Livre des Psaumes 104

JERUSALEM	LXX
1 Bénis Yahvé, mon âme. Yahvé, mon Dieu, tu es si grand! Vêtu de faste et d'éclat,	1 αλληλουια εξομολογεισθε τω κυριω και επικαλεισθε το ονομα αυτου απαγγειλατε εν τοις εθνεσιν τα εργα αυτου
2 drapé de lumière comme d'un manteau, tu déploies les cieux comme une tente,	2 ασατε αυτω και ψαλατε αυτω διηγησασθε παντα τα θαυμασια αυτου
3 tu bâtis sur les eaux tes chambres hautes; faisant des nuées ton char, tu t'avances sur les ailes duvent;	3 επαινεισθε εν τω ονοματι τω αγιω αυτου ευφρανθητω καρδια ζητουντων τον κυριον
4 tu prends les vents pour messagers, pour serviteurs un feu de flammes.	4 ζητησατε τον κυριον και κραταιωθητε ζητησατε το προσωπον αυτου δια παντος
5 Tu poses la terre sur ses bases, inébranlable pour les siècles des siècles.	5 μνησθητε των θαυμασιων αυτου ων εποιησεν τα τερατα αυτου και τα κριματα του στοματος αυτου
6 De l'abîme tu la couvres comme d'un vêtement, sur les montagnes se tenaient les eaux.	6 σπερμα αβρααμ δουλοι αυτου υιοι ιακωβ εκλεκτοι αυτου
7 A ta menace, elles prennent la fuite, à la voix de ton tonnerre, elles s'échappent;	7 αυτος κυριος ο θεος ημων εν παση τη γη τα κριματα αυτου
8 elles sautent les montagnes, elles descendent les vallées vers le lieu que tu leur as assigné;	8 εμνησθη εις τον αιωνα διαθηκης αυτου λογου ου ενετειλατο εις χιλιας γενεας
9 tu mets une limite à ne pas franchir, qu'elles ne reviennent couvrir la terre.	9 ον διεθετο τω αβρααμ και του ορκου αυτου τω ισαακ
10 Dans les ravins tu fais jaillir les sources, elles cheminent au milieu des montagnes;	10 και εστησεν αυτην τω ιακωβ εις προσταγμα και τω ισραηλ διαθηκην αιωνιον
11 elles abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y calment leur soif;	11 λεγων σοι δωσω την γην χανααν σχοινισμα κληρονομιας υμων
12 l'oiseau des cieux séjourne près d'elles, sous la feuillée il élève la voix.	12 εν τω ειναι αυτους αριθμω βραχεις ολιγοστους και παροικους εν αυτη
13 De tes chambres hautes, tu abreuves les montagnes; la terre se rassasie du fruit de tes oeuvres;	13 και διηλθον εξ εθνους εις εθνος εκ βασιλειας εις λαον ετερον
14 tu fais croître l'herbe pour le bétail et les plantes à l'usage des humains, pour qu'ils tirent le painde la terre	14 ουκ αφηκεν ανθρωπον αδικησαι αυτους και ηλεγξεν υπερ αυτων βασιλεις
15 et le vin qui réjouit le coeur de l'homme, pour que l'huile fasse luire les visages et que le painfortifie le coeur de l'homme.	15 μη απτεσθε των χριστων μου και εν τοις προφηταις μου μη πονηρευεσθε
16 Les arbres de Yahvé se rassasient, les cèdres du Liban qu'il a plantés;	16 και εκαλεσεν λιμον επι την γην παν στηριγμα αρτου συνετριψεν
17 c'est là que nichent les passereaux, sur leur cime la cigogne a son gîte;	17 απεστειλεν εμπροσθεν αυτων ανθρωπον εις δουλον επραθη ιωσηφ
18 aux chamois, les hautes montagnes, aux damans, l'abri des rochers.	18 εταπεινωσαν εν πεδαις τους ποδας αυτου σιδηρον διηλθεν η ψυχη αυτου
19 Il fit la lune pour marquer les temps, le soleil connaît son coucher.	19 μεχρι του ελθειν τον λογον αυτου το λογιον κυριου επυρωσεν αυτον
20 Tu poses la ténèbre, c'est la nuit, toutes les bêtes des forêts s'y remuent.	20 απεστειλεν βασιλευς και ελυσεν αυτον αρχων λαων και αφηκεν αυτον
