ΙΩΒ - Giobbe - Job 37

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης	1 À ce spectacle mon cœur sursaute et ne peut pas rester en place.
2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται	2 Écoutez donc le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!
3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης	3 D’un bout du ciel à l’autre il a lancé l’éclair: il atteindra les extrémités de la terre.
4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου	4 Puis on entend un rugissement: c’est sa voix souveraine qui tonne et les éclairs ne cesseront pas tandis qu’elle se fera entendre.
5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν	5 Oui, Dieu par sa voix opère des merveilles, il fait des prodiges qui nous dépassent.
6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου	6 Il dit à la neige: “Descends sur la terre!” et aux pluies d’averse: “Allez-y fort!”
7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν	7 C’est alors qu’il enferme chacun en son abri, pour que tous reconnaissent sa puissance.
8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης	8 Même les bêtes vont à leurs tanières et se couchent dans leurs refuges.
9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος	9 Du sud arrive la tempête, du nord vient le froid.
10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται	10 Sous le souffle de Dieu la glace se forme, la surface des eaux se durcit.
11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου	11 Il charge d’éclairs les nuages, et les nuées déchargent les éclairs.
12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης	12 Lui les envoie à la ronde, les fait partir tour à tour: sur toute l’étendue de la terre ils feront le travail qu’il ordonne.
13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον	13 Si c’est pour punir, il feront ce qui lui plaît, si c’est pour une grâce, on la recevra.
14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου	14 Écoute encore ceci, Job, prends le temps d’observer les merveilles de Dieu.
15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους	15 Sais-tu de quelle façon il les opère? comment il fait briller l’éclair dans la nuée?
16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων	16 Sais-tu comment flottent les nuages? Quel miracle de science achevée!
17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης	17 Toi qui ne supportes pas sous tes vêtements, quand la terre s’assoupit sous le vent du midi,
18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως	18 l’aurais-tu aidé à forger le firmament, et le laisser ferme comme un miroir de bronze?
19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες	19 Dis-moi: comment devons-nous lui parler? ne discutons plus: nous sommes dans les ténèbres.
20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω	20 Quand je parle, est-ce qu’on le lui répète? Est-il informé de ce que disent les hommes?
21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων	21 Mais quoi? on ne voit plus la lumière… les nuages ont tout obscurci… voici que le vent souffle et les balaye…
22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος	22 Une lumière dorée nous arrive du nord: c’est l’éclat redoutable dont Dieu s’enveloppe!
23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον	23 C’est le Puissant que nous ne pouvions atteindre, grand par sa force, grand par sa justice, si grand en sa justice qu’il n’accable personne!
24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια	24 C’est pourquoi les humains doivent le craindre: tous les sages ensemble ne sont rien à ses yeux.”