Lamentacje 5

¹ Wspomnij, Panie, na to, co nas spotkało, spojrzyj i przypatrz się naszej hańbie.

² Dziedziczny nasz dział przypadł obcym, cudzoziemcom - nasze domostwa.

³ Sieroty, nie mamy już ojca, a matki nasze jak wdowy.

⁴ Własną wodę za srebro pijemy, za własne drzewo płacimy.

⁵ Pędzą nas z jarzmem na szyi, ustajemy, a nie ma wytchnienia.

⁶ Do Egiptu wyciągaliśmy ręce, i do Asyrii, by nasycić się chlebem.

⁷ Przodkowie nasi zgrzeszyli - ich nie ma, a my dźwigamy ich grzechy.

⁸ Słudzy panują nad nami, nikt nas nie ocala z ich ręki.

⁹ Życiem za chleb płacimy wobec [groźby] miecza w pustyni.

¹⁰ Jak piec nasza skóra gorąca od straszliwego głodu.

¹¹ Na Syjonie hańbiono kobiety, a dziewice po miastach Judy.

¹² Rękami [wrogów] wieszani książęta, nie było względów dla starszych.

¹³ Młodzieńcy młyn obracali, chwiali się chłopcy pod drewnem.

¹⁴ Starsi porzucili bramę, młodzieńcy - swe pieśni.

¹⁵ Znikła z serc naszych radość, w żałobę przeszły nam tańce.

¹⁶ Diadem spadł z naszej głowy, biada nam, bośmy zgrzeszyli.

¹⁷ Stąd nasze serca chorują i oczy nasze zaćmione.

¹⁸ że góra Syjonu - pustkowiem, że po niej krążą szakale.

¹⁹ Lecz Ty, o Panie, Ty trwasz na wieki. Twój tron - poprzez pokolenia.

²⁰ Czemu chcesz o nas zapomnieć na zawsze, po wszystkie dni nas opuścić?

²¹ Nawróć nas, Panie, do Ciebie wrócimy. Dni nasze zamień na dawne!

²² Czyżbyś nas całkiem odtrącił? Czy tak bardzo na nas się gniewasz?