21 Les lionceaux rugissent après la proie et réclament à Dieu leur manger.	21 κατεστησεν αυτον κυριον του οικου αυτου και αρχοντα πασης της κτησεως αυτου
22 Quand se lève le soleil, ils se retirent et vont à leurs repaires se coucher;	22 του παιδευσαι τους αρχοντας αυτου ως εαυτον και τους πρεσβυτερους αυτου σοφισαι
23 l'homme sort pour son ouvrage, faire son travail jusqu'au soir.	23 και εισηλθεν ισραηλ εις αιγυπτον και ιακωβ παρωκησεν εν γη χαμ
24 Que tes oeuvres sont nombreuses, Yahvé! toutes avec sagesse tu les fis, la terre est remplie de tarichesse.	24 και ηυξησεν τον λαον αυτου σφοδρα και εκραταιωσεν αυτον υπερ τους εχθρους αυτου
25 Voici la grande mer aux vastes bras, et là le remuement sans nombre des animaux petits etgrands,	25 μετεστρεψεν την καρδιαν αυτων του μισησαι τον λαον αυτου του δολιουσθαι εν τοις δουλοις αυτου
26 là des navires se promènent et Léviathan que tu formas pour t'en rire.	26 εξαπεστειλεν μωυσην τον δουλον αυτου ααρων ον εξελεξατο αυτον
27 Tous ils espèrent de toi que tu donnes en son temps leur manger;	27 εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων εν γη χαμ
28 tu leur donnes, eux, ils ramassent, tu ouvres la main, ils se rassasient.	28 εξαπεστειλεν σκοτος και εσκοτασεν και παρεπικραναν τους λογους αυτου
29 Tu caches ta face, ils s'épouvantent, tu retires leur souffle, ils expirent, à leur poussière ilsretournent.	29 μετεστρεψεν τα υδατα αυτων εις αιμα και απεκτεινεν τους ιχθυας αυτων
30 Tu envoies ton souffle, ils sont créés, tu renouvelles la face de la terre.	30 εξηρψεν η γη αυτων βατραχους εν τοις ταμιειοις των βασιλεων αυτων
31 A jamais soit la gloire de Yahvé, que Yahvé se réjouisse en ses oeuvres!	31 ειπεν και ηλθεν κυνομυια και σκνιπες εν πασι τοις οριοις αυτων
32 Il regarde la terre, elle tremble, il touche les montagnes, elles fument!	32 εθετο τας βροχας αυτων χαλαζαν πυρ καταφλεγον εν τη γη αυτων
33 Je veux chanter à Yahvé tant que je vis, je veux jouer pour mon Dieu tant que je dure.	33 και επαταξεν τας αμπελους αυτων και τας συκας αυτων και συνετριψεν παν ξυλον οριου αυτων
34 Puisse mon langage lui plaire, moi, j'ai ma joie en Yahvé!	34 ειπεν και ηλθεν ακρις και βρουχος ου ουκ ην αριθμος
35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, les impies, qu'il n'en soit jamais plus! Bénis Yahvé,mon âme.	35 και κατεφαγεν παντα τον χορτον εν τη γη αυτων και κατεφαγεν τον καρπον της γης αυτων
	36 και επαταξεν παν πρωτοτοκον εν τη γη αυτων απαρχην παντος πονου αυτων
	37 και εξηγαγεν αυτους εν αργυριω και χρυσιω και ουκ ην εν ταις φυλαις αυτων ασθενων
	38 ευφρανθη αιγυπτος εν τη εξοδω αυτων οτι επεπεσεν ο φοβος αυτων επ' αυτους
	39 διεπετασεν νεφελην εις σκεπην αυτοις και πυρ του φωτισαι αυτοις την νυκτα
	40 ητησαν και ηλθεν ορτυγομητρα και αρτον ουρανου ενεπλησεν αυτους
	41 διερρηξεν πετραν και ερρυησαν υδατα επορευθησαν εν ανυδροις ποταμοι
	42 οτι εμνησθη του λογου του αγιου αυτου του προς αβρααμ τον δουλον αυτου
	43 και εξηγαγεν τον λαον αυτου εν αγαλλιασει και τους εκλεκτους αυτου εν ευφροσυνη
	44 και εδωκεν αυτοις χωρας εθνων και πονους λαων εκληρονομησαν
	45 οπως αν φυλαξωσιν τα δικαιωματα αυτου και τον νομον αυτου εκζητησωσιν