1 Se parlassi le lingue degli uomini e degli angeli, ma non avessi la carità, sarei come bronzo che rimbomba o come cimbalo che strepita.
| 1 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens. |
2 E se avessi il dono della profezia, se conoscessi tutti i misteri e avessi tutta la conoscenza, se possedessi tanta fede da trasportare le montagne, ma non avessi la carità, non sarei nulla.
| 2 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam : et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum. |
3 E se anche dessi in cibo tutti i miei beni e consegnassi il mio corpo per averne vanto, ma non avessi la carità, a nulla mi servirebbe.
| 3 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
|
4 La carità è magnanima, benevola è la carità; non è invidiosa, non si vanta, non si gonfia d’orgoglio, | 4 Caritas patiens est, benigna est. Caritas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur, |
5 non manca di rispetto, non cerca il proprio interesse, non si adira, non tiene conto del male ricevuto, | 5 non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum, |
6 non gode dell’ingiustizia ma si rallegra della verità. | 6 non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati : |
7 Tutto scusa, tutto crede, tutto spera, tutto sopporta.
| 7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
|
8 La carità non avrà mai fine. Le profezie scompariranno, il dono delle lingue cesserà e la conoscenza svanirà. | 8 Caritas numquam excidit : sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur. |
9 Infatti, in modo imperfetto noi conosciamo e in modo imperfetto profetizziamo. | 9 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus. |
10 Ma quando verrà ciò che è perfetto, quello che è imperfetto scomparirà. | 10 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est. |
11 Quand’ero bambino, parlavo da bambino, pensavo da bambino, ragionavo da bambino. Divenuto uomo, ho eliminato ciò che è da bambino.
| 11 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli. |
12 Adesso noi vediamo in modo confuso, come in uno specchio; allora invece vedremo faccia a faccia. Adesso conosco in modo imperfetto, ma allora conoscerò perfettamente, come anch’io sono conosciuto. | 12 Videmus nunc per speculum in ænigmate : tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte : tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum. |
13 Ora dunque rimangono queste tre cose: la fede, la speranza e la carità. Ma la più grande di tutte è la carità! | 13 Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hæc : major autem horum est caritas. |