de Sabá.
20 Confusi sunt, quia speravi :
venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
20 Pero se ve corrida su confianza; al llegar junto a ellos se quedan confundidos.
21 Nunc venistis ;
et modo videntes plagam meam, timetis.
21 Así sois ahora vosotros para mí: veis algo horrible y os amedrentáis.
22 Numquid dixi : Afferte mihi,
et de substantia vestra donate mihi ?
22 ¿He dicho acaso: «Dadme algo, haced regalos por mí de vuestros bienes;
23 vel : Liberate me de manu hostis,
et de manu robustorum eruite me ?
23 arrancadme de la mano de un rival, de la mano de tiranos rescatadme?»
24 Docete me, et ego tacebo :
et si quid forte ignoravi, instruite me.
24 Instruidme, que yo me callaré; hacedme ver en qué me he equivocado.
25 Quare detraxistis sermonibus veritatis,
cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
25 ¡Qué dulces son las razones ecuánimes!, pero, ¿qué es lo que critican vuestras críticas?
26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis,
et in ventum verba profertis.
26 ¿Intentáis criticar sólo palabras, dichos desesperados que se lleva el viento?
27 Super pupillum irruitis,
et subvertere nitimini amicum vestrum.
27 ¡Vosotros echáis a suerte al mismo huérfano, especuláis con vuestro propio amigo!
28 Verumtamen quod cœpistis explete :
præbete aurem, et videte an mentiar.
28 Y ahora, por favor, volveos a mí, que no he de mentiros a la cara.
29 Respondete, obsecro, absque contentione ;
et loquentes id quod justum est, judicate.
29 ¡Tornad, pues, que no haya entuerto! ¡Tornad, que está en juego mi justicia!
30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem,
nec in faucibus meis stultitia personabit.
30 ¿Hay entuerto en mis labios? ¿no distingue mi paladar las cosas malas?