Ijob 21

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 Da antwortete Ijob und sprach:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Hört, hört doch auf mein Wort, das wäre mir schon Trost von euch.	2 Ακουσατε μετα προσοχης την ομιλιαν μου, και τουτο ας ηναι αντι των παρηγοριων σας.
3 Ertragt mich, sodass ich reden kann. Habe ich geredet, dann könnt ihr spotten.	3 Υποφερετε με να λαλησω? και αφου λαλησω, εμπαιζετε.
4 Richt ich an Menschen meine Klage, hab ich nicht Grund zur Ungeduld?	4 Μη εις ανθρωπον παραπονουμαι εγω; δια τι λοιπον να μη ταραχθη το πνευμα μου;
5 Wendet euch mir zu und erstarrt und legt die Hand auf den Mund!	5 Εμβλεψατε εις εμε και θαυμασατε, και βαλετε χειρα επι στοματος.
6 Denk ich daran, bin ich erschreckt und Schauder packt meinen Leib.	6 Μονον να ενθυμηθω, ταραττομαι, και τρομος κυριευει την σαρκα μου.
7 Warum bleiben Frevler am Leben, werden alt und stark an Kraft?	7 Δια τι οι ασεβεις ζωσι, γηρασκουσι, μαλιστα ακμαζουσιν εις πλουτη;
8 Ihre Nachkommen stehen fest vor ihnen, ihre Sprösslinge vor ihren Augen.	8 Το σπερμα αυτων στερεουται εμπροσθεν αυτων μετ' αυτων, και τα εκγονα αυτων εμπροσθεν των οφθαλμων αυτων.
9 Ihre Häuser sind in Frieden, ohne Schreck, die Rute Gottes trifft sie nicht.	9 Αι οικιαι αυτων ειναι ασφαλεις απο φοβου? και ραβδος Θεου δεν ειναι επ' αυτους.
10 Ihr Stier bespringt und fehlt nicht, die Kühe kalben und verwerfen nicht.	10 Ο βους αυτων συλλαμβανει και δεν αποτυγχανει? η δαμαλις αυτων τικτει και δεν αποβαλλει.
11 Wie Schafe treiben sie ihre Kinder aus, ihre Kleinen tanzen und springen.	11 Απολυουσι τα τεκνα αυτων ως προβατα, και τα παιδια αυτων σκιρτωσι.
12 Sie singen zu Pauke und Harfe, erfreuen sich am Klang der Flöte,	12 Λαμβανουσι το τυμπανον και την κιθαραν και ευφραινονται εις τον ηχον του οργανου.
13 verbrauchen ihre Tage im Glück und fahren voll Ruhe ins Totenreich.	13 Διαγουσι τας ημερας αυτων εν αγαθοις και εν μια στιγμη καταβαινουσιν εις τον αδην.
14 Und doch sagten sie zu Gott: Weiche von uns! Deine Wege wollen wir nicht kennen.	14 Και λεγουσι προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων, διοτι δεν θελομεν να γνωρισωμεν τας οδους σου?
15 Was ist der Allmächtige, dass wir ihm dienen, was nützt es uns, wenn wir ihn angehen?	15 τι ειναι ο Παντοδυναμος δια να δουλευωμεν αυτον; και τι ωφελουμεθα επικαλουμενοι αυτον;
16 Doch in ihrer Hand liegt nicht das Glück; der Frevler Denkart ist mir fern.	16 Ιδου, τα αγαθα αυτων δεν ειναι εν τη χειρι αυτων? μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.
17 Wie oft erlischt der Frevler Lampe, kommt Unheil über sie, teilt er Verderben zu in seinem Zorn?	17 Ποσακις σβυνεται ο λυχνος των ασεβων, και ερχεται η καταστροφη αυτων επ' αυτους Ο Θεος διαμοιραζει εις αυτους ωδινας εν τη οργη αυτου.
18 Wie oft werden sie wie Stroh vor dem Wind, wie Spreu, die der Sturm entführt?	18 Ειναι ως αχυρον εμπροσθεν του ανεμου? και ως κονιορτος, τον οποιον αρπαζει ο ανεμοστροβιλος.
