Ijob 21
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lev
Num
Dtn
Jos
Ri
Rut
1Sam
2Sam
1Kön
2Kön
1Chr
2Chr
Esra
Neh
Tob
Jdt
Est
1Makk
2Makk
Ijob
Ps
Spr
Koh
Hld
Weish
Sir
Jes
Jer
Klgl
Bar
Ez
Dan
Hos
Joel
Am
Obd
Jona
Mi
Nah
Hab
Zef
Hag
Sach
Mal
Mt
Mk
Lk
Joh
Apg
Röm
1Kor
2Kor
Gal
Eph
Phil
Kol
1Thess
2Thess
1Tim
2Tim
Tit
Phlm
Hebr
Jak
1Petr
2Petr
1Joh
2Joh
3Joh
Jud
Offb
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL | LXX |
---|---|
1 Da antwortete Ijob und sprach: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 Hört, hört doch auf mein Wort, das wäre mir schon Trost von euch. | 2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις |
3 Ertragt mich, sodass ich reden kann. Habe ich geredet, dann könnt ihr spotten. | 3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου |
4 Richt ich an Menschen meine Klage, hab ich nicht Grund zur Ungeduld? | 4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι |
5 Wendet euch mir zu und erstarrt und legt die Hand auf den Mund! | 5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι |
6 Denk ich daran, bin ich erschreckt und Schauder packt meinen Leib. | 6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι |
7 Warum bleiben Frevler am Leben, werden alt und stark an Kraft? | 7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω |
8 Ihre Nachkommen stehen fest vor ihnen, ihre Sprösslinge vor ihren Augen. | 8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις |
9 Ihre Häuser sind in Frieden, ohne Schreck, die Rute Gottes trifft sie nicht. | 9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις |
10 Ihr Stier bespringt und fehlt nicht, die Kühe kalben und verwerfen nicht. | 10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν |
11 Wie Schafe treiben sie ihre Kinder aus, ihre Kleinen tanzen und springen. | 11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν |
12 Sie singen zu Pauke und Harfe, erfreuen sich am Klang der Flöte, | 12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου |
13 verbrauchen ihre Tage im Glück und fahren voll Ruhe ins Totenreich. | 13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν |
14 Und doch sagten sie zu Gott: Weiche von uns! Deine Wege wollen wir nicht kennen. | 14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι |
15 Was ist der Allmächtige, dass wir ihm dienen, was nützt es uns, wenn wir ihn angehen? | 15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω |
16 Doch in ihrer Hand liegt nicht das Glück; der Frevler Denkart ist mir fern. | 16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα |
17 Wie oft erlischt der Frevler Lampe, kommt Unheil über sie, teilt er Verderben zu in seinem Zorn? | 17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης |
18 Wie oft werden sie wie Stroh vor dem Wind, wie Spreu, die der Sturm entführt? | 18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ |
19 Nicht dessen Kindern spare Gott sein Unheil auf, ihm selbst vergelte er, sodass er es spürt. | 19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται |
20 Mit eigenen Augen soll er sein Unglück schauen, vom Grimm des Allmächtigen soll er trinken. | 20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη |
21 Denn was kümmert ihn sein Haus, wenn er dahin ist, wenn abgeschnitten seiner Monde Z | 21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν |
22 Darf man Gott Erkenntnis lehren, ihn, der die Erhabenen richtet? | 22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει |
23 Der eine stirbt in vollem Glück, ist ganz in Frieden, sorgenfrei. | 23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων |
24 Seine Schenkel sind voll von Fett, getränkt mit Mark sind seine Knochen. | 24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται |
25 Der andere stirbt mit bitterer Seele und hat kein Glück genossen. | 25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον |
26 Zusammen liegen sie im Staub und Gewürm deckt beide zu. | 26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν |
27 Ja, euer Denken kenn ich wohl, die Ränke, die ihr sinnt gegen mich. | 27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι |
28 Ihr sagt: Wo ist das Haus des Edlen und wo das Zelt, in dem Frevler wohnen? | 28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων |
29 Habt ihr nie die fahrenden Leute befragt und ihre Zeichen genau beachtet? | 29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε |
30 Dass am Unglückstag der Böse verschont wird, weggebracht am Tag des Zorns. | 30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται |
31 Wer hält ihm seinen Lebenswandel vor, was er getan hat, wer vergilt es ihm? | 31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω |
32 Er aber wird zur Gruft geleitet, bei seinem Grab hält man die Wacht. | 32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν |
33 Ein Labsal sind für ihn die Schollen des Schachts, hinter ihm her zieht alle Welt, vor ihm die Menge ohne Zahl. | 33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι |
34 Wie wollt ihr mich mit Nichtigem trösten? Eure Antworten bleiben Betrug. | 34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν |