Atti degli Apostoli 4

¹ Loquentibus autem illis ad populum, supervenerunt eis sa cerdotes etmagistratus templi et sadducaei,

² dolentes quod docerent populum etannuntiarent in Iesu resurrectionem ex mortuis;

³ et iniecerunt in eos manus etposuerunt in custodiam in crastinum; erat enim iam vespera.

⁴ Multi autem eorum,qui audierant verbum, crediderunt; et factus est numerus virorum quinque milia.

⁵ Factum est autem in crastinum, ut congregarentur principes eorum et senioreset scribae in Ierusalem,

⁶ et Annas princeps sacerdotum et Caiphas et Ioannes etAlexander et quotquot erant de genere sacerdotali,

⁷ et statuentes eos in mediointerrogabant: “ In qua virtute aut in quo nomine fecistis hoc vos? ”.

⁸ Tunc Petrus repletus Spiritu Sancto dixit ad eos: “ Principes populi etseniores,

⁹ si nos hodie diiudicamur in benefacto hominis infirmi, in quo istesalvus factus est,

¹⁰ notum sit omnibus vobis et omni plebi Israel quia innomine Iesu Christi Nazareni, quem vos crucifixistis, quem Deus suscitavit amortuis, in hoc iste astat coram vobis sanus.

¹¹ Hic est
lapis, qui reprobatus est a vobis aedificatoribus,
qui factus est in caput anguli.

¹² Et non est in alio aliquo salus, nec enim nomen aliud est sub caelo datum inhominibus, in quo oportet nos salvos fieri ”.

¹³ Videntes autem Petri fiduciam et Ioannis, et comperto quod homines essentsine litteris et idiotae, admirabantur et cognoscebant eos quoniam cum Iesufuerant;

¹⁴ hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihilpoterant contradicere.

¹⁵ Iubentes autem eos foras extra concilium secedere,conferebant ad invicem

¹⁶ dicentes: “ Quid faciemus hominibus istis? Quoniamquidem notum signum factum est per eos omnibus habitantibus in Ierusalemmanifestum, et non possumus negare;

¹⁷ sed ne amplius divulgetur in populum,comminemur eis, ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum ”.

¹⁸ Etvocantes eos denuntiaverunt, ne omnino loquerentur neque docerent in nomineIesu.

¹⁹ Petrus vero et Ioannes respondentes dixerunt ad eos: “ Si iustum estin conspectu Dei vos potius audire quam Deum, iudicate;

²⁰ non enim possumusnos, quae vidimus et audivimus, non loqui ”.

²¹ At illi ultra comminantesdimiserunt eos, nequaquam invenientes, quomodo punirent eos, propter populum,quia omnes glorificabant Deum in eo, quod acciderat;

²² annorum enim eratamplius quadraginta homo, in quo factum erat signum istud sanitatis.

²³ Dimissi autem venerunt ad suos et annuntiaverunt quanta ad eos principessacerdotum et seniores dixissent.

²⁴ Qui cum audissent, unanimiter levaveruntvocem ad Deum et dixerunt: “ Domine, tu, qui fecisti caelum et terram et mareet omnia, quae in eis sunt,

²⁵ qui Spiritu Sancto per os patris nostri Davidpueri tui dixisti:
“Quare fremuerunt gentes,
et populi meditati sunt inania?

²⁶ Astiterunt reges terrae,
et principes convenerunt in unum
adversus Dominum et adversus Christum eius”.

²⁷ Convenerunt enim vere in civitate ista adversus sanctum puerum tuum Iesum,quem unxisti, Herodes et Pontius Pilatus cum gentibus et populis Israel

²⁸ facere, quaecumque manus tua et consilium praedestinavit fieri.

²⁹ Et nunc,Domine, respice in minas eorum et da servis tuis cum omni fiducia loqui verbumtuum,

³⁰ in eo quod manum tuam extendas ad sanitatem et signa et prodigiafacienda per nomen sancti pueri tui Iesu ”.

³¹ Et cum orassent, motus est locus, in quo erant congregati, et repleti suntomnes Sancto Spiritu et loquebantur verbum Dei cum fiducia.

³² Multitudinis autem credentium erat cor et anima una, nec quisquam eorum, quaepossidebant, aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia.

³³ Etvirtute magna reddebant apostoli testimonium resurrectionis Domini Iesu, etgratia magna erat super omnibus illis.

³⁴ Neque enim quisquam egens erat interillos; quotquot enim possessores agrorum aut domorum erant, vendentes afferebantpretia eorum, quae vendebant,

³⁵ et ponebant ante pedes apostolorum; dividebaturautem singulis, prout cuique opus erat.

³⁶ Ioseph autem, qui cognominatus estBarnabas ab apostolis — quod est interpretatum filius Consolationis —Levites, Cyprius genere,

³⁷ cum haberet agrum, vendidit et attulit pecuniam etposuit ante pedes apostolorum.