Jó 12

VULGATA	LXX
1 Respondens autem Job, dixit :	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia ?	2 ειτα υμεις εστε ανθρωποι η μεθ' υμων τελευτησει σοφια
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum ; quis enim hæc quæ nostis ignorat ?	3 καμοι μεν καρδια καθ' υμας εστιν
4 Qui deridetur ab amico suo, sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum : deridetur enim justi simplicitas.	4 δικαιος γαρ ανηρ και αμεμπτος εγενηθη εις χλευασμα
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum.	5 εις χρονον γαρ τακτον ητοιμαστο πεσειν υπο αλλους οικους τε αυτου εκπορθεισθαι υπο ανομων
6 Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.	6 ου μην δε αλλα μηδεις πεποιθετω πονηρος ων αθωος εσεσθαι οσοι παροργιζουσιν τον κυριον ως ουχι και ετασις αυτων εσται
7 Nimirum interroga jumenta, et docebunt te ; et volatilia cæli, et indicabunt tibi.	7 αλλα δη επερωτησον τετραποδα εαν σοι ειπωσιν πετεινα δε ουρανου εαν σοι απαγγειλωσιν
8 Loquere terræ, et respondebit tibi, et narrabunt pisces maris.	8 εκδιηγησαι δε γη εαν σοι φραση και εξηγησονται σοι οι ιχθυες της θαλασσης
9 Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit ?	9 τις ουκ εγνω εν πασι τουτοις οτι χειρ κυριου εποιησεν ταυτα
10 In cujus manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.	10 ει μη εν χειρι αυτου ψυχη παντων των ζωντων και πνευμα παντος ανθρωπου
11 Nonne auris verba dijudicat ? et fauces comedentis, saporem ?	11 ους μεν γαρ ρηματα διακρινει λαρυγξ δε σιτα γευεται
12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.	12 εν πολλω χρονω σοφια εν δε πολλω βιω επιστημη
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo ; ipse habet consilium et intelligentiam.	13 παρ' αυτω σοφια και δυναμις αυτω βουλη και συνεσις
14 Si destruxerit, nemo est qui ædificet ; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.	14 εαν καταβαλη τις οικοδομησει εαν κλειση κατα ανθρωπων τις ανοιξει
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur ; et si emiserit eas, subvertent terram.	15 εαν κωλυση το ωδωρ ξηρανει την γην εαν δε επαφη απωλεσεν αυτην καταστρεψας
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia ; ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.	16 παρ' αυτω κρατος και ισχυς αυτω επιστημη και συνεσις
17 Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem.	17 διαγων βουλευτας αιχμαλωτους κριτας δε γης εξεστησεν
18 Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.	18 καθιζανων βασιλεις επι θρονους και περιεδησεν ζωνη οσφυας αυτων
19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat :	19 εξαποστελλων ιερεις αιχμαλωτους δυναστας δε γης κατεστρεψεν
20 commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.	20 διαλλασσων χειλη πιστων συνεσιν δε πρεσβυτερων εγνω
21 Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans.	21 εκχεων ατιμιαν επ' αρχοντας ταπεινους δε ιασατο
22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.	22 ανακαλυπτων βαθεα εκ σκοτους εξηγαγεν δε εις φως σκιαν θανατου
23 Qui multiplicat gentes, et perdit eas, et subversas in integrum restituit.	23 πλανων εθνη και απολλυων αυτα καταστρωννυων εθνη και καθοδηγων αυτα
24 Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium :	24 διαλλασσων καρδιας αρχοντων γης επλανησεν δε αυτους οδω η ουκ ηδεισαν
25 palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.	25 ψηλαφησαισαν σκοτος και μη φως πλανηθειησαν δε ωσπερ ο μεθυων