ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104

LXX	NOVA VULGATA
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου	1 Benedic, anima mea, Domino. Domine Deus meus, magnificatus es vehementer! Maiestatem et decorem induisti,
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου	2 amictus lumine sicut vestimento. Extendens caelum sicut velum,
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον	3 qui exstruis in aquis cenacula tua. Qui ponis nubem ascensum tuum, qui ambulas super pennas ventorum.
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος	4 Qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem.
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου	5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam, non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου	6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam, super montes stabant aquae.
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου	7 Ab increpatione tua fugiunt, a voce tonitrui tui formidant.
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας	8 Ascendunt in montes et descendunt in valles, in locum, quem statuisti eis.
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ	9 Terminum posuisti, quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον	10 Qui emittis fontes in torrentes; inter medium montium pertransibunt,
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων	11 potabunt omnes bestias agri, exstinguent onagri sitim suam.
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη	12 Super ea volucres caeli habitabunt, de medio ramorum dabunt voces.
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον	13 Rigas montes de cenaculis tuis, de fructu operum tuorum satias terram.
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις	14 Producis fenum iumentis et herbam servituti hominum, educens panem de terra
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε	15 et vinum, quod laetificat cor hominis; exhilarans faciem in oleo, panis autem cor hominis confirmat.
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν	16 Saturabuntur ligna Domini et cedri Libani, quas plantavit.
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ	17 Illic passeres nidificabunt, erodii domus in vertice earum.
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου	18 Montes excelsi cervis, petrae refugium hyracibus.
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον	19 Fecit lunam ad tempora signanda, sol cognovit occasum suum.
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον	20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae,
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου	21 catuli leonum rugientes, ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi.
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι	22 Oritur sol, et congregantur et in cubilibus suis recumbunt.
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ	23 Exit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου	24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine! Omnia in sapientia fecisti, impleta est terra creatura tua.
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου	25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum: illic reptilia, quorum non est numerus, animalia pusilla cum magnis;
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον	26 illic naves pertransibunt, Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo.
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ	27 Omnia a te exspectant, ut des illis escam in tempore suo.
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου	28 Dante te illis, colligent, aperiente te manum tuam, implebuntur bonis.
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων	29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient et in pulverem suum revertentur.
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων	30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terrae.
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων	31 Sit gloria Domini in saeculum; laetetur Dominus in operibus suis.
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων	32 Qui respicit terram et facit eam tremere, qui tangit montes, et fumigant.
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων	33 Cantabo Domino in vita mea, psallam Deo meo quamdiu sum.
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος	34 Iucundum sit ei eloquium meum, ego vero delectabor in Domino.
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων	35 Deficiant peccatores a terra et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν