1 Factum est autem, cum turba urgeret illum et audiret verbum Dei, et ipsestabat secus stagnum Genesareth | 1 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר נִדְחַק הֲמוֹן הָעָם לִשְׁמֹעַ אֶת־דְּבַר הָאֱלֹהִים וְהוּא עֹמֵד עַל־יַד יַם־גִּנֵּיסָר |
2 et vidit duas naves stantes secus stagnum;piscatores autem descenderant de illis et lavabant retia. | 2 וַיַּרְא שְׁתֵּי אֳנִיּוֹת עֹמְדוֹת עַל־יַד הַיָּם וְהַדַּיָּגִים יָצְאוּ מֵהֶן וַיִּרְחֲצוּ אֵת הַמִּכְמֹרוֹת |
3 Ascendens autem inunam navem, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum; et sedensdocebat de navicula turbas.
| 3 וַיֵּרֶד אֶל־אַחַת מִן־הָאֳנִיּוֹת אֲשֶׁר הִיא לְשִׁמְעוֹן וַיְבַקֵּשׁ מִמֶּנּוּ לְהוֹלִיכוֹ מְעַט מִן־הַיַּבָּשָׁה אֶל־הַיָּם וַיֵּשֶׁב וַיְלַמֵּד אֶת־הָעָם מִתּוֹךְ הָאֳנִיָּה |
4 Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: “ Duc in altum et laxate retiavestra in capturam ”. | 4 וַיְכַל לְדַבֵּר וַיֹּאמֶר אֶל־שִׁמְעוֹן הוֹלִיכָה אֶל־עֹמֶק הַיָּם וְהוֹרִידוּ אֶת־מִכְמְרוֹתֵיכֶם לָצוּד |
5 Et respondens Simon dixit: “ Praeceptor, per totamnoctem laborantes nihil cepimus; in verbo autem tuo laxabo retia ”. | 5 וַיַּעַן שִׁמְעוֹן וַיֹּאמֶר אֵלָיו מוֹרֶה כָּל־הַלַּיְלָה יָגַעְנוּ וְלֹא לָכַדְנוּ מְאוּמָה אַךְ עַל־פִּי דְבָרְךָ אוֹרִיד אֶת־הַמִּכְמֹרֶת |
6 Et cumhoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam; rumpebantur autemretia eorum. | 6 וַיַּעֲשֹוּ־כֵן וַיִּלְכְּדוּ דָגִים הַרְבֵּה מְאֹד וַתִּקָּרַע מִכְמַרְתָּם |
7 Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi, ut venirent etadiuvarent eos; et venerunt et impleverunt ambas naviculas, ita ut mergerentur. | 7 וַיָּנִיפוּ יָד אֶל־חַבְרֵיהֶם אֲשֶׁר בָּאֳנִיָּה הַשֵּׁנִית לָבוֹא אֲלֵיהֶם וּלְעָזְרָם וַיָּבֹאוּ וַיְמַלְאוּ אֶת־שְׁתֵּי הָאֳנִיּוֹת עַד־כִּי שָׁקָעוּ |
8 Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Iesu dicens: “ Exi a me,quia homo peccator sum, Domine ”. | 8 וַיְהִי כִּרְאוֹת שִׁמְעוֹן פֶּטְרוֹס אֶת־זֹאת וַיִּפֹּל לְבִרְכֵּי יֵשׁוּעַ וַיֹּאמַר אֲדֹנִי צֵא־נָא מֵעִמִּי כִּי־אִישׁ חוֹטֵא אָנֹכִי |
9 Stupor enim circumdederat eum et omnes,qui cum illo erant, in captura piscium, quos ceperant; | 9 כִּי שַׁמָּה הֶחֱזִיקָה אוֹתוֹ וְאֶת־כֹּל אֲשֶׁר אִתּוֹ עַל־צֵיד הַדָּגִים אֲשֶׁר צָדוּ |
10 similiter autem etIacobum et Ioannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad SimonemIesus: “ Noli timere; ex hoc iam homines eris capiens ”. | 10 וְכֵן גַּם אֶת־יַעֲקֹב וְאֶת־יוֹחָנָן בְּנֵי זַבְדַּי אֲשֶׁר הִתְחַבְּרוּ עִם־שִׁמְעוֹן וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אֶל־שִׁמְעוֹן אַל־תִּירָא מֵעַתָּה צוֹד תָּצוּד אֲנָשִׁים |
