ΙΩΒ - Giobbe - Job 20
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL |
---|---|
1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 Da antwortete Zofar von Naama und sprach: |
2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω | 2 Darum drängt mich meine Erregung zur Antwort und deswegen stürmt es in mir. |
3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι | 3 Schmähende Rüge muss ich hören, doch der Geist meiner Einsicht lässt mich entgegnen. |
4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης | 4 Weißt du das nicht von Urzeit her, seit Gott Menschen auf die Erde gesetzt hat: |
5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια | 5 dass kurz nur währt der Frevler Jubel, einen Augenblick nur des Ruchlosen Freude? |
6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται | 6 Steigt auch sein Übermut zum Himmel und rührt sein Kopf bis ans Gewölk, |
7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν | 7 wie sein Kot vergeht er doch für immer; die ihn gesehen haben, werden fragen: Wo ist er? |
8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον | 8 Wie ein Traum verfliegt er und ist nicht mehr zu finden, wird weggescheucht wie ein Gesicht der Nacht. |
9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου | 9 Das Auge, das ihn sah, erblickt ihn nicht wieder, seine Stätte schaut ihn nie mehr. |
10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας | 10 Seine Söhne müssen bei Armen betteln, ihre Hände geben seine Habe zurück. |
11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται | 11 Strotzen von Jugendkraft auch seine Glieder, sie betten sich doch mit ihm in den Staub. |
12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου | 12 Schmeckt süß das Böse in seinem Mund, birgt er es unter seiner Zunge, |
13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου | 13 spart er es auf und will nicht von ihm lassen, hält er es auch tief in seinem Gaumen fest, |
14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου | 14 in seinem Innern verwandelt sich die Speise, sie wird in seinem Leib ihm zu Natterngift. |
15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος | 15 Das Gut, das er verschlungen hat, speit er aus; aus seinem Leib treibt Gott es heraus. |
16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως | 16 Das Gift von Nattern saugt er ein, es tötet ihn der Viper Zunge. |
17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου | 17 Nicht darf er Bäche von Öl schauen, nicht Flüsse, die von Milch und Honig fließen. |
18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος | 18 Zurückgeben muss er seinen Gewinn, genießen darf er ihn nicht, darf sich nicht freuen am ertauschten Gut. |
19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν | 19 Denn Arme schlug er nieder, ließ sie liegen, raubte das Haus, das er nicht gebaut. |
20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται | 20 Denn kein Genug kennt er in seinem Bauch, drum entkommt er nicht mit seinen Schätzen. |
21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα | 21 Nichts entgeht seinem Fraß, darum hält sein Glück auch nicht stand. |
22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται | 22 Trotz vollen Überflusses kommt er in Not, die ganze Wucht des Elends fällt ihn an. |
23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας | 23 Und so geschieht es: Um des Frevlers Bauch zu füllen, lässt Gott auf ihn die Gluten seines Zornes los, lässt auf ihn regnen seine Schläge. |
24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον | 24 Flieht er vor dem Eisenpanzer, durchbohrt ihn der Bogen aus Bronze. |
25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι | 25 In den Rücken fährt ihm Gottes Geschoss, ein Blitz in seine Galle. Schrecken gehen über ihn hin. |
26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον | 26 Nur finsteres Unheil ist für ihn aufbewahrt, Feuer, von niemand entfacht, verzehrt ihn, frisst noch den letzten Mann in seinem Zelt. |
27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω | 27 Der Himmel enthüllt seine Schuld, die Erde bäumt sich gegen ihn auf. |
28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω | 28 Die Flut wälzt sein Haus hinweg, Wasserströme am Tag seines Zorns. |
29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου | 29 Das ist des Frevlers Anteil von Gott, das Erbe, das Gott ihm zuspricht. |