ΙΩΒ - Giobbe - Job 11

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει	1 Respondens autem Sophar Naamathites dixit:
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος	2 “ Numquid illi, qui multa loquitur, non et respondetur? Aut vir verbosus iustificabitur?
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι	3 Vaniloquium tuum viros tacere faciet, et, cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου	4 Dixisti enim: “Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo”.
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου	5 Atque utinam Deus ipse loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi,
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας	6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae et arcana consilia eius, et intellegeres quod multo minora quaerat a te, quam meretur iniquitas tua.
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ	7 Forsitan vestigia Dei comprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας	8 Excelsior caelo est, et quid facies? Profundior inferno, et quid cognosces?
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης	9 Longior terra mensura eius et latior mari.
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας	10 Si subverterit vel concluserit et coarctaverit, quis contradicet ei?
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται	11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem nonne considerat?
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη	12 Sed et vir vacuus cordatus fit, et homo tamquam pullum onagri nascitur.
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον	13 Tu autem, si cor tuum firmaveris et expanderis ad eum manus tuas,
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω	14 si iniquitatem, quae est in manu tua,abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia,
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης	15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis.
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση	16 Miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum, quae praeterierunt, recordaberis.
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη	17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam, et, cum te caligine tectum putaveris, orieris ut lucifer.
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη	18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται	19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται	20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis; et spes illorum exhalatio animae ”.