ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104

LXX	JERUSALEM
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου	1 Bénis Yahvé, mon âme. Yahvé, mon Dieu, tu es si grand! Vêtu de faste et d'éclat,
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου	2 drapé de lumière comme d'un manteau, tu déploies les cieux comme une tente,
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον	3 tu bâtis sur les eaux tes chambres hautes; faisant des nuées ton char, tu t'avances sur les ailes duvent;
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος	4 tu prends les vents pour messagers, pour serviteurs un feu de flammes.
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου	5 Tu poses la terre sur ses bases, inébranlable pour les siècles des siècles.
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου	6 De l'abîme tu la couvres comme d'un vêtement, sur les montagnes se tenaient les eaux.
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου	7 A ta menace, elles prennent la fuite, à la voix de ton tonnerre, elles s'échappent;
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας	8 elles sautent les montagnes, elles descendent les vallées vers le lieu que tu leur as assigné;
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ	9 tu mets une limite à ne pas franchir, qu'elles ne reviennent couvrir la terre.
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον	10 Dans les ravins tu fais jaillir les sources, elles cheminent au milieu des montagnes;
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων	11 elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y calment leur soif;
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη	12 l'oiseau des cieux séjourne près d'elles, sous la feuillée il élève la voix.
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον	13 De tes chambres hautes, tu abreuves les montagnes; la terre se rassasie du fruit de tes oeuvres;
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις	14 tu fais croître l'herbe pour le bétail et les plantes à l'usage des humains, pour qu'ils tirent le painde la terre
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε	15 et le vin qui réjouit le coeur de l'homme, pour que l'huile fasse luire les visages et que le painfortifie le coeur de l'homme.
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν	16 Les arbres de Yahvé se rassasient, les cèdres du Liban qu'il a plantés;
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ	17 c'est là que nichent les passereaux, sur leur cime la cigogne a son gîte;
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου	18 aux chamois, les hautes montagnes, aux damans, l'abri des rochers.
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον	19 Il fit la lune pour marquer les temps, le soleil connaît son coucher.
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον	20 Tu poses la ténèbre, c'est la nuit, toutes les bêtes des forêts s'y remuent.
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου	21 Les lionceaux rugissent après la proie et réclament à Dieu leur manger.
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι	22 Quand se lève le soleil, ils se retirent et vont à leurs repaires se coucher;
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ	23 l'homme sort pour son ouvrage, faire son travail jusqu'au soir.
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου	24 Que tes oeuvres sont nombreuses, Yahvé! toutes avec sagesse tu les fis, la terre est remplie de tarichesse.
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου	25 Voici la grande mer aux vastes bras, et là le remuement sans nombre des animaux petits etgrands,
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον	26 là des navires se promènent et Léviathan que tu formas pour t'en rire.
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ	27 Tous ils espèrent de toi que tu donnes en son temps leur manger;
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου	28 tu leur donnes, eux, ils ramassent, tu ouvres la main, ils se rassasient.
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων	29 Tu caches ta face, ils s'épouvantent, tu retires leur souffle, ils expirent, à leur poussière ilsretournent.
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων	30 Tu envoies ton souffle, ils sont créés, tu renouvelles la face de la terre.
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων	31 A jamais soit la gloire de Yahvé, que Yahvé se réjouisse en ses oeuvres!
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων	32 Il regarde la terre, elle tremble, il touche les montagnes, elles fument!
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων	33 Je veux chanter à Yahvé tant que je vis, je veux jouer pour mon Dieu tant que je dure.
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος	34 Puisse mon langage lui plaire, moi, j'ai ma joie en Yahvé!
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων	35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, les impies, qu'il n'en soit jamais plus! Bénis Yahvé,mon âme.
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν