Lamentationes 5

¹ Recordare, Domine, quid acciderit nobis ;
intuere et respice opprobrium nostrum.

² Hæreditas nostra versa est ad alienos,
domus nostræ ad extraneos.
³ Pupilli facti sumus absque patre,
matres nostræ quasi viduæ.
⁴ Aquam nostram pecunia bibimus ;
ligna nostra pretio comparavimus.
⁵ Cervicibus nostris minabamur,
lassis non dabatur requies.
⁶ Ægypto dedimus manum et Assyriis,
ut saturaremur pane.
⁷ Patres nostri peccaverunt, et non sunt :
et nos iniquitates eorum portavimus.
⁸ Servi dominati sunt nostri :
non fuit qui redimeret de manu eorum.
⁹ In animabus nostris afferebamus panem nobis,
a facie gladii in deserto.
¹⁰ Pellis nostra quasi clibanus exusta est,
a facie tempestatum famis.
¹¹ Mulieres in Sion humiliaverunt,
et virgines in civitatibus Juda.
¹² Principes manu suspensi sunt ;
facies senum non erubuerunt.
¹³ Adolescentibus impudice abusi sunt,
et pueri in ligno corruerunt.
¹⁴ Senes defecerunt de portis,
juvenes de choro psallentium.
¹⁵ Defecit gaudium cordis nostri ;
versus est in luctum chorus noster.
¹⁶ Cecidit corona capitis nostri :
væ nobis, quia peccavimus !
¹⁷ Propterea mœstum factum est cor nostrum ;
ideo contenebrati sunt oculi nostri,
¹⁸ propter montem Sion quia disperiit ;
vulpes ambulaverunt in eo.
¹⁹ Tu autem, Domine, in æternum permanebis,
solium tuum in generationem et generationem.
²⁰ Quare in perpetuum oblivisceris nostri,
derelinques nos in longitudine dierum ?
²¹ Converte nos, Domine, ad te, et convertemur ;
innova dies nostros, sicut a principio.
²² Sed projiciens repulisti nos :
iratus es contra nos vehementer.