1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 Sofar de Naama falou nestes termos: |
2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω | 2 É por isso que meus pensamentos me sugerem uma resposta, e estou impaciente por falar. |
3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι | 3 Ouvi queixas injuriosas, foram palavras vãs que responderam a meu espírito. |
4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης | 4 Não sabes bem que, em todos os tempos, desde que o homem foi posto na terra, |
5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια | 5 o triunfo dos maus é breve, e a alegria do ímpio só dura um instante? |
6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται | 6 Ainda mesmo que sua estatura chegasse até o céu e sua cabeça tocasse a nuvem, |
7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν | 7 como o seu próprio esterco, ele perece para sempre, e aqueles que o viam, indagam onde ele está. |
8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον | 8 Como um sonho, ele voa, ninguém mais o encontra, desaparece como uma visão noturna. |
9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου | 9 O olho que o viu, já não mais o vê, nem o verá mais a sua morada. |
10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας | 10 Seus filhos aplacarão os pobres, suas mãos restituirão suas riquezas. |
11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται | 11 Seus ossos estavam cheios de vigor juvenil, sua mocidade deita-se com ele no pó. |
12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου | 12 Se o mal lhe foi doce na boca, se o ocultou debaixo da língua, |
13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου | 13 se o reteve e não o abandonou, se o saboreou com seu paladar, |
14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου | 14 esse alimento se transformará em suas entranhas, e se converterá interiormente em fel de áspides. |
15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος | 15 Vomitará as riquezas que engoliu; Deus as fará sair-lhe do ventre. |
16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως | 16 Sugava o veneno de áspides, a língua da víbora o matará. |
17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου | 17 Não verá correr os riachos de óleo, as torrentes de mel e de leite. |
18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος | 18 Vomitará seu ganho, sem poder engoli-lo, não gozará o fruto de seu tráfico. |
19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν | 19 Porque maltratou, desamparou os pobres, roubou uma casa que não tinha construído, |
20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται | 20 porque sua avidez é insaciável, não salvará o que lhe era mais caro. |
21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα | 21 Nada escapava à sua voracidade: é por isso que sua felicidade não há de durar. |
22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται | 22 Em plena abundância, sentirá escassez; todos os golpes da infelicidade caem sobre ele. |
23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας | 23 Para encher-lhe o ventre {Deus} desencadeia o fogo de sua cólera, e fará chover a dor sobre ele. |
24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον | 24 Se foge diante da arma de ferro, o arco de bronze o traspassa, |
25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι | 25 um dardo sai-lhe das costas, um aço fulgurante sai-lhe do fígado. O terror desaba sobre ele, |
26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον | 26 e ser-lhe-ão reservadas as trevas. Um fogo, que o homem não acendeu, o devora e consome o que sobra em sua tenda. |
27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω | 27 Os céus revelam seu crime, a terra levanta-se contra ele, |
28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω | 28 uma torrente joga-se contra sua casa, que é levada no dia da cólera divina. |
29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου | 29 Tal é a sorte que Deus reserva ao mau, e a herança que Deus lhe destina. |