Lettera agli Ebrei 11

¹ Est autem fides sperando rum substantia, rerum argu mentum non apparentium.

² In hac enim testimonium consecuti sunt seniores.

³ Fide intellegimus aptata esse saecula verbo Dei, ut ex invisibilibus visibilia facta sint.

⁴ Fide ampliorem hostiam Abel quam Cain obtulit Deo, per quam testimonium consecutus est esse iustus, testimonium perhibente muneribus eius Deo; et per illam defunctus adhuc loquitur.

⁵ Fide Henoch translatus est, ne videret mortem, et non inveniebatur, quia transtulit illum Deus; ante translationem enim testimonium accepit placuisse Deo.

⁶ Sine fide autem impossibile placere; credere enim oportet accedentem ad Deum quia est et inquirentibus se remunerator fit.

⁷ Fide Noe, responso accepto de his, quae adhuc non videbantur, reveritus aptavit arcam in salutem domus suae; per quam damnavit mundum, et iustitiae, quae secundum fidem est, heres est institutus.

⁸ Fide vocatus Abraham oboedivit in locum exire, quem accepturus erat in hereditatem; et exivit nesciens quo iret.

⁹ Fide peregrinatus est in terra promissionis tamquam in aliena, in casulis habitando cum Isaac et Iacob, coheredibus promissionis eiusdem;

¹⁰ exspectabat enim fundamenta habentem civitatem, cuius artifex et conditor Deus.

¹¹ Fide — et ipsa Sara sterilis — virtutem in conceptionem seminis accepit etiam praeter tempus aetatis, quoniam fidelem credidit esse, qui promiserat;

¹² propter quod et ab uno orti sunt, et hoc emortuo, tamquam sidera caeli in multitudine, et sicut arena, quae est ad oram maris, innumerabilis.

¹³ Iuxta fidem defuncti sunt omnes isti, non acceptis promissionibus, sed a longe eas aspicientes et salutantes, et confitentes quia peregrini et hospites sunt supra terram;

¹⁴ qui enim haec dicunt, significant se patriam inquirere.

¹⁵ Et si quidem illius meminissent, de qua exierant, habebant utique tempus revertendi;

¹⁶ nunc autem meliorem appetunt, id est caelestem. Ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum, paravit enim illis civitatem.

¹⁷ Fide obtulit Abraham Isaac, cum tentaretur; et unigenitum offerebat ille, qui susceperat promissiones,

¹⁸ ad quem dictum erat: “ In Isaac vocabitur tibi semen ”,

¹⁹ arbitratus quia et a mortuis suscitare potens est Deus; unde eum et in parabola reportavit.

²⁰ Fide et de futuris benedixit Isaac Iacob et Esau.

²¹ Fide Iacob moriens singulis filiorum Ioseph benedixit et adoravit super fastigium virgae suae.

²² Fide Ioseph moriens de profectione filiorum Israel memoratus est et de ossibus suis mandavit.

²³ Fide Moyses natus occultatus est mensibus tribus a parentibus suis, eo quod vidissent formosum infantem et non timuerunt regis edictum.

²⁴ Fide Moyses grandis factus negavit se dici filium filiae pharaonis,

²⁵ magis eligens affligi cum populo Dei quam temporalem peccati habere iucunditatem,

²⁶ maiores divitias aestimans thesauris Aegypti improperium Christi; aspiciebat enim in remunerationem.

²⁷ Fide reliquit Aegyptum non veritus animositatem regis, invisibilem enim tamquam videns sustinuit.

²⁸ Fide celebravit Pascha et sanguinis effusionem, ne, qui vastabat primogenita, tangeret ea.

²⁹ Fide transierunt mare Rubrum tamquam per aridam terram, quod experti Aegyptii devorati sunt.

³⁰ Fide muri Iericho ruerunt circuiti diebus septem.

³¹ Fide Rahab meretrix non periit cum incredulis, quia exceperat exploratores cum pace.

³² Et quid adhuc dicam? Deficiet enim me tempus enarrantem de Gedeon, Barac, Samson, Iephte, David et Samuel atque prophetis,

³³ qui per fidem devicerunt regna, operati sunt iustitiam, adepti sunt repromissiones, obturaverunt ora leonum,

³⁴ exstinxerunt impetum ignis, effugerunt aciem gladii, convaluerunt de infirmitate, fortes facti sunt in bello, castra verterunt exterorum;

³⁵ acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos; alii autem distenti sunt, non suscipientes redemptionem, ut meliorem invenirent resurrectionem;

³⁶ alii vero ludibria et verbera experti sunt, insuper et vincula et carcerem;

³⁷ lapidati sunt, secti sunt, in occisione gladii mortui sunt, circumierunt in melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustiati, afflicti,

³⁸ quibus dignus non erat mundus, in solitudinibus errantes et montibus et speluncis et in cavernis terrae.

³⁹ Et hi omnes testimonium per fidem consecuti non reportaverunt promissionem,

⁴⁰ Deo pro nobis melius aliquid providente, ut ne sine nobis consummarentur.