Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Giuditta 12


font
BIBBIA CEI 2008LXX
1 Poi Oloferne ordinò che la conducessero dove erano riposte le sue argenterie e prescrisse pure che le dessero da mangiare dei suoi cibi e le dessero da bere del suo vino.1 και εκελευσεν εισαγαγειν αυτην ου ετιθετο τα αργυρωματα αυτου και συνεταξεν καταστρωσαι αυτη απο των οψοποιηματων αυτου και του οινου αυτου πινειν
2 Ma disse Giuditta: «Io non toccherò questi cibi, perché non me ne derivi un’occasione di caduta, ma mi saranno serviti quelli che ho portato con me».2 και ειπεν ιουδιθ ου φαγομαι εξ αυτων ινα μη γενηται σκανδαλον αλλ' εκ των ηκολουθηκοτων μοι χορηγηθησεται
3 Oloferne le disse: «Quando verrà a mancare quello che hai con te, dove ci riforniremo di cibi simili per darteli? In mezzo a noi non c’è nessuno della tua gente».3 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης εαν δε εκλιπη τα οντα μετα σου ποθεν εξοισομεν σοι δουναι ομοια αυτοις ου γαρ εστιν μεθ' ημων εκ του γενους σου
4 Giuditta gli rispose: «Per la tua vita, mio signore, ti assicuro che io, tua serva, non finirò le riserve che ho con me, prima che il Signore abbia compiuto per mano mia quello che ha stabilito».4 και ειπεν ιουδιθ προς αυτον ζη η ψυχη σου κυριε μου οτι ου δαπανησει η δουλη σου τα οντα μετ' εμου εως αν ποιηση κυριος εν χειρι μου α εβουλευσατο
5 Poi gli ufficiali di Oloferne la condussero alla tenda ed ella dormì fino a mezzanotte; poi si alzò all’alba, al cambio della guardia del mattino.5 και ηγαγοσαν αυτην οι θεραποντες ολοφερνου εις την σκηνην και υπνωσεν μεχρι μεσουσης της νυκτος και ανεστη προς την εωθινην φυλακην
6 Mandò a dire a Oloferne: «Comandi il mio signore che lascino uscire la tua serva per la preghiera».6 και απεστειλεν προς ολοφερνην λεγουσα επιταξατω δη ο κυριος μου εασαι την δουλην σου επι προσευχην εξελθειν
7 Oloferne ordinò alle guardie del corpo di non impedirla.
Rimase così al campo tre giorni: usciva di notte nella valle di Betùlia e si lavava nella zona dell’accampamento alla sorgente d’acqua.
7 και προσεταξεν ολοφερνης τοις σωματοφυλαξιν μη διακωλυειν αυτην και παρεμεινεν εν τη παρεμβολη ημερας τρεις και εξεπορευετο κατα νυκτα εις την φαραγγα βαιτυλουα και εβαπτιζετο εν τη παρεμβολη επι της πηγης του υδατος
8 Quando risaliva, pregava il Signore, Dio d’Israele, di dirigere la sua impresa per rialzare le sorti dei figli del suo popolo.8 και ως ανεβη εδεετο του κυριου θεου ισραηλ κατευθυναι την οδον αυτης εις αναστημα των υιων του λαου αυτου
