Livre de Job 6

JERUSALEM	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Oh! Si l'on pouvait peser mon affliction, mettre sur une balance tous mes maux ensemble!	2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον
3 Mais c'est plus lourd que le sable des mers: aussi mes propos sont-ils irréfléchis.	3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα
4 Les flèches de Shaddaï en moi sont plantées, mon humeur boit leur venin et les terreurs de Dieu sont enligne contre moi.	4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με
5 Voit-on braire l'onagre auprès de l'herbe tendre, le boeuf mugir à portée du fourrage?	5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα
6 Un aliment fade se mange-t-il sans sel, le blanc de l'oeuf a-t-il quelque saveur?	6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις
7 Or ce que mon appétit se refuse à toucher, c'est là ma nourriture de malade.	7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος
8 Oh! que se réalise donc ma prière, que Dieu réponde à mon attente!	8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος
9 Que Lui consente à m'écraser, qu'il dégage sa main et me supprime!	9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω
10 J'aurai du moins cette consolation, ce sursaut de joie en de cruelles souffrances, de n'avoir pas renié lesdécrets du Saint.	10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου
11 Ai-je donc assez de force pour attendre? Voué à une telle fin, à quoi bon patienter?	11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη
12 Ma force est-elle celle du roc, ma chair est-elle de bronze?	12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι
13 Aurai-je pour appui le néant et tout secours n'a-t-il pas fui loin de moi?	13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν
14 Refuser la pitié à son prochain, c'est rejeter la crainte de Shaddaï.	14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με
15 Mes frères ont été décevants comme un torrent, comme le cours des torrents passagers.	15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με
16 La glace assombrit leurs eaux, au-dessus d'eux fond la neige,	16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως
17 mais, dès la saison brûlante, ils tarissent, ils s'évanouissent sous l'ardeur du soleil.	17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην
18 Pour eux, les caravanes quittent les pistes, s'enfoncent dans le désert et s'y perdent.	18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην
19 Les caravanes de Téma les fixent des yeux, en eux espèrent les convois de Saba.	19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες
20 Leur confiance se voit déçue; arrivés près d'eux, ils restent confondus.	20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες
21 Tels vous êtes pour moi à cette heure: à ma vue, saisis d'effroi, vous prenez peur.	21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε
22 Vous ai-je donc dit: "Faites-moi tel don, offrez tel présent pour moi sur vos biens;	22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι
23 arrachez-moi à l'étreinte d'un oppresseur, délivrez-moi des mains d'un violent?"	23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με
24 Instruisez-moi, alors je me tairai; montrez-moi en quoi j'ai pu errer.	24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι
25 On supporte sans peine des discours équitables, mais vos critiques, que visent-elles?	25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι
26 Prétendez-vous censurer des paroles, propos de désespoir qu'emporte le vent?	26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι
27 Vous iriez jusqu'à tirer au sort un orphelin, à faire bon marché de votre ami!	27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων
28 Allons, je vous en prie, regardez-moi! En face, je ne mentirai point.	28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι
29 Revenez, pas d'injustice; revenez, car je reste dans mon droit.	29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε
30 Y a-t-il du mal sur mes lèvres? Mon palais ne sait-il plus discerner l'infortune?	30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα