Michea 4

BIBBIA TINTORI	LXX
1 Avverrà alla fine dei giorni che la montagna della casa del Signore sarà fondata sulla cima dei monti, si alzerà sopra le colline, e ad essa affluiranno i popoli,	1 και εσται επ' εσχατων των ημερων εμφανες το ορος του κυριου ετοιμον επι τας κορυφας των ορεων και μετεωρισθησεται υπερανω των βουνων και σπευσουσιν προς αυτο λαοι
2 a lei accorreranno molte nazioni, e diranno: « Venite, ascendiamo al monte del Signore, alla casa del Dio di Giacobbe: egli ci insegnerà le sue vie, e noi seguiremo i suoi sentieri; perche da Sion uscirà la legge e da Gerusalemme la parola del Signore?	2 και πορευσονται εθνη πολλα και ερουσιν δευτε αναβωμεν εις το ορος κυριου και εις τον οικον του θεου ιακωβ και δειξουσιν ημιν την οδον αυτου και πορευσομεθα εν ταις τριβοις αυτου οτι εκ σιων εξελευσεται νομος και λογος κυριου εξ ιερουσαλημ
3 Egli sarà l'arbitro di numerose nazioni, correggerà popoli possenti, anche lontani, ed essi trasformeranno le loro spade in vomeri, le loro aste in zappe; una nazione non impugnerà più la spada contro l'altra, non impareranno più a far la guerra.	3 και κρινει ανα μεσον λαων πολλων και εξελεγξει εθνη ισχυρα εως εις γην μακραν και κατακοψουσιν τας ρομφαιας αυτων εις αροτρα και τα δορατα αυτων εις δρεπανα και ουκετι μη ανταρη εθνος επ' εθνος ρομφαιαν και ουκετι μη μαθωσιν πολεμειν
4 Ciascuno sederà sotto la suà vite, sotto il suo fico, nessuno verrà a turbare la pace, perchè la bocca del Signore degli eserciti ha parlato.	4 και αναπαυσεται εκαστος υποκατω αμπελου αυτου και εκαστος υποκατω συκης αυτου και ουκ εσται ο εκφοβων διοτι το στομα κυριου παντοκρατορος ελαλησεν ταυτα
5 Allora ogni popolo camminerà nel nome del suo Dio, e noi cammineremo nel nome del Signore nostro Dio, in eterno più ancora.	5 οτι παντες οι λαοι πορευσονται εκαστος την οδον αυτου ημεις δε πορευσομεθα εν ονοματι κυριου θεου ημων εις τον αιωνα και επεκεινα
6 In quel giorno — dice il Signore — io radunerò e la zoppicante e la scacciata radunerò, e quella da me percossa:	6 εν τη ημερα εκεινη λεγει κυριος συναξω την συντετριμμενην και την εξωσμενην εισδεξομαι και ους απωσαμην
7 alla zoppicante darò degli avanzi, farò dell'afflitta una nazione robusta, e sopra di loro regnerà il Signore, nel monte di Sion, da questo momento per tutta l'eternità.	7 και θησομαι την συντετριμμενην εις υπολειμμα και την απωσμενην εις εθνος ισχυρον και βασιλευσει κυριος επ' αυτους εν ορει σιων απο του νυν και εως εις τον αιωνα
8 E tu, torre del gregge, caliginosa figlia di Sion, verrà fino a te, verrà la potestà suprema il regno della figlia di Gerusalemme.	8 και συ πυργος ποιμνιου αυχμωδης θυγατερ σιων επι σε ηξει και εισελευσεται η αρχη η πρωτη βασιλεια εκ βαβυλωνος τη θυγατρι ιερουσαλημ
9 Perchè ora ti contorci nel dolore? Forse non hai più re? è morto il tuo consigliere? Chè il dolore ti strazia come una partoriente?	9 και νυν ινα τι εγνως κακα μη βασιλευς ουκ ην σοι η η βουλη σου απωλετο οτι κατεκρατησαν σου ωδινες ως τικτουσης
10 Soffri, fa i tuoi sforzi, o figlia di Sion, come una partoriente; perchè ora partirai dalla città, andrai ad abitare in altra regione, arriverai fino a Babilonia: là sarai liberata, là il Signore ti riscatterà dalle mani dei tuoi nemici.	10 ωδινε και ανδριζου και εγγιζε θυγατερ σιων ως τικτουσα διοτι νυν εξελευση εκ πολεως και κατασκηνωσεις εν πεδιω και ηξεις εως βαβυλωνος εκειθεν ρυσεται σε και εκειθεν λυτρωσεται σε κυριος ο θεος σου εκ χειρος εχθρων σου
11 Ma ora contro te si sono radunate numerose nazioni. Esse dicono: — Sia lapidata: possan guardare i nostri occhi dentro Sion! —	11 και νυν επισυνηχθη επι σε εθνη πολλα οι λεγοντες επιχαρουμεθα και εποψονται επι σιων οι οφθαλμοι ημων
12 Ma essi non conoscono i disegni del Signore, non capiscono i suoi propositi: li ha radunati come paglia nell'aia.	12 αυτοι δε ουκ εγνωσαν τον λογισμον κυριου και ου συνηκαν την βουλην αυτου οτι συνηγαγεν αυτους ως δραγματα αλωνος
13 Sorgi, o figlia di Sion, e tribbia. Io ti farò corna di ferro, io ti farò unghie di bronzo, e tu stritolerai numerosi popoli e consacrerai le loro rapine al Signore, le loro ricchezze al Signore di tutta la terra.	13 αναστηθι και αλοα αυτους θυγατερ σιων οτι τα κερατα σου θησομαι σιδηρα και τας οπλας σου θησομαι χαλκας και κατατηξεις εν αυτοις εθνη και λεπτυνεις λαους πολλους και αναθησεις τω κυριω το πληθος αυτων και την ισχυν αυτων τω κυριω πασης της γης
	14 νυν εμφραχθησεται θυγατηρ εφραιμ εν φραγμω συνοχην εταξεν εφ' ημας εν ραβδω παταξουσιν επι σιαγονα τας φυλας του ισραηλ