19 Nicht dessen Kindern spare Gott sein Unheil auf, ihm selbst vergelte er, sodass er es spürt.	19 Ο Θεος φυλαττει την ποινην της ανομιας αυτων δια τους υιους αυτων? ανταποδιδει εις αυτους, και θελουσι γνωρισει τουτο.
20 Mit eigenen Augen soll er sein Unglück schauen, vom Grimm des Allmächtigen soll er trinken.	20 Οι οφθαλμοι αυτων θελουσιν ιδει την καταστροφην αυτων, και θελουσι πιει απο του θυμου του Παντοδυναμου.
21 Denn was kümmert ihn sein Haus, wenn er dahin ist, wenn abgeschnitten seiner Monde Z	21 Διοτι ο ασεβης ποιαν ηδονην εχει μεθ' εαυτον εν τω οικω αυτου, αφου κοπη εις το μεσον ο αριθμος των μηνων αυτου;
22 Darf man Gott Erkenntnis lehren, ihn, der die Erhabenen richtet?	22 Θελει διδαξει τις τον Θεον γνωσιν; και αυτος κρινει τους υψηλους.
23 Der eine stirbt in vollem Glück, ist ganz in Frieden, sorgenfrei.	23 Ο μεν αποθνησκει εν τω ακρω της ευδαιμονιας αυτου, ενω ειναι κατα παντα ευτυχης και ησυχος?
24 Seine Schenkel sind voll von Fett, getränkt mit Mark sind seine Knochen.	24 τα πλευρα αυτου ειναι πληρη παχους, και τα οστα αυτου ποτιζονται μυελον.
25 Der andere stirbt mit bitterer Seele und hat kein Glück genossen.	25 Ο δε αποθνησκει εν πικρια ψυχης, και ποτε δεν εφαγεν εν ευφροσυνη.
26 Zusammen liegen sie im Staub und Gewürm deckt beide zu.	26 Θελουσι κοιτεσθαι ομου εν τω χωματι, και σκωληκες θελουσι σκεπασει αυτους.
27 Ja, euer Denken kenn ich wohl, die Ränke, die ihr sinnt gegen mich.	27 Ιδου, γνωριζω τους διαλογισμους σας, και τας πονηριας τας οποιας μηχανασθε κατ' εμου.
28 Ihr sagt: Wo ist das Haus des Edlen und wo das Zelt, in dem Frevler wohnen?	28 Διοτι λεγετε, Που ο οικος του αρχοντος; και που η σκηνη της κατοικησεως των ασεβων;
29 Habt ihr nie die fahrenden Leute befragt und ihre Zeichen genau beachtet?	29 Δεν ηρωτησατε τους διαβαινοντας την οδον; και τα σημεια αυτων δεν καταλαμβανετε;
30 Dass am Unglückstag der Böse verschont wird, weggebracht am Tag des Zorns.	30 Οτι ο ασεβης φυλαττεται εις ημεραν αφανισμου, εις ημεραν οργης φερεται.
31 Wer hält ihm seinen Lebenswandel vor, was er getan hat, wer vergilt es ihm?	31 Τις θελει φανερωσει εμπροσθεν αυτου την οδον αυτου; και τις θελει ανταποδωσει εις αυτον ο, τι αυτος επραξε;
32 Er aber wird zur Gruft geleitet, bei seinem Grab hält man die Wacht.	32 και αυτος θελει φερθη εις τον ταφον, και θελει διαμενει εν τω μνηματι.
33 Ein Labsal sind für ihn die Schollen des Schachts, hinter ihm her zieht alle Welt, vor ihm die Menge ohne Zahl.	33 Οι βωλοι της κοιλαδος θελουσιν εισθαι γλυκεις εις αυτον, και πας ανθρωπος θελει υπαγει κατοπιν αυτου, καθως αναριθμητοι προπορευονται αυτου.
34 Wie wollt ihr mich mit Nichtigem trösten? Eure Antworten bleiben Betrug.	34 Πως λοιπον με παρηγορειτε ματαιως, αφου εις τας αποκρισεις σας μενει ψευδος;