Scrutatio

Lunedi, 13 maggio 2024 - Beata Vergine Maria di Fatima ( Letture di oggi)

ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 104


font
LXXDIODATI
1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου1 BENEDICI, anima mia, il Signore; O Signore Iddio mio, tu sei sommamente grande; Tu sei vestito di gloria e di magnificenza.
2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου2 Egli si ammanta di luce come di una vesta; Egli tende il cielo come una cortina.
3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον3 Egli fa i palchi delle sue sale nelle acque; Egli pone le nuvole per suo carro: Egli passeggia sopra le ale del vento.
4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος4 Egli fa i venti suoi Angeli, E il fuoco divampante suoi ministri.
5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου5 Egli ha fondata la terra sulle sue basi; Giammai in perpetuo non sarà smossa.
6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου6 Tu l’avevi già coperta dell’abisso, come d’una vesta; Le acque si erano fermate sopra i monti.
7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου7 Esse fuggirono per lo tuo sgridare; Si affrettarono per la voce del tuo tuono;
8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας8 Erano salite sopra i monti; ma discesero nelle valli, Al luogo che tu hai loro costituito.
9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ9 Tu hai loro posto un termine, il qual non trapasseranno; E non torneranno a coprir la terra
10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον10 Egli è quel che manda le fonti per le valli, Onde esse corrono fra i monti;
11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων11 Abbeverano tutte le bestie della campagna; Gli asini salvatichi spengono la lor sete con esse.
12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη12 Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; Fanno sentir di mezzo alle frondi le lor voci.
13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον13 Egli adacqua i monti dalle sue stanze sovrane; La terra è saziata del frutto delle sue opere.
14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις14 Egli fa germogliar l’erba per le bestie; E l’erbaggio per lo servigio dell’uomo, Facendo uscire della terra il pane.
15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε15 Egli rallegra il cuor dell’uomo col vino, Egli fa risplender la faccia coll’olio, E sostenta il cuor dell’uomo col pane.
16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν16 Gli alberi del Signore ne son saziati; I cedri del Libano ch’egli ha piantati;
17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ17 Dove gli uccelli si annidano; Gli abeti, che son la stanza della cicogna.
18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου18 Gli alti monti sono per li cavriuoli; Le rocce sono il ricetto de’ conigli
19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον19 Egli ha fatta la luna per le stagioni; Il sole conosce il suo occaso.
20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον20 Tu mandi le tenebre, ed e’ si fa notte, Nella quale tutte le fiere delle selve vanno attorno.
21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου21 I leoncelli rugghiano dietro alla preda, E per chiedere a Dio il lor pasto.
22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι22 Ma, tosto ch’è levato il sole, si raccolgono, E giacciono ne’ lor ricetti.
23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ23 Allora l’uomo esce alla sua opera, Ed al suo lavoro, infino alla sera.
24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου24 Quanto grandi sono, o Signore, le tue opere! Tu le hai tutte fatte con sapienza; La terra è piena de’ tuoi beni.
25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου25 Ecco, il mar grande ed ampio: Quivi son rettili senza numero, Amimali piccoli e grandi.
26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον26 Quivi nuotano le navi, E il Leviatan che tu hai formato per ischerzare in esso.
27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ27 Tutti gli animali sperano in te, Che tu dii loro il lor cibo al suo tempo.
28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου28 Se tu lo dài loro, lo ricolgono; Se tu apri la tua mano, son saziati di beni.
29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων29 Se tu nascondi la tua faccia, sono smarriti; Se tu ritiri il fiato loro, trapassano, E ritornano nella lor polvere.
30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων30 Se tu rimandi il tuo spirito son creati; E tu rinnuovi la faccia della terra
31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων31 Sia la gloria del Signore in eterno; Rallegrisi il Signore nelle sue opere;
32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων32 Il quale se riguarda verso la terra, ella trema; Se tocca i monti, essi fumano.
33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων33 Io canterò al Signore, mentre viverò; Io salmeggerò all’Iddio mio, tanto che io durerò.
34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος34 Il mio ragionamento gli sarà piacevole, Io mi rallegrerò nel Signore.
35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων35 Vengano meno i peccatori d’in su la terra, E gli empi non sieno più. Anima mia, benedici il Signore. Alleluia
36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν