Jó 17
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBLIA |
---|---|
1 Spiritus meus attenuabitur ; dies mei breviabuntur : et solum mihi superest sepulchrum. | 1 Mi aliento se agota, mis días se apagan sólo me queda el cementerio. |
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus. | 2 ¿No estoy a merced de las burlas, y en amarguras pasan mis ojos las noches? |
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me. | 3 Coloca, pues, mi fianza junto a ti, ¿quién, si no, querrá chocar mi mano? |
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina : propterea non exaltabuntur. | 4 Tú has cerrado su mente a la razón, por eso ninguna mano se levanta |
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient. | 5 Como el que anuncia a sus amigos un reparto, cuando languidecen los ojos de sus hijos, |
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis. | 6 me he hecho yo proverbio de las gentes, alguien a quien escupen en la cara. |
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt. | 7 Mis ojos se apagan de pesar, mis miembros se desvanecen como sombra. |
8 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur. | 8 Los hombres rectos quedan de ello asombrados, contra el impío se indigna el inocente; |
9 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem. | 9 el justo se afianza en su camino, y el de manos puras redobla su energía. |
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. | 10 Pero, vosotros todos, volved otra vez, ¡no hallaré un solo sabio entre vosotros! |
11 Dies mei transierunt ; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum. | 11 Mis días han pasado con mis planes, se han deshecho los deseos de mi corazón. |
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. | 12 Algunos hacen de la noche día: se acercaría la luz que ahuyenta las tinieblas. |
13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. | 13 Mas ¿qué espero? Mi casa es el seol, en las tinieblas extendí mi lecho. |
14 Putredini dixi : Pater meus es ; Mater mea, et soror mea, vermibus. | 14 Y grito a la fosa: «¡Tú mi padre!», a los gusanos: «¡Mi madre y mis hermanos!» |
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea ? et patientiam meam quis considerat ? | 15 ¿Dónde está, pues, mi esperanza? y mi felicidad ¿quién la divisa? |
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea : putasne saltem ibi erit requies mihi ? | 16 ¿Van a bajar conmigo hasta el seol? ¿Nos hundiremos juntos en el polvo? |