ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 37

LXX	VULGATA
1 ψαλμος τω δαυιδ εις αναμνησιν περι σαββατου	1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato.
2 κυριε μη τω θυμω σου ελεγξης με μηδε τη οργη σου παιδευσης με	2 Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me :
3 οτι τα βελη σου ενεπαγησαν μοι και επεστηρισας επ' εμε την χειρα σου	3 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
4 ουκ εστιν ιασις εν τη σαρκι μου απο προσωπου της οργης σου ουκ εστιν ειρηνη τοις οστεοις μου απο προσωπου των αμαρτιων μου	4 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :
5 οτι αι ανομιαι μου υπερηραν την κεφαλην μου ωσει φορτιον βαρυ εβαρυνθησαν επ' εμε	5 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
6 προσωζεσαν και εσαπησαν οι μωλωπες μου απο προσωπου της αφροσυνης μου	6 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
7 εταλαιπωρησα και κατεκαμφθην εως τελους ολην την ημεραν σκυθρωπαζων επορευομην	7 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ; tota die contristatus ingrediebar.
8 οτι αι ψυαι μου επλησθησαν εμπαιγμων και ουκ εστιν ιασις εν τη σαρκι μου	8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
9 εκακωθην και εταπεινωθην εως σφοδρα ωρυομην απο στεναγμου της καρδιας μου	9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ; rugiebam a gemitu cordis mei.
10 κυριε εναντιον σου πασα η επιθυμια μου και ο στεναγμος μου απο σου ουκ εκρυβη	10 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
11 η καρδια μου εταραχθη εγκατελιπεν με η ισχυς μου και το φως των οφθαλμων μου και αυτο ουκ εστιν μετ' εμου	11 Cor meum conturbatum est ; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
12 οι φιλοι μου και οι πλησιον μου εξ εναντιας μου ηγγισαν και εστησαν και οι εγγιστα μου απο μακροθεν εστησαν	12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt ; et qui juxta me erant, de longe steterunt : et vim faciebant qui quærebant animam meam.
13 και εξεβιασαντο οι ζητουντες την ψυχην μου και οι ζητουντες τα κακα μοι ελαλησαν ματαιοτητας και δολιοτητας ολην την ημεραν εμελετησαν	13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
14 εγω δε ωσει κωφος ουκ ηκουον και ωσει αλαλος ουκ ανοιγων το στομα αυτου	14 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ; et sicut mutus non aperiens os suum.
15 και εγενομην ωσει ανθρωπος ουκ ακουων και ουκ εχων εν τω στοματι αυτου ελεγμους	15 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
16 οτι επι σοι κυριε ηλπισα συ εισακουση κυριε ο θεος μου	16 Quoniam in te, Domine, speravi ; tu exaudies me, Domine Deus meus.
17 οτι ειπα μηποτε επιχαρωσιν μοι οι εχθροι μου και εν τω σαλευθηναι ποδας μου επ' εμε εμεγαλορρημονησαν	17 Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
18 οτι εγω εις μαστιγας ετοιμος και η αλγηδων μου ενωπιον μου δια παντος	18 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
19 οτι την ανομιαν μου εγω αναγγελω και μεριμνησω υπερ της αμαρτιας μου	19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
20 οι δε εχθροι μου ζωσιν και κεκραταιωνται υπερ εμε και επληθυνθησαν οι μισουντες με αδικως	20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me : et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
21 οι ανταποδιδοντες κακα αντι αγαθων ενδιεβαλλον με επει κατεδιωκον δικαιοσυνην και απερριψαν με τον αγαπητον ωσει νεκρον εβδελυγμενον	21 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
22 μη εγκαταλιπης με κυριε ο θεος μου μη αποστης απ' εμου	22 Ne derelinquas me, Domine Deus meus ; ne discesseris a me.
23 προσχες εις την βοηθειαν μου κυριε της σωτηριας μου	23 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.