Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Jó 16


font
VULGATABIBLIA
1 Respondens autem Job, dixit :1 Job tomó la palabra y dijo:
2 Audivi frequenter talia :
consolatores onerosi omnes vos estis.
2 ¡He oído muchas cosas como ésas! ¡Consoladores funestos sois todos vosotros!
3 Numquid habebunt finem verba ventosa ?
aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ?
3 «¿No acabarán esas palabras de aire?» O: «¿qué es lo que te pica para responder?»
4 Poteram et ego similia vestri loqui,
atque utinam esset anima vestra pro anima mea :
4 También yo podría hablar como vosotros, si estuvierais en mi lugar; contra vosotros ordenaría discursos, meneando por vosotros mi cabeza;
5 consolarer et ego vos sermonibus,
et moverem caput meum super vos ;
5 os confortaría con mi boca, y no dejaría de mover los labios.
6 roborarem vos ore meo,
et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 Mas si hablo, no cede mi dolor, y si callo, ¿acaso me perdona?
7 Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus,
et si tacuero, non recedet a me.
7 Ahora me tiene ya extenuado; tú has llenado de horror a toda la reunión
8 Nunc autem oppressit me dolor meus,
et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 que me acorrala; mi calumniador se ha hecho mi testigo, se alza contra mí, a la cara me acusa;
9 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me,
et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
9 su furia me desgarra y me persigue, rechinando sus dientes contra mí. Mis adversarios aguzan sobre mí sus ojos,
10 Collegit furorem suum in me,
et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis :
hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 abren su boca contra mí. Ultrajándome hieren mis mejillas, a una se amotinan contra mí.
11 Aperuerunt super me ora sua,
et exprobrantes percusserunt maxillam meam :
satiati sunt pœnis meis.
11 A injustos Dios me entrega, me arroja en manos de malvados.
12 Conclusit me Deus apud iniquum,
et manibus impiorum me tradidit.
12 Estaba yo tranquilo cuando él me golpeó, me agarró por la nuca para despedazarme. Me ha hecho blanco suyo:
13 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum :
tenuit cervicem meam, confregit me,
et posuit me sibi quasi in signum.
13 me cerca con sus tiros, traspasa mis entrañas sin piedad y derrama por tierra mi hiel.
14 Circumdedit me lanceis suis ;
convulneravit lumbos meos :
non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 Abre en mí brecha sobre brecha, irrumpe contra mí como un guerrero.
15 Concidit me vulnere super vulnus :
irruit in me quasi gigas.
15 Yo he cosido un sayal sobre mi piel, he hundido mi frente en el polvo.
16 Saccum consui super cutem meam,
et operui cinere carnem meam.
16 Mi rostro ha enrojecido por el llanto, la sombra mis párpados recubre.
17 Facies mea intumuit a fletu,
et palpebræ meæ caligaverunt.
17 Y eso que no hay en mis manos violencia, y mi oración es pura.
18 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ,
cum haberem mundas ad Deum preces.
18 ¡Tierra, no cubras tú mi sangre, y no quede en secreto mi clamor!
19 Terra, ne operias sanguinem meum,
neque inveniat in te locum latendi clamor meus :
19 Ahora todavía está en los cielos mi testigo, allá en lo alto está mi defensor,
20 ecce enim in cælo testis meus,
et conscius meus in excelsis.
20 que interpreta ante Dios mis pensamientos; ante él fluyen mis ojos:
21 Verbosi amici mei :
ad Deum stillat oculus meus :
21 ¡Oh, si él juzgara entre un hombre y Dios, como entre un mortal y otro mortal!
22 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo,
quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
22 Pues mis años futuros son contados, y voy a emprender el camino sin retorno.
23 Ecce enim breves anni transeunt,
et semitam per quam non revertar ambulo.