Proverbia 14

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Sapiens mulier ædificat domum suam ; insipiens exstructam quoque manibus destruet.	1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.
2 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo qui infami graditur via.	2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.
3 In ore stulti virga superbiæ ; labia autem sapientium custodiunt eos.	3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.
4 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est ; ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.	4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.
5 Testis fidelis non mentitur ; profert autem mendacium dolosus testis.	5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.
6 Quærit derisor sapientiam, et non invenit ; doctrina prudentium facilis.	6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.
7 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ.	7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.
8 Sapientia callidi est intelligere viam suam, et imprudentia stultorum errans.	8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.
9 Stultus illudet peccatum, et inter justos morabitur gratia.	9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.
10 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio ejus non miscebitur extraneus.	10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.
11 Domus impiorum delebitur : tabernacula vero justorum germinabunt.	11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.
12 Est via quæ videtur homini justa, novissima autem ejus deducunt ad mortem.	12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.
13 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.	13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.
14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.	14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.
15 Innocens credit omni verbo ; astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni ; servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via ejus.	15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.
16 Sapiens timet, et declinat a malo ; stultus transilit, et confidit.	16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.
17 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.	17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.
18 Possidebunt parvuli stultitiam, et exspectabunt astuti scientiam.	18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.
19 Jacebunt mali ante bonos, et impii ante portas justorum.	19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.
20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit : amici vero divitum multi.	20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.
21 Qui despicit proximum suum peccat ; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit.	21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.
22 Errant qui operantur malum ; misericordia et veritas præparant bona.	22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.
23 In omni opere erit abundantia ; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.	23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.
24 Corona sapientium divitiæ eorum ; fatuitas stultorum imprudentia.	24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.
25 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.	25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.
26 In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis ejus erit spes.	26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.
27 Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis.	27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.
28 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ignominia principis.	28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.
29 Qui patiens est multa gubernatur prudentia ; qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam.	29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.
30 Vita carnium sanitas cordis ; putredo ossium invidia.	30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.
31 Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus ; honorat autem eum qui miseretur pauperis.	31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.
32 In malitia sua expelletur impius : sperat autem justus in morte sua.	32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.
33 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.	33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.
34 Justitia elevat gentem ; miseros autem facit populos peccatum.	34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.
35 Acceptus est regi minister intelligens ; iracundiam ejus inutilis sustinebit.	35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.