Isaia 40

¹ Consolamini, consolamini populum meum,
dicit Deus vester.

² Loquimini ad cor Ierusalem
et clamate ad eam,
quoniam completa est militia eius,
expiata est iniquitas illius;
suscepit de manu Domini
duplicia pro omnibus peccatis suis.

³ Vox clamantis:
“ In deserto parate viam Domini,
rectas facite in solitudine
semitas Dei nostri.

⁴ Omnis vallis exaltetur,
et omnis mons et collis humilietur;
et fiant prava in directa,
et aspera in plana:

⁵ et revelabitur gloria Domini,
et videbit omnis caro pariter
quod os Domini locutum est ”.

⁶ Vox dicentis: “ Clama! ”.
Et dixi: “ Quid clamabo? ”.
Omnis caro fenum,
et omnis gloria eius quasi flos agri;

⁷ exsiccatum est fenum, et cecidit flos,
quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere fenum est populus.

⁸ Exsiccatum est fenum, et cecidit flos;
verbum autem Dei nostri manet in aeternum.

⁹ Super montem excelsum ascende,
tu, quae evangelizas Sion;
exalta in fortitudine vocem tuam,
quae evangelizas Ierusalem;
exalta, noli timere;
dic civitatibus Iudae:
“ Ecce Deus vester,

¹⁰ ecce Dominus Deus in virtute venit,
et brachium eius dominatur:
ecce merces eius cum eo,
et praemium illius coram illo.

¹¹ Sicut pastor gregem suum pascit,
in brachio suo congregat agnos
et in sinu suo levat;
fetas ipse portat ”.

¹² Quis mensus est pugillo aquas
et caelos palmo disposuit,
modio continuit pulverem terrae
et libravit in pondere montes
et colles in statera?

¹³ Quis direxit spiritum Domini?
Aut quis consilium suum
ostendit illi?

¹⁴ Cum quo iniit consilium, et instruxit eum
et docuit eum semitam iustitiae
et erudivit eum scientiam
et viam prudentiae ostendit illi?

¹⁵ Ecce gentes quasi stilla situlae
et quasi momentum pulveris in statera reputantur;
ecce insulae quasi pulvis exiguus.

¹⁶ Et Libanus non sufficiet ad succendendum,
et animalia eius non sufficient ad holocaustum.

¹⁷ Omnes gentes, quasi non sint, coram eo;
quasi nihilum et inane reputantur ab eo.

¹⁸ Cui ergo similem facitis Deum?
Aut quam imaginem ponitis ei?

¹⁹ Sculptile conflat faber,
et aurifex auro figurat illud,
et laminis argenteis argentarius.

²⁰ Nimis pauper, ut offerat lignum imputribile:
exquirit sibi sapientem artificem,
ut statuat simulacrum,
quod non moveatur.

²¹ Numquid non scitis? Numquid non audistis?
Numquid non annuntiatum est vobis ab initio?
Numquid non intellexistis fundamenta terrae?

²² Qui sedet super gyrum terrae,
et habitatores eius sunt quasi locustae;
qui extendit sicut velum caelos
et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum;

²³ qui redigit in nihilum principes,
iudices terrae velut inane facit.

²⁴ Et quidem neque plantatus neque satus
neque radicatus in terra truncus eorum;
repente flavit in eos, et aruerunt,
et turbo quasi stipulam aufert eos.

²⁵ “ Et cui assimilabitis me,
quasi aequalis ei sim ego? ”,
dicit Sanctus.

²⁶ Levate in excelsum oculos vestros
et videte: Quis creavit haec?
Qui educit in numero militiam eorum
et omnes ex nomine vocat;
prae multitudine fortitudinis et roboris virtutisque eius
neque unum deest.

²⁷ Quare dicis, Iacob,
et loqueris, Israel:
“ Abscondita est via mea a Domino,
et a Deo meo iudicium meum transit? ”.

²⁸ Numquid nescis? Aut non audisti?
Deus sempiternus Dominus,
qui creavit terminos terrae;
non deficiet neque laborabit,
nec est investigatio sapientiae eius.

²⁹ Qui dat lasso virtutem
et invalido robur multiplicat.

³⁰ Deficient pueri et laborabunt,
et iuvenes lapsu labentur;

³¹ qui autem sperant in Domino,
mutabunt fortitudinem,
assument pennas sicut aquilae,
current et non laborabunt,
ambulabunt et non deficient.