Jó 17
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | DIODATI |
---|---|
1 Spiritus meus attenuabitur ; dies mei breviabuntur : et solum mihi superest sepulchrum. | 1 Il mio spirito si dissolve, I miei giorni sono spenti, I sepolcri mi aspettano. |
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus. | 2 Non ho io appresso di me degli schernitori? E l’occhio mio non dev’egli sopportare le loro provocazioni? |
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me. | 3 Deh! metti pegno, dammi sicurtà per piatir teco; Chi sarà colui che mi toccherà nella mano? |
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina : propterea non exaltabuntur. | 4 Perciocchè, quant’è a costoro, tu hai nascosto il senno al cuor loro, E però tu non li innalzerai. |
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient. | 5 Di chi parla fra gli amici per lusinga Anche gli occhi de’ figliuoli saranno consumati. |
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis. | 6 Egli mi ha posto per servir di proverbio a’ popoli, Ed io sono pubblicamente menato attorno in sul tamburo. |
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt. | 7 E l’occhio mio è tutto raggrinzato di sdegno, E tutte le mie membra son simili ad un’ombra. |
8 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur. | 8 Gli uomini diritti stupiranno di questo, E l’innocente se ne commoverà per cagion dell’ipocrita. |
9 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem. | 9 Ma pure il giusto si atterrà alla sua via, E colui ch’è puro di mani vie più si raffermerà |
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. | 10 Or ravvedetevi pure voi tutti, e poi venite; Non troverò io alcun savio fra voi? |
11 Dies mei transierunt ; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum. | 11 I miei giorni son passati via; I miei disegni, i proponimenti del mio cuore son rotti. |
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. | 12 La notte mi è cangiata in giorno, La luce è di presso seguita dalle tenebre. |
13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. | 13 Se io mi trattengo di speranza, il sepolcro sarà la mia casa, Io farò il mio letto nelle tenebre. |
14 Putredini dixi : Pater meus es ; Mater mea, et soror mea, vermibus. | 14 Già ho gridato alla fossa: Tu sei mio padre; Ed a’ vermini: Voi siete la madre, e la sorella mia. |
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea ? et patientiam meam quis considerat ? | 15 Ed ove è ora la mia speranza? Sì, la mia speranza? chi la potrà vedere? |
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea : putasne saltem ibi erit requies mihi ? | 16 Le mie speranze scenderanno nel fondo del sepolcro; Conciossiachè il riposo di tutti ugualmente sia nella polvere |