Giuditta 11

BIBBIA MARTINI	LXX
1 Allora Oloferme le disse: Sta di buon animo, e bandisci dal cuore ogni timore: perocchè io non ho mai fatto male a persona, che abbia voluto assoggettarsi al re Nabucodonosor.	1 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης θαρσησον γυναι μη φοβηθης τη καρδια σου οτι εγω ουκ εκακωσα ανθρωπον οστις ηρετικεν δουλευειν βασιλει ναβουχοδονοσορ πασης της γης
2 E se il tuo popolo non mi avesse disprezzato, non avrei impugnata la lancia contro di lui.	2 και νυν ο λαος σου ο κατοικων την ορεινην ει μη εφαυλισαν με ουκ αν ηρα το δορυ μου επ' αυτους αλλα αυτοι εαυτοις εποιησαν ταυτα
3 Or tu dimmi per qual motivo gli hai abbandonati, e hai eletto di venire tra noi?	3 και νυν λεγε μοι τινος ενεκεν απεδρας απ' αυτων και ηλθες προς ημας ηκεις γαρ εις σωτηριαν θαρσει εν τη νυκτι ταυτη ζηση και εις το λοιπον
4 E Giuditta gli disse: Pon mente alle parole della tua serva; perocchè se tu farai secondo le parole della tua serva, il Signore ti darà prospero successo.	4 ου γαρ εστιν ος αδικησει σε αλλ' ευ σε ποιησει καθα γινεται τοις δουλοις του κυριου μου βασιλεως ναβουχοδονοσορ
5 Viva Nabucodonosor re della terra, viva la sua possanza, che è nelle tue mani per gastigare tutti gli erranti perocchè non solo gli uomini servono per te a lui, ma anche le bestie de campi l'obbediscono.	5 και ειπεν προς αυτον ιουδιθ δεξαι τα ρηματα της δουλης σου και λαλησατω η παιδισκη σου κατα προσωπον σου και ουκ αναγγελω ψευδος τω κυριω μου εν τη νυκτι ταυτη
6 Imperocchè la prudenza dell'animo tuo è celebrata presso tutte le genti, e tutto il mondo sa, che tu solo sei il buono, e il possente in tutto il suo regno, e in tutte le provincie vien esaltato il tuo buon governo.	6 και εαν κατακολουθησης τοις λογοις της παιδισκης σου τελειως πραγμα ποιησει μετα σου ο θεος και ουκ αποπεσειται ο κυριος μου των επιτηδευματων αυτου
7 Non si ignora quello, che fu detto da Achior, nè quello, che ordinasti che a lui fosse fatto.	7 ζη γαρ βασιλευς ναβουχοδονοσορ πασης της γης και ζη το κρατος αυτου ος απεστειλεν σε εις κατορθωσιν πασης ψυχης οτι ου μονον ανθρωποι δια σε δουλευουσιν αυτω αλλα και τα θηρια του αγρου και τα κτηνη και τα πετεινα του ουρανου δια της ισχυος σου ζησονται επι ναβουχοδονοσορ και παντα τον οικον αυτου
8 Imperocchè costante cosa ella è, che il nostro Dio è talmente sdegnato pe' nostri falli, che a fatto pe' suoi profeti sapere al popolo, che egli pe' suoi peccati lo lascia in abbandono.	8 ηκουσαμεν γαρ την σοφιαν σου και τα πανουργευματα της ψυχης σου και ανηγγελη παση τη γη οτι συ μονος αγαθος εν παση βασιλεια και δυνατος εν επιστημη και θαυμαστος εν στρατευμασιν πολεμου
9 E perchè sanno i figliuoli d'Israele come hanno offeso il loro Dio, il timore, che hanno di te, li conquide.	9 και νυν ο λογος ον ελαλησεν αχιωρ εν τη συνεδρια σου ηκουσαμεν τα ρηματα αυτου οτι περιεποιησαντο αυτον οι ανδρες βαιτυλουα και ανηγγειλεν αυτοις παντα οσα εξελαλησεν παρα σοι
10 Oltre a ciò sono ridotti alla fame, e per la mancanza di acqua sono già divenuti come morti.	10 διο δεσποτα κυριε μη παρελθης τον λογον αυτου αλλα καταθου αυτον εν τη καρδια σου οτι εστιν αληθης ου γαρ εκδικαται το γενος ημων ου κατισχυει ρομφαια επ' αυτους εαν μη αμαρτωσιν εις τον θεον αυτων
11 Onde hanno ordinato, che si uccidano i bestiami per bere il loro sangue:	11 και νυν ινα μη γενηται ο κυριος μου εκβολος και απρακτος και επιπεσειται θανατος επι προσωπον αυτων και κατελαβετο αυτους αμαρτημα εν ω παροργιουσιν τον θεον αυτων οπηνικα αν ποιησωσιν ατοπιαν