11 Et subductis adterram navibus, relictis omnibus, secuti sunt illum.
| 11 וַיּוֹלִיכוּ אֶת־הָאֳנִיּוֹת אֶל־הַיַּבָּשָׁה וַיַּעַזְבוּ אֶת־הַכֹּל וַיֵּלְכוּ אַחֲרָיו |
12 Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra; etvidens Iesum et procidens in faciem rogavit eum dicens: “ Domine, si vis,potes me mundare ”. | 12 וַיְהִי בִּהְיוֹתוֹ בְּאַחַת הֶעָרִים וְהִנֵּה־אִישׁ מָלֵא צָרַעַת וַיַּרְא אֶת־יֵשׁוּעַ וַיִּפֹּל עַל־פָּנָיו וַיִּתְחַנֵּן אֵלָיו לֵאמֹר אֲדֹנִי אִם־תַּחְפֹּץ תּוּכַל לְטַהֲרֵנִי |
13 Et extendens manum tetigit illum dicens: “ Volo,mundare! ”; et confestim lepra discessit ab illo. | 13 וַיִּשְׁלַח אֶת־יָדוֹ וַיִּגַּע־בּוֹ וַיֹּאמֶר חָפֵץ אָנֹכִי טְהָר וּפִתְאֹם סָרָה מִמֶּנּוּ הַצָּרָעַת |
14 Et ipse praecepit illi,ut nemini diceret, sed: “ Vade, ostende te sacerdoti et offer pro emundationetua, sicut praecepit Moyses, in testimonium illis ”. | 14 וַיָּעַד בּוֹ לְבִלְתִּי סַפֵּר לְאִישׁ כִּי אִם־לֵךְ וְהֵרָאֵה אֶל־הַכֹּהֵן וְהַקְרֵב קָרְבָּן עַל־טָהֳרָתְךָ כַּאֲשֶׁר צִוָּה משֶׁה לְעֵדוּת לָהֶם |
15 Perambulabat autemmagis sermo de illo, et conveniebant turbae multae, ut audirent et curarentur abinfirmitatibus suis; | 15 וְשָׁמְעוֹ הוֹלֵךְ הָלוֹךְ וְגָדֵל וַיִּקָּבְצוּ עַם רַב לִשְׁמוֹעַ וּלְהֵרָפֵא בְיָדוֹ מִתַּחֲלוּאֵיהֶם |
16 ipse autem secedebat in desertis et orabat.
| 16 וְהוּא סָר אֶל־הַמִּדְבָּרוֹת וַיִּתְפַּלָּל |
17 Et factum est, in una dierum, et ipse erat docens, et erant pharisaeisedentes et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeaeet Ierusalem; et virtus Domini erat ei ad sanandum. | 17 וַיְהִי בְּאַחַד הַיָּמִים וְהוּא מְלַמֵּד וַיֵּשְׁבוּ שָׁם פְּרוּשִׁים וּמוֹרֵי הַתּוֹרָה אֲשֶׁר בָּאוּ מִכָּל־כְּפָרֵי הַגָּלִיל וּמִיהוּדָה וִירוּשָׁלָיִם וּגְבוּרַת יְהוָֹה הָיְתָה־בּוֹ לִרְפּוֹא |
18 Et ecce viri portantes inlecto hominem, qui erat paralyticus, et quaerebant eum inferre et ponere anteeum. | 18 וְהִנֵּה אֲנָשִׁים נוֹשְׂאִים אִישׁ בַּמִּטָּה וְהוּא נְכֵה אֵבָרִים וַיְבַקְשׁוּ לַהֲבִיאוֹ הַבַּיְתָה וְלָשֹוּם לְפָנָיו |
19 Et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba, ascenderuntsupra tectum et per tegulas summiserunt illum cum lectulo in medium ante Iesum. | 19 וְלֹא־מָצְאוּ דֶרֶךְ לְהַכְנִיסוֹ מֵרֹב הָעָם וַיַּעֲלוּ הַגָּגָה וַיּוֹרִידֻהוּ וְאֶת־עַרְשׂוֹ בֵּין הָרְעָפִים לְתוֹךְ הַבַּיִת לִפְנֵי יֵשׁוּעַ |
20 Quorum fidem ut vidit, dixit: “ Homo, remittuntur tibi peccata tua ”. | 20 וַיַּרְא אֶת־אֱמוּנָתָם וַיֹּאמֶר אֵלָיו בֶּן־אָדָם נִסְלְחוּ־לְךָ חַטֹּאתֶיךָ |
