Jó 36

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Addens quoque Eliu, hæc locutus est :	1 Και ο Ελιου εξηκολουθησε και ειπεν?
2 Sustine me paululum, et indicabo tibi : adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.	2 Υπομεινον με ολιγον, και θελω σε διδαξει? διοτι εχω ετι λογους υπερ του Θεου.
3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum.	3 Θελω λαβει τα επιχειρηματα μου μακροθεν, και θελω αποδωσει δικαιοσυνην εις τον Ποιητην μου?
4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.	4 διοτι οι λογοι μου επ' αληθειας δεν θελουσιν εισθαι ψευδεις? πλησιον σου ειναι ο τελειος κατα την γνωσιν.
5 Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens :	5 Ιδου, ο Θεος ειναι ισχυρος, ομως δεν καταφρονει ουδενα? ισχυρος εις δυναμιν σοφιας.
6 sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit.	6 Δεν θελει ζωοποιησει τον ασεβη? εις δε τους πτωχους διδει το δικαιον.
7 Non auferet a justo oculos suos : et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.	7 Δεν αποσυρει τους οφθαλμους αυτου απο των δικαιων, αλλα και μετα βασιλεων βαλλει αυτους επι θρονου? μαλιστα καθιζει αυτους διαπαντος, και ειναι υψωμενοι.
8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis,	8 Και εαν ηθελον εισθαι δεδεμενοι με δεσμα και πιασθη με σχοινια θλιψεως,
9 indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.	9 τοτε φανερονει εις αυτους τα εργα αυτων και τας παραβασεις αυτων, οτι υπερηυξησαν,
10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat : et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.	10 και ανοιγει το ωτιον αυτων εις διδασκαλιαν, και απο της ανομιας προσταζει να επιστρεψωσιν.
11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria :	11 Εαν υπακουσωσι και δουλευσωσι, θελουσι τελειωσει τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευφροσυναις.
12 si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.	12 Αλλ' εαν δεν υπακουσωσι, θελουσι διαπερασθη υπο ρομφαιας και θελουσι τελευτησει εν αγνωσια.
13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.	13 Οι δε υποκριται την καρδιαν επισωρευουσιν οργην? δεν θελουσι βοησει οταν δεση αυτους?
14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.	14 αυτοι αποθνησκουσιν εν τη νεοτητι, και η ζωη αυτων τελειονει μεταξυ των ασελγων.
15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus.	15 Λυτρονει τον τεθλιμμενον εν τη θλιψει αυτου και ανοιγει τα ωτα αυτων εν συμφορα?
16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se : requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.	16 και ουτως ηθελε σε εκβαλει απο της στενοχωριας εις ευρυχωριαν, οπου δεν υπαρχει στενοχωρια? και το παρατιθεμενον επι της τραπεζης σου θελει εισθαι πληρες παχους.
17 Causa tua quasi impii judicata est : causam judiciumque recipies.	17 Αλλα συ εξεπληρωσας δικην ασεβους? δικη και κρισις θελουσι σε καταλαβει.
18 Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas : nec multitudo donorum inclinet te.	18 Επειδη υπαρχει θυμος, προσεχε μη σε εξαφανιση δια της προσβολης αυτου? τοτε ουδε μεγα λυτρον ηθελε σε λυτρωσει.
19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.	19 Θελει αποβλεψει εις τα πλουτη σου, ουτε εις χρυσιον ουτε εις πασαν την ισχυν της δυναμεως;
20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.	20 Μη επιποθει την νυκτα, καθ' ην οι λαοι εκκοπτονται εν τω τοπω αυτων.
21 Cave ne declines ad iniquitatem : hanc enim cœpisti sequi post miseriam.	21 Προσεχε, μη στραφης προς την ανομιαν? διοτι συ προεκρινας τουτο μαλλον παρα την θλιψιν.
22 Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.	22 Ιδου, ο Θεος ειναι υψωμενος δια της δυναμεως αυτου? τις διδασκει ως αυτος;
23 Quis poterit scrutari vias ejus ? aut quis potest ei dicere : Operatus es iniquitatem ?	23 Τις διωρισεν εις αυτον την οδον αυτου; η τις δυναται να ειπη, Επραξας ανομιαν;
24 Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri.	24 Ενθυμου να μεγαλυνης το εργον αυτου, το οποιον θεωρουσιν οι ανθρωποι.
25 Omnes homines vident eum : unusquisque intuetur procul.	25 Πας ανθρωπος βλεπει αυτο? ο ανθρωπος θεωρει αυτο μακροθεν.
26 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram : numerus annorum ejus inæstimabilis.	26 Ιδου, ο Θεος ειναι μεγας και ακατανοητος εις ημας, και ο αριθμος των ετων αυτου ανεξερευνητος.
27 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum,	27 Οταν ανασυρη τας ρανιδας του υδατος, αυται καταχεουσιν εκ των ατμων αυτου βροχην,
28 qui de nubibus fluunt quæ prætexunt cuncta desuper.	28 την οποιαν τα νεφη ραινουσιν? αφθονως σταλαζουσιν επι τον ανθρωπον.
29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,	29 Δυναται τις ετι να εννοηση τας εφαπλωσεις των νεφελων, τον κροτον της σκηνης αυτου;
30 et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.	30 Ιδου, εφαπλονει το φως αυτου επ' αυτην και σκεπαζει τους πυθμενας της θαλασσης?
31 Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus.	31 επειδη δι' αυτων δικαζει τους λαους και διδει τροφην αφθονως.
32 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.	32 Εν ταις παλαμαις αυτου κρυπτει την αστραπην? και προσταζει αυτην εις ο, τι εχει να απαντηση.
33 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.	33 Παραγγελλει εις αυτην υπερ του φιλου αυτου, κατα δε του ασεβους ετοιμαζει οργην.