Proverbia 14

¹ Sapiens mulier ædificat domum suam ;
insipiens exstructam quoque manibus destruet.

² Ambulans recto itinere, et timens Deum,
despicitur ab eo qui infami graditur via.
³ In ore stulti virga superbiæ ;
labia autem sapientium custodiunt eos.
⁴ Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est ;
ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
⁵ Testis fidelis non mentitur ;
profert autem mendacium dolosus testis.
⁶ Quærit derisor sapientiam, et non invenit ;
doctrina prudentium facilis.
⁷ Vade contra virum stultum,
et nescit labia prudentiæ.
⁸ Sapientia callidi est intelligere viam suam,
et imprudentia stultorum errans.
⁹ Stultus illudet peccatum,
et inter justos morabitur gratia.
¹⁰ Cor quod novit amaritudinem animæ suæ,
in gaudio ejus non miscebitur extraneus.
¹¹ Domus impiorum delebitur :
tabernacula vero justorum germinabunt.
¹² Est via quæ videtur homini justa,
novissima autem ejus deducunt ad mortem.
¹³ Risus dolore miscebitur,
et extrema gaudii luctus occupat.
¹⁴ Viis suis replebitur stultus,
et super eum erit vir bonus.

¹⁵ Innocens credit omni verbo ;
astutus considerat gressus suos.
Filio doloso nihil erit boni ;
servo autem sapienti prosperi erunt actus,
et dirigetur via ejus.

¹⁶ Sapiens timet, et declinat a malo ;
stultus transilit, et confidit.
¹⁷ Impatiens operabitur stultitiam,
et vir versutus odiosus est.
¹⁸ Possidebunt parvuli stultitiam,
et exspectabunt astuti scientiam.
¹⁹ Jacebunt mali ante bonos,
et impii ante portas justorum.
²⁰ Etiam proximo suo pauper odiosus erit :
amici vero divitum multi.
²¹ Qui despicit proximum suum peccat ;
qui autem miseretur pauperis beatus erit.
Qui credit in Domino misericordiam diligit.
²² Errant qui operantur malum ;
misericordia et veritas præparant bona.
²³ In omni opere erit abundantia ;
ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
²⁴ Corona sapientium divitiæ eorum ;
fatuitas stultorum imprudentia.
²⁵ Liberat animas testis fidelis,
et profert mendacia versipellis.

²⁶ In timore Domini fiducia fortitudinis,
et filiis ejus erit spes.

²⁷ Timor Domini fons vitæ,
ut declinent a ruina mortis.
²⁸ In multitudine populi dignitas regis,
et in paucitate plebis ignominia principis.
²⁹ Qui patiens est multa gubernatur prudentia ;
qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.
³⁰ Vita carnium sanitas cordis ;
putredo ossium invidia.
³¹ Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus ;
honorat autem eum qui miseretur pauperis.
³² In malitia sua expelletur impius :
sperat autem justus in morte sua.
³³ In corde prudentis requiescit sapientia,
et indoctos quosque erudiet.
³⁴ Justitia elevat gentem ;
miseros autem facit populos peccatum.
³⁵ Acceptus est regi minister intelligens ;
iracundiam ejus inutilis sustinebit.