Atti degli Apostoli 20

¹ Postquam autem cessavit tumultus, accersitis Paulus discipulis etexhortatus eos, valedixit et profectus est, ut iret in Macedoniam.

² Cum autemperambulasset partes illas et exhortatus eos fuisset multo sermone, venit adGraeciam;

³ cumque fecisset menses tres, factae sunt illi insidiae a Iudaeisnavigaturo in Syriam, habuitque consilium, ut reverteretur per Macedoniam.

⁴ Comitabatur autem eum Sopater Pyrrhi Beroeensis, Thessalonicensium veroAristarchus et Secundus et Gaius Derbeus et Timotheus, Asiani vero Tychicus etTrophimus.

⁵ Hi cum praecessissent, sustinebant nos Troade;

⁶ nos veronavigavimus post dies Azymorum a Philippis et venimus ad eos Troadem in diebusquinque, ubi demorati sumus diebus septem.

⁷ In una autem sabbatorum, cum convenissemus ad frangendum panem, Paulusdisputabat eis, profecturus in crastinum, protraxitque sermonem usque in mediamnoctem.

⁸ Erant autem lampades copiosae in cenaculo, ubi eramus congregati;

⁹ sedens autem quidam adulescens nomine Eutychus super fenestram, cum mergeretursomno gravi, disputante diutius Paulo, eductus somno cecidit de tertio cenaculodeorsum et sublatus est mortuus.

¹⁰ Cum descendisset autem Paulus, incubuitsuper eum et complexus dixit: “ Nolite turbari, anima enim ipsius in eo est!”.

¹¹ Ascendens autem frangensque panem et gustans satisque allocutus usque inlucem, sic profectus est.

¹² Adduxerunt autem puerum viventem et consolati suntnon minime.

¹³ Nos autem praecedentes navi enavigavimus in Asson, inde suscepturi Paulum;sic enim disposuerat volens ipse per terram iter facere.

¹⁴ Cum autemconvenisset nos in Asson, assumpto eo, venimus Mitylenen

¹⁵ et inde navigantessequenti die pervenimus contra Chium et alia applicuimus Samum et sequentivenimus Miletum.

¹⁶ Proposuerat enim Paulus transnavigare Ephesum, ne qua morailli fieret in Asia; festinabat enim, si possibile sibi esset, ut diemPentecosten faceret Hierosolymis.

¹⁷ A Mileto autem mittens Ephesum convocavit presbyteros ecclesiae.

¹⁸ Qui cumvenissent ad eum, dixit eis: “ Vos scitis a prima die, qua ingressus sum inAsiam, qualiter vobiscum per omne tempus fuerim,

¹⁹ serviens Domino cum omnihumilitate et lacrimis et tentationibus, quae mihi acciderunt in insidiisIudaeorum;

²⁰ quomodo nihil subtraxerim utilium, quominus annuntiarem vobis etdocerem vos publice et per domos,

²¹ testificans Iudaeis atque Graecis in Deumpaenitentiam et fidem in Dominum nostrum Iesum.

²² Et nunc ecce alligatus egoSpiritu vado in Ierusalem, quae in ea eventura sint mihi ignorans,

²³ nisi quodSpiritus Sanctus per omnes civitates protestatur mihi dicens quoniam vincula ettribulationes me manent.

²⁴ Sed nihili facio animam meam pretiosam mihi, dummodoconsummem cursum meum et ministerium, quod accepi a Domino Iesu, testificarievangelium gratiae Dei.

²⁵ Et nunc ecce ego scio quia amplius non videbitis faciem meam vos omnes, perquos transivi praedicans regnum;

²⁶ quapropter contestor vos hodierna die, quiamundus sum a sanguine omnium;

²⁷ non enim subterfugi, quominus annuntiarem omneconsilium Dei vobis.

²⁸ Attendite vobis et universo gregi, in quo vos SpiritusSanctus posuit episcopos, pascere ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo.

²⁹ Ego scio quoniam intrabunt post discessionem meam lupi graves in vos nonparcentes gregi;

³⁰ et ex vobis ipsis exsurgent viri loquentes perversa, utabstrahant discipulos post se.

³¹ Propter quod vigilate, memoria retinentesquoniam per triennium nocte et die non cessavi cum lacrimis monens unumquemquevestrum.

³² Et nunc commendo vos Deo et verbo gratiae ipsius, qui potens est aedificareet dare hereditatem in sanctificatis omnibus.

³³ Argentum aut aurum aut vestemnullius concupivi;

³⁴ ipsi scitis quoniam ad ea, quae mihi opus erant et his,qui mecum sunt, ministraverunt manus istae.

³⁵ Omnia ostendi vobis quoniam siclaborantes oportet suscipere infirmos, ac meminisse verborum Domini Iesu,quoniam ipse dixit: “Beatius est magis dare quam accipere!” ”.

³⁶ Et cum haec dixisset, positis genibus suis, cum omnibus illis oravit.

³⁷ Magnus autem fletus factus est omnium; et procumbentes super collum Pauliosculabantur eum

³⁸ dolentes maxime in verbo, quod dixerat, quoniam ampliusfaciem eius non essent visuri. Et deducebant eum ad navem.