Jó 14

VULGATA	LXX
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.	1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.	2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium ?	3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ? nonne tu qui solus es ?	4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις
5 Breves dies hominis sunt : numerus mensium ejus apud te est : constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.	5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.	6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος
7 Lignum habet spem : si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant.	7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη
8 Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,	8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου
9 ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.	9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est ?	10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν
11 Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat :	11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη
12 sic homo, cum dormierit, non resurget : donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.	12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?	13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.	14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi : operi manuum tuarum porriges dexteram.	15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti : sed parce peccatis meis.	16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.	17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo :	18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης
19 lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur : et hominem ergo similiter perdes.	19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret : immutabis faciem ejus, et emittes eum.	20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας
21 Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget.	21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.	22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν