Scrutatio

Martedi, 7 maggio 2024 - Santa Flavia ( Letture di oggi)

Eclesiástico/Ben Sirá 38


font
BIBLIANOVA VULGATA
1 Da al médico, por sus servicios, los honores que merece,
que también a él le creó el Señor.
1 Honora medicum propter necessitatem;
etenim illum creavit Altissimus.
2 Pues del Altísimo viene la curación,
como una dádiva que del rey se recibe.
2 A Deo est enim illi sapientia,
et a rege accipiet donationem.
3 La ciencia del médico realza su cabeza,
y ante los grandes es admirado.
3 Disciplina medici exaltabit caput illius,
et in conspectu magnatorum collaudabitur.
4 El Señor puso en la tierra medicinas,
el varón prudente no las desdeña.
4 Altissimus creavit de terra medicamenta,
et vir prudens non abhorrebit illa.
5 ¿No fue el agua endulzada con un leño
para que se conociera su virtud?
5 Nonne a ligno indulcata est aqua amara,
6 El mismo dio a los hombres la ciencia
para que se gloriaran en sus maravillas.
6 ut agnoscerent homines virtutem illius?
Et dedit hominibus scientiam Altissimus,
ut honoraretur in mirabilibus suis.
7 Con ellas cura él y quita el sufrimiento,
con ellas el farmacéutico hace mixturas.
7 In his curans mitigabit dolorem,
et unguentarius faciet pigmenta suavitatis,
ut non consumantur opera eius:
8 Así nunca se acaban sus obras,
y de él viene la paz sobre la haz de la tierra.
8 et salus super faciem terrae.
9 Hijo, en tu enfermedad, no seas negligente,
sino ruega al Señor, que él te curará.
9 Fili, in tua infirmitate ne despicias teipsum,
sed ora Dominum, et ipse curabit te.
10 Aparta las faltas, endereza tus manos,
y de todo pecado purifica el corazón.
10 Averte a delicto et dirige manus
et ab omni peccato munda cor tuum;
11 Ofrece incienso y memorial de flor de harina,
haz pingües ofrendas según tus medios.
11 da suavitatem et memoriam similaginis
et impingua oblationem pro opibus tuis.
Et da locum medico,
12 Recurre luego al médico, pues el Señor le creó también a él,
que no se aparte de tu lado, pues de él has menester.
12 etenim illum Dominus creavit;
et non discedat a te, quia opera eius sunt necessaria.
13 Hay momentos en que en su mano está la solución,
13 Est enim tempus, quando per manus illorum est solacium.
14 pues ellos también al Señor suplicarán
que les ponga en buen camino hacia el alivio
y hacia la curación para salvar tu vida.
14 Ipsi vero Dominum deprecabuntur,
ut dirigat ad rectam cognitionem
et prosperet curationem.
15 El que peca delante de su Hacedor
¡caiga en manos del médico!
15 Qui delinquit in conspectu eius, qui fecit eum,
incidet in manus medici.
16 Hijo, por un muerto lágrimas derrama,
como quien sufre cruelmente, entona la lamentación;
según el ceremonial entierra su cadáver
y no seas negligente con su sepultura.
16 Fili, in mortuum produc lacrimas
et, quasi dira passus, incipe lamentationem
et secundum iudicium contege corpus illius
et non despicias sepulturam illius.
17 Llora amargamente, date fuertes golpes de pecho,
haz el duelo según su dignidad,
un día o dos, para evitar murmullos;
después, consuélate de la tristeza.
17 Amare fer fletum et perfice lamentum
18 Porque de la tristeza sale la muerte,
la tristeza del corazón enerva las fuerzas.
18 et fac luctum secundum meritum eius,
uno die vel duobus propter detractionem,
et consolare propter tristitiam.
19 En la adversidad permanece también la tristeza,
una vida de miseria va contra el corazón.
19 A tristitia enim festinat mors,
et tristitia cordis flectit virtutem.
20 No des tu corazón a la tristeza,
evítala acordándote del fin.
20 In abductione permanet tristitia,
et vita inopis maledictio cordis.
21 No lo olvides: no hay retorno,
a él no le aprovechará, y te harás daño a ti mismo.
21 Ne dederis in tristitia cor tuum,
sed repelle eam a te et memento novissimorum.
22 «Recuerda mi sentencia, que será también la tuya:
