Jó 14
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | BIBBIA RICCIOTTI |
---|---|
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis. | 1 - L'uomo generato da donna, breve tempo vive, di molte miserie è ripieno: |
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet. | 2 qual fiore egli spunta e si spezza, sfugge qual'ombra e mai non resta in uno stesso stato. |
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium ? | 3 E tu ti degni d'aprir gli occhi tuoi sopra tale essere, e condurlo a giudizio con te? |
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ? nonne tu qui solus es ? | 4 Chi potrà rendere mondo chi fu concepito da seme immondo? Non tu forse, che sei solo? |
5 Breves dies hominis sunt : numerus mensium ejus apud te est : constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt. | 5 Brevi sono i dì dell'uomo, il numero dei mesi suoi è presso di te:gli ponesti dei termini che non si potranno oltrepassare. |
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus. | 6 Allontanati alquanto da lui, sì ch'ei si riposi, fino a che giunga bramata come d'un mercenario, la sua giornata. |
7 Lignum habet spem : si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant. | 7 V'è per l'albero una speranza: qualor venga reciso, ancor rinverdisce, e i suoi rami germogliano; |
8 Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius, | 8 se invecchi nel terreno la sua radice, e nella polvere perisca il suo ceppo, |
9 ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est. | 9 ad un vapor d'acqua rigèrmina, e getta la chioma come quando fu piantato in principio. |
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est ? | 10 Ma l'uomo quando sia morto, e spogliato e consunto - ov'è mai egli? |
11 Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat : | 11 Come se si partissero le acque del mare, e il fiume si vuotasse e inaridisse, |
12 sic homo, cum dormierit, non resurget : donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo. | 12 così l'uomo, poi che giacque, non sorgerà: finchè non s'infranga il cielo, egli non si sveglierà, nè si leverà su dal suo sonno. |
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ? | 13 Oh! se tu negl'inferi mi nascondessi, mi occultassi fino al passar dell'ira tua, e mi stabilissi un tempo in cui ti ricordassi di me! |
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea. | 14 Che forse un uomo morto potrà rivivere? In tutti i dì della mia milizia aspettofino a che venga la mia muta [di guardia]. |
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi : operi manuum tuarum porriges dexteram. | 15 Tu mi chiamerai ed io ti risponderò, all'opera delle tue mani stenderai la mano. |
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti : sed parce peccatis meis. | 16 Bensì tu hai contato i miei passi; ma perdona ai miei peccati! |
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam. | 17 Sigillasti come in una borsa i miei delitti; ma avesti cura della mia iniquità. |
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo : | 18 Il monte cadendo frantumasi, e la rupe si sposta dal suo luogo. |
19 lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur : et hominem ergo similiter perdes. | 19 Le acque corrodono i macigni, e dall'alluvione a poco a poco la terra è consumata: così pure tu distruggerai l'uomo. |
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret : immutabis faciem ejus, et emittes eum. | 20 Per poco gli desti vigore, affinchè passasse via per sempre, sfigurerai il suo volto e lo scaccerai via. |
21 Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget. | 21 Che i suoi figli siano onorati, ovvero inonorati - egli l'ignora; |
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit. | 22 ma, mentre vive, la sua carne fa doglia, e l'anima sua addosso a lui fa lutto.» |