9 Rientrando purificata, rimaneva nella sua tenda, finché verso sera non le si portava il cibo.
9 και εισπορευομενη καθαρα παρεμενεν εν τη σκηνη μεχρι ου προσηνεγκατο την τροφην αυτης προς εσπεραν
10 Ed ecco, al quarto giorno, Oloferne fece preparare un banchetto riservato ai suoi servi, senza invitare nessuno dei suoi funzionari.10 και εγενετο εν τη ημερα τη τεταρτη εποιησεν ολοφερνης ποτον τοις δουλοις αυτου μονοις και ουκ εκαλεσεν εις την κλησιν ουδενα των προς ταις χρειαις
11 Disse a Bagoa, l’eunuco sovrintendente a tutti i suoi affari: «Va’ e persuadi la donna ebrea che è presso di te a venire con noi, per mangiare e bere con noi.11 και ειπεν βαγωα τω ευνουχω ος ην εφεστηκως επι παντων των αυτου πεισον δη πορευθεις την γυναικα την εβραιαν η εστιν παρα σοι του ελθειν προς ημας και φαγειν και πιειν μεθ' ημων
12 Sarebbe disonorevole per la nostra reputazione trascurare una donna simile senza godere della sua compagnia; perché se non la corteggiamo, si farà beffe di noi».12 ιδου γαρ αισχρον τω προσωπω ημων ει γυναικα τοιαυτην παρησομεν ουχ ομιλησαντες αυτη οτι εαν ταυτην μη επισπασωμεθα καταγελασεται ημων
13 Bagoa, uscito dalla presenza di Oloferne, andò da lei e disse: «Non esiti questa bella fanciulla a venire dal mio signore, per essere onorata alla sua presenza e bere con noi il vino in allegria e diventare oggi come una delle donne assire, che stanno nel palazzo di Nabucodònosor».13 και εξηλθεν βαγωας απο προσωπου ολοφερνου και εισηλθεν προς αυτην και ειπεν μη οκνησατω δη η παιδισκη η καλη αυτη ελθουσα προς τον κυριον μου δοξασθηναι κατα προσωπον αυτου και πιεσαι μεθ' ημων εις ευφροσυνην οινον και γενηθηναι εν τη ημερα ταυτη ως θυγατηρ μια των υιων ασσουρ αι παρεστηκασιν εν οικω ναβουχοδονοσορ
14 Giuditta gli rispose: «Chi sono io per contraddire il mio signore? Quanto sarà gradito ai suoi occhi, mi affretterò a compierlo e sarà per me motivo di gioia fino al giorno della mia morte».
14 και ειπεν προς αυτον ιουδιθ και τις ειμι εγω αντερουσα τω κυριω μου οτι παν ο εσται εν τοις οφθαλμοις αυτου αρεστον σπευσασα ποιησω και εσται τουτο μοι αγαλλιαμα εως ημερας θανατου μου
15 Subito si alzò e si adornò delle vesti e d’ogni altro ornamento femminile; la sua ancella l’aveva preceduta e aveva steso a terra per lei davanti ad Oloferne le pellicce che aveva avuto da Bagoa per suo uso quotidiano, per adagiarvisi sopra e prendere cibo.15 και διαναστασα εκοσμηθη τω ιματισμω και παντι τω κοσμω τω γυναικειω και προσηλθεν η δουλη αυτης και εστρωσεν αυτη κατεναντι ολοφερνου χαμαι τα κωδια α ελαβεν παρα βαγωου εις την καθημερινην διαιταν αυτης εις το εσθιειν κατακλινομενην επ' αυτων
16 Giuditta entrò e si distese. Il cuore di Oloferne ne rimase incantato, si turbò il suo spirito e molto intenso era il suo desiderio di unirsi a lei: dal giorno in cui l’aveva vista, cercava l’occasione di sedurla.16 και εισελθουσα ανεπεσεν ιουδιθ και εξεστη η καρδια ολοφερνου επ' αυτην και εσαλευθη η ψυχη αυτου και ην κατεπιθυμος σφοδρα του συγγενεσθαι μετ' αυτης και ετηρει καιρον του απατησαι αυτην αφ' ης ημερας ειδεν αυτην
17 Le disse pertanto Oloferne: «Bevi e divertiti con noi».17 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης πιε δη και γενηθητι μεθ' ημων εις ευφροσυνην
18 Giuditta rispose: «Sì, signore, berrò perché sento che la mia vita è oggi onorata come non mai dal giorno della mia nascita».18 και ειπεν ιουδιθ πιομαι δη κυριε οτι εμεγαλυνθη το ζην μου εν εμοι σημερον παρα πασας τας ημερας της γενεσεως μου
19 Incominciò quindi a mangiare e a bere davanti a lui ciò che le aveva preparato l’ancella.19 και λαβουσα εφαγεν και επιεν κατεναντι αυτου α ητοιμασεν η δουλη αυτης
20 Oloferne si deliziò della presenza di lei e bevve abbondantemente tanto vino quanto non ne aveva mai bevuto in un solo giorno da quando era al mondo.20 και ηυφρανθη ολοφερνης απ' αυτης και επιεν οινον πολυν σφοδρα οσον ουκ επιεν πωποτε εν ημερα μια αφ' ου εγεννηθη