ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 12

LXX	VULGATA
1 ο αγαπων παιδειαν αγαπα αισθησιν ο δε μισων ελεγχους αφρων	1 Qui diligit disciplinam diligit scientiam ; qui autem odit increpationes insipiens est.
2 κρεισσων ο ευρων χαριν παρα κυριω ανηρ δε παρανομος παρασιωπηθησεται	2 Qui bonus est hauriet gratiam a Domino ; qui autem confidit in cogitationibus suis impie agit.
3 ου κατορθωσει ανθρωπος εξ ανομου αι δε ριζαι των δικαιων ουκ εξαρθησονται	3 Non roborabitur homo ex impietate, et radix justorum non commovebitur.
4 γυνη ανδρεια στεφανος τω ανδρι αυτης ωσπερ δε εν ξυλω σκωληξ ουτως ανδρα απολλυσιν γυνη κακοποιος	4 Mulier diligens corona est viro suo ; et putredo in ossibus ejus, quæ confusione res dignas gerit.
5 λογισμοι δικαιων κριματα κυβερνωσιν δε ασεβεις δολους	5 Cogitationes justorum judicia, et consilia impiorum fraudulenta.
6 λογοι ασεβων δολιοι στομα δε ορθων ρυσεται αυτους	6 Verba impiorum insidiantur sanguini ; os justorum liberabit eos.
7 ου εαν στραφη ασεβης αφανιζεται οικοι δε δικαιων παραμενουσιν	7 Verte impios, et non erunt ; domus autem justorum permanebit.
8 στομα συνετου εγκωμιαζεται υπο ανδρος νωθροκαρδιος δε μυκτηριζεται	8 Doctrina sua noscetur vir ; qui autem vanus et excors est patebit contemptui.
9 κρεισσων ανηρ εν ατιμια δουλευων εαυτω η τιμην εαυτω περιτιθεις και προσδεομενος αρτου	9 Melior est pauper et sufficiens sibi quam gloriosus et indigens pane.
10 δικαιος οικτιρει ψυχας κτηνων αυτου τα δε σπλαγχνα των ασεβων ανελεημονα	10 Novit justus jumentorum suorum animas ; viscera autem impiorum crudelia.
11 ο εργαζομενος την εαυτου γην εμπλησθησεται αρτων οι δε διωκοντες ματαια ενδεεις φρενων [11α] ος εστιν ηδυς εν οινων διατριβαις εν τοις εαυτου οχυρωμασιν καταλειψει ατιμιαν	11 Qui operatur terram suam satiabitur panibus ; qui autem sectatur otium stultissimus est. Qui suavis est in vini demorationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam.
12 επιθυμιαι ασεβων κακαι αι δε ριζαι των ευσεβων εν οχυρωμασιν	12 Desiderium impii munimentum est pessimorum ; radix autem justorum proficiet.
13 δι' αμαρτιαν χειλεων εμπιπτει εις παγιδας αμαρτωλος εκφευγει δε εξ αυτων δικαιος [13α] ο βλεπων λεια ελεηθησεται ο δε συναντων εν πυλαις εκθλιψει ψυχας	13 Propter peccata labiorum ruina proximat malo ; effugiet autem justus de angustia.
14 απο καρπων στοματος ψυχη ανδρος πλησθησεται αγαθων ανταποδομα δε χειλεων αυτου δοθησεται αυτω	14 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et juxta opera manuum suarum retribuetur ei.
15 οδοι αφρονων ορθαι ενωπιον αυτων εισακουει δε συμβουλιας σοφος	15 Via stulti recta in oculis ejus ; qui autem sapiens est audit consilia.
16 αφρων αυθημερον εξαγγελλει οργην αυτου κρυπτει δε την εαυτου ατιμιαν πανουργος	16 Fatuus statim indicat iram suam ; qui autem dissimulat injuriam callidus est.
17 επιδεικνυμενην πιστιν απαγγελλει δικαιος ο δε μαρτυς των αδικων δολιος	17 Qui quod novit loquitur, index justitiæ est ; qui autem mentitur, testis est fraudulentus.
18 εισιν οι λεγοντες τιτρωσκουσιν μαχαιρα γλωσσαι δε σοφων ιωνται	18 Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiæ : lingua autem sapientium sanitas est.
19 χειλη αληθινα κατορθοι μαρτυριαν μαρτυς δε ταχυς γλωσσαν εχει αδικον	19 Labium veritatis firmum erit in perpetuum ; qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.
20 δολος εν καρδια τεκταινομενου κακα οι δε βουλομενοι ειρηνην ευφρανθησονται	20 Dolus in corde cogitantium mala ; qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.
21 ουκ αρεσει τω δικαιω ουδεν αδικον οι δε ασεβεις πλησθησονται κακων	21 Non contristabit justum quidquid ei acciderit : impii autem replebuntur malo.
22 βδελυγμα κυριω χειλη ψευδη ο δε ποιων πιστεις δεκτος παρ' αυτω	22 Abominatio est Domino labia mendacia ; qui autem fideliter agunt placent ei.
23 ανηρ συνετος θρονος αισθησεως καρδια δε αφρονων συναντησεται αραις	23 Homo versatus celat scientiam, et cor insipientium provocat stultitiam.
24 χειρ εκλεκτων κρατησει ευχερως δολιοι δε εσονται εις προνομην	24 Manus fortium dominabitur ; quæ autem remissa est, tributis serviet.
25 φοβερος λογος καρδιαν ταρασσει ανδρος δικαιου αγγελια δε αγαθη ευφραινει αυτον	25 Mœror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono lætificabitur.
26 επιγνωμων δικαιος εαυτου φιλος εσται αι δε γνωμαι των ασεβων ανεπιεικεις αμαρτανοντας καταδιωξεται κακα η δε οδος των ασεβων πλανησει αυτους	26 Qui negligit damnum propter amicum, justus est ; iter autem impiorum decipiet eos.
27 ουκ επιτευξεται δολιος θηρας κτημα δε τιμιον ανηρ καθαρος	27 Non inveniet fraudulentus lucrum, et substantia hominis erit auri pretium.
28 εν οδοις δικαιοσυνης ζωη οδοι δε μνησικακων εις θανατον	28 In semita justitiæ vita ; iter autem devium ducit ad mortem.