1 E il Signore disse ad Abramo: « Parti dalla tua terra, dal tuo parentado e dalla casa di tuo padre, e vieni nel paese che io ti mostrerò. | 1 Dixit autem Dominus ad Abram : Egredere de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui, et veni in terram quam monstrabo tibi. |
2 Io poi farò di te una grande nazione, ti benedirò e farò grande il tuo nome, e tu sarai una benedizione. | 2 Faciamque te in gentem magnam, et benedicam tibi, et magnificabo nomen tuum, erisque benedictus. |
3 Io benedirò chi ti benedice, e maledirò chi ti maledice, e in te saranno benedette tutte le nazioni della terra. » | 3 Benedicam benedicentibus tibi, et maledicam maledicentibus tibi, atque in te benedicentur universæ cognationes terræ. |
4 Partì adunque Abramo secondo l'ordine del Signore, e Lot andò con lui. Abramo aveva settantacinque anni quando partì da Haran. | 4 Egressus est itaque Abram sicut præceperat ei Dominus, et ivit cum eo Lot : septuaginta quinque annorum erat Abram cum egrederetur de Haran. |
5 Egli prese con sè la sua moglie Sarai, e Lot figlio di suo fratello, e tutto quello che possedevano, e le persone che avevano acquistate in Haran, e partirono per andare nella terra di Canaan. E, giunti colà, | 5 Tulitque Sarai uxorem suam, et Lot filium fratris sui, universamque substantiam quam possederant, et animas quas fecerant in Haran : et egressi sunt ut irent in terram Chanaan. Cumque venissent in eam, |
6 Abramo attraversò il paese fino al luogo di Sichem, fino alla valle famosa. Erano allora in quella terra i Cananei. | 6 pertransivit Abram terram usque ad locum Sichem, usque ad convallem illustrem : Chananæus autem tunc erat in terra. |
7 Là il Signore apparve ad Abramo e gli disse: « Alla tua progenie io darò questa terra ». Ed egli edificò in quel luogo un altare al Signore, che gli era apparso. | 7 Apparuit autem Dominus Abram, et dixit ei : Semini tuo dabo terram hanc. Qui ædificavit ibi altare Domino, qui apparuerat ei. |
8 E di lì procedendo verso il monte ad oriente di Betel, vi tese la sua tenda, avendo Betel a occidente ed Ai ad oriente; e anche li edificò un altare al Signore e ne invocò il nome. | 8 Et inde transgrediens ad montem, qui erat contra orientem Bethel, tetendit ibi tabernaculum suum, ab occidente habens Bethel, et ab oriente Hai : ædificavit quoque ibi altare Domino, et invocavit nomen ejus. |
9 Poi Abramo continuò il suo cammino spingendosi verso mezzogiorno. | 9 Perrexitque Abram vadens, et ultra progrediens ad meridiem.
|
10 Ma sopravvenuta la carestia nel paese, Abramo scese in Egitto, per starvi un po' di tempo, perchè la fame dominava nel paese. | 10 Facta est autem fames in terra : descenditque Abram in Ægyptum, ut peregrinaretur ibi : prævaluerat enim fames in terra. |
11 E stando per entrare in Egitto disse a Sarai sua moglie: « So che tu sei una bella donna, | 11 Cumque prope esset ut ingrederetur Ægyptum, dixit Sarai uxori suæ : Novi quod pulchra sis mulier : |
12 e che gli Egiziani, appena ti avran veduta, diranno: « E sua moglie », e uccideranno me, e lasceranno a te la vita. | 12 et quod cum viderint te Ægyptii, dicturi sunt : Uxor ipsius est : et interficient me, et te reservabunt. |
13 Di' dunque che sei mia sorella, te ne scongiuro, affinchè per amor tuo io sia bene accolto, e per te abbia salva la vita ». | 13 Dic ergo, obsecro te, quod soror mea sis : ut bene sit mihi propter te, et vivat anima mea ob gratiam tui. |
14 Entrato adunque Abramo in Egitto, gli Egiziani osservarono che la donna era molto bella; | 14 Cum itaque ingressus esset Abram Ægyptum, viderunt Ægyptii mulierem quod esset pulchra nimis. |
15 e i principi ne parlarono a Faraone, e la magnificarono dinanzi a lui, e la donna fu portata nella casa di Faraone. | 15 Et nuntiaverunt principes Pharaoni, et laudaverunt eam apud illum : et sublata est mulier in domum Pharaonis. |
16 E per riguardo a lei trattaron bene Abramo, che ebbe pecore e buoi e asini, e servi e serve, e asine e cammelli. | 16 Abram vero bene usi sunt propter illam : fueruntque ei oves et boves et asini, et servi et famulæ, et asinæ et cameli. |
17 Ma il Signore percosse con gravissime piaghe Faraone e la sua casa a motivo di Sarai moglie di Abramo. | 17 Flagellavit autem Dominus Pharaonem plagis maximis, et domum ejus, propter Sarai uxorem Abram. |
18 Allora Faraone, chiamato Abramo, gli disse: « Che m'hai fatto? Perchè non mi hai detto che è tua moglie? | 18 Vocavitque Pharao Abram, et dixit ei : Quidnam est hoc quod fecisti mihi ? quare non indicasti quod uxor tua esset ? |
19 Perché mi hai dichiarato che è tua sorella, in modo che io l'ho presa in moglie? Or dunque eccoti la tua moglie: prendila, e vattene ». | 19 quam ob causam dixisti esse sororem tuam, ut tollerem eam mihi in uxorem ? Nunc igitur ecce conjux tua, accipe eam, et vade. |
20 E Faraone diede gli ordini ai suoi uomini riguardo ad Abramo, ed essi scortarono lui, la sua moglie e tutto quello che possedeva. | 20 Præcepitque Pharao super Abram viris : et deduxerunt eum, et uxorem illius, et omnia quæ habebat. |