21 Et coeperunt cogitare scribae et pharisaei dicentes: “ Quis est hic, quiloquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata nisi solus Deus? ”. | 21 וַיָּחֵלּוּ הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים לַחֲשֹׁב מַחֲשָׁבוֹת לֵאמֹר מִי הוּא זֶה הַמְדַבֵּר גִּדּוּפִים מִי יוּכַל לִסְלֹחַ חֲטָאִים מִבַּלְעֲדֵי הָאֱלֹהִים לְבַדּוֹ |
22 Utcognovit autem Iesus cogitationes eorum, respondens dixit ad illos: “ Quidcogitatis in cordibus vestris? | 22 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ אֶת־מַחְשְׁבוֹתָם וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם מָה אַתֶּם חשְׁבִים בִּלְבַבְכֶם |
23 Quid est facilius, dicere: “Dimittuntur tibipeccata tua”, an dicere: “Surge et ambula”? | 23 מַה הוּא הַנָּקֵל הֶאָמֹר נִסְלְחוּ־לְךָ חַטֹּאתֶיךָ אִם־אָמֹר קוּם וְהִתְהַלֵּךְ |
24 Ut autem sciatis quiaFilius hominis potestatem habet in terra dimittere peccata — ait paralytico - :Tibi dico: Surge, tolle lectulum tuum et vade in domum tuam ”. | 24 אַךְ לְמַעַן תֵּדְעוּן כִּי בֶן־הָאָדָם יֶשׁ־לוֹ הַשָּׁלְטָן בָּאָרֶץ לִסְלֹחַ חֲטָאִים וַיֹּאמֶר אֶל־נְכֵה הָאֵבָרִים אֹמֵר אֲנִי אֵלֶיךָ קוּם וְשָׂא אֶת־עַרְשְׂךָ וְלֶךְ־לְךָ אֶל־בֵּיתֶךָ |
25 Et confestimsurgens coram illis tulit, in quo iacebat, et abiit in domum suam magnificansDeum. | 25 וַיְמַהֵר וַיָּקָם לְעֵינֵיהֶם וַיִּשָּׂא אֵת מִשְׁכָּבוֹ וַיֵּלֶךְ־לוֹ אֶל־בֵּיתוֹ מְהַלֵּל אֶת־הָאֱלֹהִים |
26 Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum; et repleti sunttimore dicentes: “ Vidimus mirabilia hodie ”.
| 26 וְשַׁמָּה הֶחֱזִיקָה אֶת־כֻּלָּם וַיְבָרְכוּ אֶת־הָאֱלֹהִים וַיִּמָּלְאוּ יִרְאָה וַיֹּאמְרוּ כִּי נִפְלָאוֹת רָאִינוּ הַיּוֹם |
27 Et post haec exiit et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum etait illi: “ Sequere me ”. | 27 וַיְהִי אַחֲרֵי כֵן וַיַּרְא מוֹכֵס וּשְׁמוֹ לֵוִי יוֹשֵׁב בְּבֵית הַמֶּכֶס וַיֹּאמֶר אֵלָיו לְכָה אַחֲרָי |
28 Et relictis omnibus, surgens secutus est eum. | 28 וַיַּעֲזֹב אֶת־הַכֹּל וַיָּקָם וַיֵּלֶךְ אַחֲרָיו |
29 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua; et erat turba multapublicanorum et aliorum, qui cum illis erant discumbentes. | 29 וַיַּעַשׂ־לוֹ לֵוִי מִשְׁתֶּה גָדוֹל בְּבֵיתוֹ וְעַם־רַב שֶׁל־מוֹכְסִים וַאֲנָשִׁים אֲחֵרִים הָיוּ מְסֻבִּים עִמָּהֶם |
30 Et murmurabantpharisaei et scribae eorum adversus discipulos eius dicentes: “ Quare cumpublicanis et peccatoribus manducatis et bibitis? ”. | 30 וַיִּלּוֹנוּ הַסּוֹפְרִים אֲשֶׁר בָּהֶם וְהַפְּרוּשִׁים עַל־תַּלְמִידָיו וַיֹּאמְרוּ לָמָה אַתֶּם אֹכְלִים וְשֹׁתִים עִם־הַמּוֹכְסִים וְהַחַטָּאִים |
31 Et respondens Iesusdixit ad illos: “ Non egent, qui sani sunt, medico, sed qui male habent. | 31 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הַבְּרִיאִים אֵינָם צְרִיכִים לְרֹפֵא כִּי אִם־הַחֹלִים |
32 Non veni vocare iustos sed peccatores in paenitentiam ”.
| 32 לֹא בָאתִי לִקְרוֹא הַצַּדִּיקִים כִּי אִם־הַחַטָּאִים לִתְשׁוּבָה |
33 At illi dixerunt ad eum: “ Discipuli Ioannis ieiunant frequenter etobsecrationes faciunt, similiter et pharisaeorum; tui autem edunt et bibunt ”. | 33 וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הֵן תַּלְמִידֵי יוֹחָנָן צָמִים הַרְבֵּה וְאֹמְרִים תְּחִנּוֹת וְגַם תַּלְמִידֵי הַפְּרוּשִׁים עֹשִׂים כֵּן וְתַלְמִידֶיךָ אֹכְלִים וְשֹׁתִים |
34 Quibus Iesus ait: “ Numquid potestis convivas nuptiarum, dum cum illis estsponsus, facere ieiunare? | 34 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הֲתוּכְלוּ אֲנֹס בְּנֵי הַחֻפָּה לָצוּם וְהֶחָתָן עוֹד עִמָּהֶם |
35 Venient autem dies; et cum ablatus fuerit ab illissponsus, tunc ieiunabunt in illis diebus ”. | 35 וְאוּלָם יָמִים בָּאִים וְלֻקַּח מֵאִתָּם הֶחָתָן אָז יָצוּמוּ בַּיָּמִים הָהֵמָּה |
36 Dicebat autem et similitudinemad illos: “ Nemo abscindit commissuram a vestimento novo et immittit investimentum vetus; alioquin et novum rumpet, et veteri non conveniet commissuraa novo. | 36 וַיְדַבֵּר אֲלֵיהֶם גַּם אֶת־הַמָּשָׁל הַזֶּה אֵין אִישׁ מַעֲלֶה טְלַאי שֶׁל־בֶּגֶד חָדָשׁ עַל־בֶּגֶד בָּלוּי כִּי אָז גַּם הֶחָדָשׁ יִקָּרֵעַ וְגַם לֹא־יִשְׁוֶה הַטְּלַאי הֶחָדָשׁ לַבָּלוּי |
37 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres; alioquin rumpet vinumnovum utres et ipsum effundetur, et utres peribunt; | 37 וְאֵין אִישׁ נֹתֵן יַיִן חָדָשׁ בְּנֹאדוֹת בָּלִים כִּי אָז הַיַּיִן הֶחָדָשׁ יְבַקַּע אֶת־הַנֹּאדוֹת וְהוּא יִשָּׁפֵךְ וְהַנֹּאדוֹת יֹאבֵדוּ |
38 sed vinum novum in utresnovos mittendum est. | 38 אַךְ יֻתַּן הַיַּיִן הֶחָדָשׁ בְּנֹאדוֹת חֲדָשִׁים וּשְׁנֵיהֶם יַחְדָּו יִשָּׁמֵרוּ |
39 Et nemo bibens vetus vult novum; dicit enim: “Vetusmelius est!” ”.
| 39 וַאֲשֶׁר שָׁתָה יַיִן יָשָׁן אֵינֶנּוּ חָפֵץ עוֹד בְּיַיִן חָדָשׁ כִּי יֹאמַר הַיָּשָׁן הוּא נָעִים מִמֶּנּוּ |