a mí ayer, a ti te toca hoy».
22 Ne ultra memineris: neque enim est conversio;
et huic nihil proderis et teipsum pessimabis.
23 Cuando un muerto reposa, deja en paz su memoria,
consuélate de él, porque su espíritu ha partido.
23 Memor esto iudicii eius, sic enim erit et tuum:
mihi heri, et tibi hodie.
24 La sabiduría del escriba se adquiere en los ratos de sosiego,
el que se libera de negocios se hará sabio.
24 In requie mortui requiescere fac memoriam eius
et consolare in illo in exitu spiritus sui.
25 ¿Cómo va a hacerse sabio el que empuña el arado,
y se gloría de tener por lanza el aguijón,
el que conduce bueyes, los arrea en sus trabajos
y no sabe hablar más que de novillos?
25 Sapientia scribae in opportunitate vacationis;
et, qui minoratur operatione, ipse sapientia replebitur.
Qua sapientia replebitur,
26 Aplica su corazón a abrir surcos,
y sus vigilias a cebar terneras.
26 qui tenet aratrum
et qui gloriatur in iaculo stimuli?
Boves agitat et conversatur in operibus eorum,
et enarratio eius in filiis taurorum.
27 De igual modo todo obrero o artesano,
que trabaja día y noche;
los que graban las efigies de los sellos,
y su afán se centra en variar los detalles;
ponen todo su corazón en igualar el modelo
y gastan sus vigilias en rematar la obra.
27 Cor suum dabit ad versandos sulcos,
et vigilia eius in sagina vaccarum.
28 También el herrero sentado junto al yunque,
atento a los trabajos del hierro;
el vaho del fuego sus carnes derrite,
en el calor de la fragua se debate,
el ruido del martillo le ensordece,
y en el modelo del objeto tiene fijos sus ojos;
pone su corazón en concluir sus obras,
y sus vigilias en adornarlas al detalle.
28 Sic omnis faber et architectus,
qui noctem tamquam diem transigit,
qui sculpit signacula sculptilia,
et assiduitas eius variare picturam;
cor suum dabit in similitudinem picturae,
et vigilia sua perficere opus.
29 De igual modo el alfarero sentado a su tarea
y dando a la rueda con sus pies,
preocupado sin cesar por su trabajo,
toda su actividad concentrada en el número;
29 Sic faber ferrarius sedens iuxta incudem
et considerans opus ferri;
vapor ignis uret carnes eius,
et in calore fornacis concertatur.
30 con su brazo moldea la arcilla,
con sus pies vence su resistencia;
pone su corazón en acabar el barnizado,
y gasta sus vigilias en limpiar el horno.
30 Vox mallei exsurdat aurem eius,
et contra similitudinem vasis oculus eius.
31 Todos éstos ponen su confianza en sus manos,
y cada uno se muestra sabio en su tarea.
31 Cor suum dabit in consummationem operum
et vigilia sua ornare in perfectionem.
32 Sin ellos no se construiría ciudad alguna,
ni se podría habitar ni circular por ella.
32 Sic figulus sedens ad opus suum,
convertens pedibus suis rotam,
qui in sollicitudine positus est semper propter opus suum,
et in numero est omnis operatio eius;
33 Mas para el consejo del pueblo no se les busca,
ni se les distingue en la asamblea.
No se sientan en sitial de juez,
ni meditan en la alianza del juicio.
33 in brachio suo formabit lutum
et ante canos suos curvabit virtutem suam:
34 No demuestran instrucción ni juicio,
ni se les encuentra entre los que dicen máximas.
Pero aseguran la creación eterna,
el objeto de su oración son los trabajos de su oficio.
34 cor suum dabit, ut consummet linitionem,
et vigilia sua mundare fornacem.
35 Omnes hi in manibus suis speraverunt,
et unusquisque in arte sua sapiens est.
36 Sine his omnibus non aedificabitur civitas,
37 et non inhabitabunt nec inambulabunt.
Verumtamen in consilium populi non requirentur
et in ecclesiam non transilient;
38 super sellam iudicis non sedebunt
et decretum iudicii non intellegent
neque palam facient disciplinam et iudicium
et in parabolis non invenientur;
39 sed creaturam laboris confirmabunt,
et sollicitudo illorum in operatione artis.