Jó 36

VULGATA	LXX
1 Addens quoque Eliu, hæc locutus est :	1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi : adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.	2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.	3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.	4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις
5 Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens :	5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας
6 sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit.	6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει
7 Non auferet a justo oculos suos : et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.	7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis,	8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας
9 indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.	9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat : et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.	10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria :	11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις
12 si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.	12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.	13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.	14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.	15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se : requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.	16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος
17 Causa tua quasi impii judicata est : causam judiciumque recipies.	17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα
18 Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas : nec multitudo donorum inclinet te.	18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.	19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.	20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων
21 Cave ne declines ad iniquitatem : hanc enim cœpisti sequi post miseriam.	21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας
22 Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.	22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης
23 Quis poterit scrutari vias ejus ? aut quis potest ei dicere : Operatus es iniquitatem ?	23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα
24 Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.	24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες
25 Omnes homines vident eum : unusquisque intuetur procul.	25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι
26 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram : numerus annorum ejus inæstimabilis.	26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος
27 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum,	27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην
28 qui de nubibus fluunt quæ prætexunt cuncta desuper.	28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,	29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου
30 et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.	30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν
31 Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.	31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι
32 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.	32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι
33 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.	33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας