1 Or, dopo circa un mese, Naas Am; monita salì a combattere contro Iabes Galaad. Tutti gli uomini di Iabes dissero a Naas: « Prendici come alleati, e noi ti serviremo ». | 1 Ascendit autem Naas Am monites et pugnare coepit ad versum Iabes Galaad. Dixeruntque omnes viri Iabes ad Naas: “ Habeto nos foederatos, et serviemus tibi ”. |
2 Ma Naas Ammonita rispose loro: « Ecco l'alleanza che farò con voi: vi caverò a tutti l'occhio destro e vi renderò l'obbrobrio ditutto Israele ». | 2 Et respondit ad eos Naas Ammonites: “ In hoc feriam vobiscum foedus, ut eruam omnium vestrum oculos dextros ponamque vos opprobrium in universo Israel ”. |
3 Allora gli anziani di Iabes gli dissero: « Accordaci sette giorni, per mandare ambasciatori in tutti i confini d'Israele, e se non ci sarà chi ci difenda, noi ci arrenderemo ». | 3 Et dixerunt ad eum seniores Iabes: “ Concede nobis septem dies, ut mittamus nuntios in universos terminos Israel; et, si non fuerit qui defendat nos, egrediemur ad te ”. |
4 Essendo pertanto arrivati gli ambasciatori a Gabaa di Saul, dissero queste parole dinanzi al popolo, il quale tutto ad alte strìda pianse. | 4 Venerunt ergo nuntii in Gabaa Saulis et locuti sunt verba audiente populo; et levavit omnis populus vocem suam et flevit.
|
5 Ed ecco Saul tornare dal campo dietro ai buoi, e dire: « Che ha il popolo da piangere? » E gli riferirono le parole degli uomini di Iabes. | 5 Et ecce Saul veniebat sequens boves de agro et ait: “ Quid habet populus quod plorat? ”. Et narraverunt ei verba virorum Iabes. |
6 Allora lo Spirito del Signore investì Saul, che, udite queste parole, acceso di grande e furibonda ira, | 6 Et insilivit spiritus Domini in Saul, cum audisset verba haec; et iratus est furor eius nimis. |
7 prese i due buoi, li tagliò in pezzi, e li mandò per mezzo degli ambasciatori in tutto il territorio d'Israele, dicendo: «Chiunque non uscirà e non seguirà Saul e Samuele, avrà i suoi buoi trattati in questa maniera ». Allora il timor del Signore invase il popolo che uscì come un sol uomo. | 7 Et assumens par boum concidit in frusta misitque in omnes terminos Israel per manum nuntiorum dicens: “ Quicumque non exierit secutusque fuerit Saul et Samuel, sic fiet bobus eius ”. Invasit ergo timor Domini populum, et egressi sunt quasi vir unus. |
8 Saul ne fece la rassegna a Bezec: i figli d'Israele eran trecento mila; gli uomini di Giuda trenta mila. | 8 Et recensuit eos in Bezec: fueruntque filiorum Israel trecenta milia; virorum autem Iudae triginta milia. |
9 Dissero poi agli ambasciatori che eran venuti: « Così direte agli uomini di Iabes Galaad: Domani, quando il sole scalderà, sarete salvi ». Gli ambasciatori andarono a portar la nuova agli uomini di Iabes che ne furon pieni di gioia, | 9 Et dixit nuntiis, qui venerant: “ Sic dicetis viris, qui sunt in Iabes Galaad: Cras erit vobis salus, cum incaluerit sol ”. Venerunt ergo nuntii et annuntiaverunt viris Iabes, qui laetati sunt |
10 e dissero: « Domani verremo a voi, e voi ci farete tutto quello che vi piacerà ». | 10 et dixerunt: “Mane exibimus ad vos, et facietis nobis omne, quod placuerit vobis ”.
|
11 Ma il giorno dopo, Saul, disposto il popolo in tre schiere, entrò nel mezzo del campo alla vigilia del mattino e percosse Ammon finché il giorno non divenne caldo, e quelli che scamparono furono dispersi in modo che non ne restò due insieme. | 11 Et factum est, cum venisset dies crastinus, constituit Saul populum in tres partes; et ingressi sunt media castra in vigilia matutina et percusserunt Ammon, usque dum incalesceret dies. Reliqui autem dispersi sunt, ita ut non relinquerentur in eis duo pariter.
|
12 Allora il popolo disse a Samuele: « Chi è che ha detto: Potrà regnare Saul sopra di noi? Dateci questi uomini, che li faremo morire ». | 12 Et ait populus ad Samuel: “ Quis est iste qui dixit: “Saul num regnabit super nos?”. Date viros, et interficiemus eos ”. |
13 Ma Saul disse: « Non sarà messo a morte nessuno in questo giorno; perchè oggi il Signore ha salvato Israele ». | 13 Et ait Saul: “ Non occidetur quisquam in die hac, quia hodie fecit Dominus salutem in Israel”. |
14 E Samuele disse al popolo: « Venite, andiamo a Galgala, per rinnovarvi il regno ». | 14 Dixit autem Samuel ad populum: “ Venite, et eamus in Galgala et innovemus ibi regnum ”.
|
15 Allora tutto il popolo andò a Galgala, e costituirono Saul re davanti al Signore in Galgala, ove immolarono nel cospetto del Signore vittime pacifiche. E Saul e tutti gli uomini d'Israele ivi s'abbandonaron alla più grande gioia. | 15 Et perrexit omnis populus in Galgala, et fecerunt ibi regem Saul coram Domino in Galgala; et immolaverunt ibi victimas pacificas coram Domino. Et laetatus est ibi Saul et cuncti viri Israel nimis.
|