12 E le cose consacrate al Signore Dio loro, le quali Dio ha ordinato, che non si tocchino sia frumento, sia vino, e olio, han pensato di adoperarle e consumarle, quantunque non sia loro permesso neppur di stendere ad esse la mano: tali cose adunque facendo quegli, anderanno certamente in perdizione.	12 επει παρεξελιπεν αυτους τα βρωματα και εσπανισθη παν υδωρ εβουλευσαντο επιβαλειν τοις κτηνεσιν αυτων και παντα οσα διεστειλατο αυτοις ο θεος τοις νομοις αυτου μη φαγειν διεγνωσαν δαπανησαι
13 E a ciò pensando io tua serva, son fuggita da loro, e il Signore mi ha mandato a svelarti queste medesime cose.	13 και τας απαρχας του σιτου και τας δεκατας του οινου και του ελαιου α διεφυλαξαν αγιασαντες τοις ιερευσιν τοις παρεστηκοσιν εν ιερουσαλημ απεναντι του προσωπου του θεου ημων κεκρικασιν εξαναλωσαι ων ουδε ταις χερσιν καθηκεν αψασθαι ουδενα των εκ του λαου
14 Perocchè io tua serva adoro Dio anche adesso che son presso di te; e uscirà fuora la tua serva a fare orazione a Dio,	14 και απεσταλκασιν εις ιερουσαλημ οτι και οι εκει κατοικουντες εποιησαν ταυτα τους μετακομισοντας αυτοις την αφεσιν παρα της γερουσιας
15 Ed ei mi dirà in qual punto vorrà punirli del loro peccato, e io verrò ad avvisartene, ond'io stessa ti condurrò nel mezzo di Gerusalemme, e vedrai il popolo tutto d'Israele, come pecore senza pastore, e neppur un cane abbaierà contro di te.	15 και εσται ως αν αναγγειλη αυτοις και ποιησωσιν δοθησονται σοι εις ολεθρον εν τη ημερα εκεινη
16 Perocchè tutto ciò ha rivelato a me la providenza di Dio.	16 οθεν εγω η δουλη σου επιγνουσα ταυτα παντα απεδρων απο προσωπου αυτων και απεστειλεν με ο θεος ποιησαι μετα σου πραγματα εφ' οις εκστησεται πασα η γη οσοι εαν ακουσωσιν αυτα
17 E perchè Dio è sdegnato con essi, sono io mandata ad annunziarti tali cose.	17 οτι η δουλη σου θεοσεβης εστιν και θεραπευουσα νυκτος και ημερας τον θεον του ουρανου και νυν μενω παρα σοι κυριε μου και εξελευσεται η δουλη σου κατα νυκτα εις την φαραγγα και προσευξομαι προς τον θεον και ερει μοι ποτε εποιησαν τα αμαρτηματα αυτων
18 Or tutto questo ragionamento fece piacere ad Oloferme, e alla sua gente, e ammiravano la fua saviezza, e dicevano l'uno all'altro:	18 και ελθουσα προσανοισω σοι και εξελευση συν παση τη δυναμει σου και ουκ εστιν ος αντιστησεται σοι εξ αυτων
19 Non v'ha al mondo donna simile a lei in avvenenza, in bellezza, e in sensato parlare.	19 και αξω σε δια μεσου της ιουδαιας εως του ελθειν απεναντι ιερουσαλημ και θησω τον διφρον σου εν μεσω αυτης και αξεις αυτους ως προβατα οις ουκ εστιν ποιμην και ου γρυξει κυων τη γλωσση αυτου απεναντι σου οτι ταυτα ελαληθη μοι κατα προγνωσιν μου και απηγγελη μοι και απεσταλην αναγγειλαι σοι
20 E Oloferne le disse: Bene ha fatto il Signore, il quale ti ha mandata innanzi al popolo, affinchè tu lo rimetta nelle nostre mani.	20 και ηρεσαν οι λογοι αυτης εναντιον ολοφερνου και εναντιον παντων των θεραποντων αυτου και εθαυμασαν επι τη σοφια αυτης και ειπαν
21 E siccome la tua promessa è leale, se il tuo Dio farà tal cosa in mio favore, egli sarà anche mio Dio, e tu sarai grande nella casa di Nabucodonosor, e il tuo nome sarà celebre per tutta la terra.	21 ουκ εστιν τοιαυτη γυνη απ' ακρου εως ακρου της γης εν καλω προσωπω και συνεσει λογων
	22 και ειπεν προς αυτην ολοφερνης ευ εποιησεν ο θεος αποστειλας σε εμπροσθεν του λαου του γενηθηναι εν χερσιν ημων κρατος εν δε τοις φαυλισασι τον κυριον μου απωλειαν
	23 και νυν αστεια ει συ εν τω ειδει σου και αγαθη εν τοις λογοις σου οτι εαν ποιησης καθα ελαλησας ο θεος σου εσται μου θεος και συ εν οικω βασιλεως ναβουχοδονοσορ καθηση και εση ονομαστη παρα πασαν την γην