ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 25

LXX	KING JAMES BIBLE
1 τους εμους λογους υιε φοβηθητι και δεξαμενος αυτους μετανοει ταδε λεγει ο ανηρ τοις πιστευουσιν θεω και παυομαι	1 These are also proverbs of Solomon, which the men of Hezekiah king of Judah copied out.
2 αφρονεστατος γαρ ειμι παντων ανθρωπων και φρονησις ανθρωπων ουκ εστιν εν εμοι	2 It is the glory of God to conceal a thing: but the honour of kings is to search out a matter.
3 θεος δεδιδαχεν με σοφιαν και γνωσιν αγιων εγνωκα	3 The heaven for height, and the earth for depth, and the heart of kings is unsearchable.
4 τις ανεβη εις τον ουρανον και κατεβη τις συνηγαγεν ανεμους εν κολπω τις συνεστρεψεν υδωρ εν ιματιω τις εκρατησεν παντων των ακρων της γης τι ονομα αυτω η τι ονομα τοις τεκνοις αυτου ινα γνως	4 Take away the dross from the silver, and there shall come forth a vessel for the finer.
5 παντες λογοι θεου πεπυρωμενοι υπερασπιζει δε αυτος των ευλαβουμενων αυτον	5 Take away the wicked from before the king, and his throne shall be established in righteousness.
6 μη προσθης τοις λογοις αυτου ινα μη ελεγξη σε και ψευδης γενη	6 Put not forth thyself in the presence of the king, and stand not in the place of great men:
7 δυο αιτουμαι παρα σου μη αφελης μου χαριν προ του αποθανειν με	7 For better it is that it be said unto thee, Come up hither; than that thou shouldest be put lower in the presence of the prince whom thine eyes have seen.
8 ματαιον λογον και ψευδη μακραν μου ποιησον πλουτον δε και πενιαν μη μοι δως συνταξον δε μοι τα δεοντα και τα αυταρκη	8 Go not forth hastily to strive, lest thou know not what to do in the end thereof, when thy neighbour hath put thee to shame.
9 ινα μη πλησθεις ψευδης γενωμαι και ειπω τις με ορα η πενηθεις κλεψω και ομοσω το ονομα του θεου	9 Debate thy cause with thy neighbour himself; and discover not a secret to another:
10 μη παραδως οικετην εις χειρας δεσποτου μηποτε καταρασηται σε και αφανισθης	10 Lest he that heareth it put thee to shame, and thine infamy turn not away.
11 εκγονον κακον πατερα καταραται την δε μητερα ουκ ευλογει	11 A word fitly spoken is like apples of gold in pictures of silver.
12 εκγονον κακον δικαιον εαυτον κρινει την δε εξοδον αυτου ουκ απενιψεν	12 As an earring of gold, and an ornament of fine gold, so is a wise reprover upon an obedient ear.
13 εκγονον κακον υψηλους οφθαλμους εχει τοις δε βλεφαροις αυτου επαιρεται	13 As the cold of snow in the time of harvest, so is a faithful messenger to them that send him: for he refresheth the soul of his masters.
14 εκγονον κακον μαχαιρας τους οδοντας εχει και τας μυλας τομιδας ωστε αναλισκειν και κατεσθιειν τους ταπεινους απο της γης και τους πενητας αυτων εξ ανθρωπων	14 Whoso boasteth himself of a false gift is like clouds and wind without rain.
15 τη βδελλη τρεις θυγατερες ησαν αγαπησει αγαπωμεναι και αι τρεις αυται ουκ ενεπιμπλασαν αυτην και η τεταρτη ουκ ηρκεσθη ειπειν ικανον	15 By long forbearing is a prince persuaded, and a soft tongue breaketh the bone.
16 αδης και ερως γυναικος και ταρταρος και γη ουκ εμπιπλαμενη υδατος και υδωρ και πυρ ου μη ειπωσιν αρκει	16 Hast thou found honey? eat so much as is sufficient for thee, lest thou be filled therewith, and vomit it.
17 οφθαλμον καταγελωντα πατρος και ατιμαζοντα γηρας μητρος εκκοψαισαν αυτον κορακες εκ των φαραγγων και καταφαγοισαν αυτον νεοσσοι αετων	17 Withdraw thy foot from thy neighbour's house; lest he be weary of thee, and so hate thee.
18 τρια δε εστιν αδυνατα μοι νοησαι και το τεταρτον ουκ επιγινωσκω	18 A man that beareth false witness against his neighbour is a maul, and a sword, and a sharp arrow.
19 ιχνη αετου πετομενου και οδους οφεως επι πετρας και τριβους νηος ποντοπορουσης και οδους ανδρος εν νεοτητι	19 Confidence in an unfaithful man in time of trouble is like a broken tooth, and a foot out of joint.
20 τοιαυτη οδος γυναικος μοιχαλιδος η οταν πραξη απονιψαμενη ουδεν φησιν πεπραχεναι ατοπον	20 As he that taketh away a garment in cold weather, and as vinegar upon nitre, so is he that singeth songs to an heavy heart.
21 δια τριων σειεται η γη το δε τεταρτον ου δυναται φερειν	21 If thine enemy be hungry, give him bread to eat; and if he be thirsty, give him water to drink:
22 εαν οικετης βασιλευση και αφρων πλησθη σιτιων	22 For thou shalt heap coals of fire upon his head, and the LORD shall reward thee.
23 και οικετις εαν εκβαλη την εαυτης κυριαν και μισητη γυνη εαν τυχη ανδρος αγαθου	23 The north wind driveth away rain: so doth an angry countenance a backbiting tongue.
24 τεσσαρα δε εστιν ελαχιστα επι της γης ταυτα δε εστιν σοφωτερα των σοφων	24 It is better to dwell in the corner of the housetop, than with a brawling woman and in a wide house.
25 οι μυρμηκες οις μη εστιν ισχυς και ετοιμαζονται θερους την τροφην	25 As cold waters to a thirsty soul, so is good news from a far country.
26 και οι χοιρογρυλλιοι εθνος ουκ ισχυρον οι εποιησαντο εν πετραις τους εαυτων οικους	26 A righteous man falling down before the wicked is as a troubled fountain, and a corrupt spring.
27 αβασιλευτον εστιν η ακρις και εκστρατευει αφ' ενος κελευσματος ευτακτως	27 It is not good to eat much honey: so for men to search their own glory is not glory.
28 και καλαβωτης χερσιν ερειδομενος και ευαλωτος ων κατοικει εν οχυρωμασιν βασιλεως	28 He that hath no rule over his own spirit is like a city that is broken down, and without walls.
29 τρια δε εστιν α ευοδως πορευεται και το τεταρτον ο καλως διαβαινει
30 σκυμνος λεοντος ισχυροτερος κτηνων ος ουκ αποστρεφεται ουδε καταπτησσει κτηνος
31 και αλεκτωρ εμπεριπατων θηλειαις ευψυχος και τραγος ηγουμενος αιπολιου και βασιλευς δημηγορων εν εθνει
32 εαν προη σεαυτον εις ευφροσυνην και εκτεινης την χειρα σου μετα μαχης ατιμασθηση
33 αμελγε γαλα και εσται βουτυρον εαν δε εκπιεζης μυκτηρας εξελευσεται αιμα εαν δε εξελκης λογους εξελευσονται κρισεις και μαχαι