Atti degli Apostoli 27

¹ Ut autem iudicatum est na vigare nos in Italiam, tradiderunt et Paulumet quosdam alios vinctos centurioni nomine Iulio, cohortis Augustae.

² Ascendentes autem navem Hadramyttenam, incipientem navigare circa Asiae loca,sustulimus, perseverante nobiscum Aristarcho Macedone Thessalonicensi;

³ sequenti autem die, devenimus Sidonem, et humane tractans Iulius Paulum permisitad amicos ire et curam sui agere.

⁴ Et inde cum sustulissemus, subnavigavimusCypro, propterea quod essent venti contrarii;

⁵ et pelagus Ciliciae etPamphyliae navigantes venimus Myram, quae est Lyciae.

⁶ Et ibi invenienscenturio navem Alexandrinam navigantem in Italiam transposuit nos in eam.

⁷ Etcum multis diebus tarde navigaremus et vix devenissemus contra Cnidum,prohibente nos vento, subnavigavimus Cretae secundum Salmonem;

⁸ et vix iuxtaeam navigantes venimus in locum quendam, qui vocatur Boni Portus, cui iuxta eratcivitas Lasaea.

⁹ Multo autem tempore peracto, et cum iam non esset tutanavigatio, eo quod et ieiunium iam praeterisset, monebat Paulus

¹⁰ dicens eis:“ Viri, video quoniam cum iniuria et multo damno non solum oneris et navis sedetiam animarum nostrarum incipit esse navigatio ”.

¹¹ Centurio autemgubernatori et nauclero magis credebat quam his, quae a Paulo dicebantur.

¹² Etcum aptus portus non esset ad hiemandum, plurimi statuerunt consilium enavigareinde, si quo modo possent devenientes Phoenicen hiemare, portum Cretaerespicientem ad africum et ad caurum.

¹³ Aspirante autem austro, aestimantes propositum se tenere, cum sustulissent,propius legebant Cretam.

¹⁴ Non post multum autem misit se contra ipsam ventustyphonicus, qui vocatur euroaquilo;

¹⁵ cumque arrepta esset navis et non possetconari in ventum, data nave flatibus, ferebamur.

¹⁶ Insulam autem quandamdecurrentes, quae vocatur Cauda, potuimus vix obtinere scapham,

¹⁷ qua sublata,adiutoriis utebantur accingentes navem; et timentes, ne in Syrtim inciderent,submisso vase, sic ferebantur.

¹⁸ Valide autem nobis tempestate iactatis,sequenti die iactum fecerunt

¹⁹ et tertia die suis manibus armamenta navisproiecerunt.

²⁰ Neque sole autem neque sideribus apparentibus per plures dies,et tempestate non exigua imminente, iam auferebatur spes omnis salutis nostrae.

²¹ Et cum multa ieiunatio fuisset, tunc stans Paulus in medio eorum dixit: “Oportebat quidem, o viri, audito me, non tollere a Creta lucrique facereiniuriam hanc et iacturam.

²² Et nunc suadeo vobis bono animo esse, nulla enimamissio animae erit ex vobis praeterquam navis;

²³ astitit enim mihi hac nocteangelus Dei, cuius sum ego, cui et deservio,

²⁴ dicens: “Ne timeas, Paule;Caesari te oportet assistere, et ecce donavit tibi Deus omnes, qui naviganttecum”.

²⁵ Propter quod bono animo estote, viri; credo enim Deo, quia sicerit, quemadmodum dictum est mihi.

²⁶ In insulam autem quandam oportet nosincidere ”.

²⁷ Sed posteaquam quarta decima nox supervenit, cum ferremur inHadria, circa mediam noctem suspicabantur nautae apparere sibi aliquam regionem.

²⁸ Qui submittentes bolidem invenerunt passus viginti; et pusillum inde separatiet rursum submittentes invenerunt passus quindecim;

²⁹ timentes autem, ne inaspera loca incideremus, de puppi mittentes ancoras quattuor optabant diemfieri.

³⁰ Nautis vero quaerentibus fugere de navi, cum demisissent scapham inmare sub obtentu, quasi a prora inciperent ancoras extendere,

³¹ dixit Pauluscenturioni et militibus: “ Nisi hi in navi manserint, vos salvi fieri nonpotestis ”.

³² Tunc absciderunt milites funes scaphae et passi sunt eamexcidere.

³³ Donec autem lux inciperet fieri, rogabat Paulus omnes sumere cibum dicens:“ Quarta decima hodie die exspectantes ieiuni permanetis nihil accipientes;

³⁴ propter quod rogo vos accipere cibum, hoc enim pro salute vestra est, quianullius vestrum capillus de capite peribit ”.

³⁵ Et cum haec dixisset etsumpsisset panem, gratias egit Deo in conspectu omnium et, cum fregisset, coepitmanducare.

³⁶ Animaequiores autem facti omnes et ipsi assumpserunt cibum.

³⁷ Eramus vero universae animae in navi ducentae septuaginta sex.

³⁸ Et satiaticibo alleviabant navem iactantes triticum in mare.

³⁹ Cum autem dies factus esset, terram non agnoscebant; sinum vero quendamconsiderabant habentem litus, in quem cogitabant, si possent, eicere navem.

⁴⁰ Et cum ancoras abstulissent, committebant mari simul laxantes iuncturasgubernaculorum et, levato artemone, secundum flatum aurae tendebant ad litus.

⁴¹ Et cum incidissent in locum dithalassum, impegerunt navem; et prora quidem fixamanebat immobilis, puppis vero solvebatur a vi fluctuum.

⁴² Militum autemconsilium fuit, ut custodias occiderent, ne quis, cum enatasset, effugeret;

⁴³ centurio autem volens servare Paulum prohibuit eos a consilio iussitque eos, quipossent natare, mittere se primos et ad terram exire

⁴⁴ et ceteros, quosdam intabulis, quosdam vero super ea, quae de navi essent; et sic factum est ut omnesevaderent ad terram.