Ezechiele 35

NOVA VULGATA	LXX
1 Et factus est sermo Domini ad me dicens:	1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων
2 “ Fili hominis, pone faciemtuam adversum montem Seir et propheta de eo et dices illi:	2 υιε ανθρωπου επιστρεψον το προσωπον σου επ' ορος σηιρ και προφητευσον επ' αυτο
3 Haec dicit DominusDeus: Ecce ego ad te, mons Seir; et extendam manum meam super te et dabo te desolatum atque desertum.	3 και ειπον ταδε λεγει κυριος κυριος ιδου εγω επι σε ορος σηιρ και εκτενω την χειρα μου επι σε και δωσω σε ερημον και ερημωθηση
4 Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris et scies quia ego Dominus.	4 και ταις πολεσιν σου ερημιαν ποιησω και συ ερημος εση και γνωση οτι εγω ειμι κυριος
5 Eo quod fueris inimicus sempiternus et concluseris filios Israel in manusgladii in tempore afflictionis eorum, in tempore poenae extremae;	5 αντι του γενεσθαι σε εχθραν αιωνιαν και ενεκαθισας τω οικω ισραηλ δολω εν χειρι εχθρων μαχαιρα εν καιρω αδικιας επ' εσχατω
6 propterea,vivo ego, dicit Dominus Deus, sanguini tradam te, et sanguis te persequetur et,cum sanguinem non oderis, sanguis persequetur te.	6 δια τουτο ζω εγω λεγει κυριος κυριος ει μην εις αιμα ημαρτες και αιμα σε διωξεται
7 Et dabo montem Seirdesolatum atque desertum et auferam de eo euntem et redeuntem	7 και δωσω το ορος σηιρ εις ερημον και ηρημωμενον και απολω απ' αυτου ανθρωπους και κτηνη
8 et implebomontes eius occisorum suorum, in collibus tuis et in vallibus tuis, atque inomnibus torrentibus tuis interfecti gladio cadent.	8 και εμπλησω των τραυματιων σου τους βουνους και τας φαραγγας σου και εν πασι τοις πεδιοις σου τετραυματισμενοι μαχαιρα πεσουνται εν σοι
9 In solitudines sempiternastradam te, et civitates tuae non habitabuntur, et scietis quoniam ego Dominus.	9 ερημιαν αιωνιον θησομαι σε και αι πολεις σου ου μη κατοικηθωσιν ετι και γνωση οτι εγω ειμι κυριος
10 Eo quod dixeris: “Duae gentes et duae terrae meae erunt, et hereditatepossidebo eas!”, cum Dominus esset ibi;	10 δια το ειπειν σε τα δυο εθνη και αι δυο χωραι εμαι εσονται και κληρονομησω αυτας και κυριος εκει εστιν
11 propterea, vivo ego, dicit DominusDeus, faciam iuxta iram tuam et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habenseos, et notus efficiar in eis, cum te iudicavero.	11 δια τουτο ζω εγω λεγει κυριος και ποιησω σοι κατα την εχθραν σου και γνωσθησομαι σοι ηνικα αν κρινω σε
12 Et scies quia ego Dominusaudivi universa opprobria tua, quae locutus es de montibus Israel dicens: “Desertinobis ad devorandum dati sunt!”.	12 και γνωση οτι εγω ειμι κυριος ηκουσα της φωνης των βλασφημιων σου οτι ειπας τα ορη ισραηλ ερημα ημιν δεδοται εις καταβρωμα
13 Et insurrexistis super me ore vestro etvociferati estis vobis adversum me verba vestra; ego audivi.	13 και εμεγαλορημονησας επ' εμε τω στοματι σου εγω ηκουσα
14 Haec dicit Dominus Deus: Laetante universa terra, in solitudinem te redigam;	14 ταδε λεγει κυριος εν τη ευφροσυνη πασης της γης ερημον ποιησω σε
15 sicuti gavisus es super hereditatem domus Israel, eo quod fuerit dissipata,sic faciam tibi: dissipatus eris, mons Seir, et Idumaea omnis, et scient quiaego Dominus.	15 ερημον εση ορος σηιρ και πασα η ιδουμαια εξαναλωθησεται και γνωση οτι εγω ειμι κυριος ο θεος αυτων