1 ויהוה פקד את שרה כאשר אמר ויעש יהוה לשרה כאשר דבר | 1 Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat : et implevit quæ locutus est. |
2 ותהר ותלד שרה לאברהם בן לזקניו למועד אשר דבר אתו אלהים | 2 Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus. |
3 ויקרא אברהם את שם בנו הנולד לו אשר ילדה לו שרה יצחק | 3 Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac : |
4 וימל אברהם את יצחק בנו בן שמנת ימים כאשר צוה אתו אלהים | 4 et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus, |
5 ואברהם בן מאת שנה בהולד לו את יצחק בנו | 5 cum centum esset annorum : hac quippe ætate patris, natus est Isaac. |
6 ותאמר שרה צחק עשה לי אלהים כל השמע יצחק לי | 6 Dixitque Sara : Risum fecit mihi Deus : quicumque audierit, corridebit mihi. |
7 ותאמר מי מלל לאברהם היניקה בנים שרה כי ילדתי בן לזקניו | 7 Rursumque ait : Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit ei jam seni ? |
8 ויגדל הילד ויגמל ויעש אברהם משתה גדול ביום הגמל את יצחק | 8 Crevit igitur puer, et ablactatus est : fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.
|
9 ותרא שרה את בן הגר המצרית אשר ילדה לאברהם מצחק | 9 Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham : |
10 ותאמר לאברהם גרש האמה הזאת ואת בנה כי לא יירש בן האמה הזאת עם בני עם יצחק | 10 Ejice ancillam hanc, et filium ejus : non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac. |
11 וירע הדבר מאד בעיני אברהם על אודת בנו | 11 Dure accepit hoc Abraham pro filio suo. |
12 ויאמר אלהים אל אברהם אל ירע בעיניך על הנער ועל אמתך כל אשר תאמר אליך שרה שמע בקלה כי ביצחק יקרא לך זרע | 12 Cui dixit Deus : Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua : omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus : quia in Isaac vocabitur tibi semen. |
13 וגם את בן האמה לגוי אשימנו כי זרעך הוא | 13 Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est. |
14 וישכם אברהם בבקר ויקח לחם וחמת מים ויתן אל הגר שם על שכמה ואת הילד וישלחה ותלך ותתע במדבר באר שבע | 14 Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee. |
15 ויכלו המים מן החמת ותשלך את הילד תחת אחד השיחם | 15 Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant. |
16 ותלך ותשב לה מנגד הרחק כמטחוי קשת כי אמרה אל אראה במות הילד ותשב מנגד ותשא את קלה ותבך | 16 Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere : dixit enim : Non videbo morientem puerum : et sedens contra, levavit vocem suam et flevit. |
17 וישמע אלהים את קול הנער ויקרא מלאך אלהים אל הגר מן השמים ויאמר לה מה לך הגר אל תיראי כי שמע אלהים אל קול הנער באשר הוא שם | 17 Exaudivit autem Deus vocem pueri : vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens : Quid agis Agar ? noli timere : exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est. |
18 קומי שאי את הנער והחזיקי את ידך בו כי לגוי גדול אשימנו | 18 Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum. |
19 ויפקח אלהים את עיניה ותרא באר מים ותלך ותמלא את החמת מים ותשק את הנער | 19 Aperuitque oculos ejus Deus : quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere. |
20 ויהי אלהים את הנער ויגדל וישב במדבר ויהי רבה קשת | 20 Et fuit cum eo : qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius. |
21 וישב במדבר פארן ותקח לו אמו אשה מארץ מצרים | 21 Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.
|
22 ויהי בעת ההוא ויאמר אבימלך ופיכל שר צבאו אל אברהם לאמר אלהים עמך בכל אשר אתה עשה | 22 Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham : Deus tecum est in universis quæ agis. |
23 ועתה השבעה לי באלהים הנה אם תשקר לי ולניני ולנכדי כחסד אשר עשיתי עמך תעשה עמדי ועם הארץ אשר גרתה בה | 23 Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ : sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena. |
24 ויאמר אברהם אנכי אשבע | 24 Dixitque Abraham : Ego jurabo. |
25 והוכח אברהם את אבימלך על אדות באר המים אשר גזלו עבדי אבימלך | 25 Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus. |
26 ויאמר אבימלך לא ידעתי מי עשה את הדבר הזה וגם אתה לא הגדת לי וגם אנכי לא שמעתי בלתי היום | 26 Responditque Abimelech : Nescivi quis fecerit hanc rem : sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie. |
27 ויקח אברהם צאן ובקר ויתן לאבימלך ויכרתו שניהם ברית | 27 Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech : percusseruntque ambo f?dus. |
28 ויצב אברהם את שבע כבשת הצאן לבדהן | 28 Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum. |
29 ויאמר אבימלך אל אברהם מה הנה שבע כבשת האלה אשר הצבת לבדנה | 29 Cui dixit Abimelech : Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum ? |
30 ויאמר כי את שבע כבשת תקח מידי בעבור תהיה לי לעדה כי חפרתי את הבאר הזאת | 30 At ille : Septem, inquit, agnas accipies de manu mea : ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum. |
31 על כן קרא למקום ההוא באר שבע כי שם נשבעו שניהם | 31 Idcirco vocatus est locus ille Bersabee : quia ibi uterque juravit. |
32 ויכרתו ברית בבאר שבע ויקם אבימלך ופיכל שר צבאו וישבו אל ארץ פלשתים | 32 Et inierunt f?dus pro puteo juramenti. |
33 ויטע אשל בבאר שבע ויקרא שם בשם יהוה אל עולם | 33 Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni. |
34 ויגר אברהם בארץ פלשתים ימים רבים | 34 Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis. |