1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 Sofar de Naamá respondió, diciendo: |
2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος | 2 ¿No habrá una respuesta para tanto palabrerío? ¿Tendrá siempre razón el que habla demasiado? |
3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι | 3 ¿Tu locuacidad hará callar a los demás y te burlarás sin que nadie te confunda? |
4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου | 4 Tú has dicho: «Mi doctrina es pura y estoy limpio ante tus ojos». |
5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου | 5 En cambio, si Dios hablara y abriera sus labios contra ti; |
6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας | 6 si te revelara los secretos de la sabiduría, tan sutiles para el entendimiento, sabrías que Dios olvida una parte de tu culpa. |
7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ | 7 ¿Puedes tú escrutar las profundidades de Dios o vislumbrar la perfección del Todopoderoso? |
8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας | 8 Ella es más alta que el cielo: ¿qué puedes hacer tú? Es mas honda que el Abismo: ¿qué puedes entender? |
9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης | 9 Por su extensión, es más larga que la tierra y más ancha que el mar. |
10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας | 10 Si Dios pasa y aprisiona, y si convoca a juicio, ¿quién se lo impedirá? |
11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται | 11 El conoce a los hombres falsos, ve la maldad ¿y no la sabrá discernir? |
12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη | 12 Pero un necio asentará cabeza cuando se domestique un asno salvaje de la estepa. |
13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον | 13 En cuanto a ti, si enderezas tu corazón y extiendes tus manos hacia Dios, |
14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω | 14 si alejas la maldad que hay en tus manos y no dejas que la injusticia habite en tu carpa, |
15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης | 15 entonces sí erguirás tu frente inmaculada, estarás firme y nada temerás. |
16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση | 16 Así te olvidarás de las penas, las recordarás como una correntada pasajera. |
17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη | 17 La vida se alzará más radiante que el mediodía, la oscuridad será como una alborada. |
18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη | 18 Estarás seguro, porque habrá una esperanza; observarás a tu alrededor, y te acostarás tranquilo. |
19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται | 19 Descansarás sin que nadie te perturbe y muchos tratarán de ganarse tu favor. |
20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται | 20 Pero los ojos de los malvados se consumen, les falta todo refugio y el último suspiro será su única esperanza. |