ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - Siracide - Sirach 17

LXX	VULGATA
1 κυριος εκτισεν εκ γης ανθρωπον και παλιν απεστρεψεν αυτον εις αυτην	1 Deus creavit de terra hominem, et secundum imaginem suam fecit illum :
2 ημερας αριθμου και καιρον εδωκεν αυτοις και εδωκεν αυτοις εξουσιαν των επ' αυτης	2 et iterum convertit illum in ipsam, et secundum se vestivit illum virtute.
3 καθ' εαυτον ενεδυσεν αυτους ισχυν και κατ' εικονα αυτου εποιησεν αυτους	3 Numerum dierum et tempus dedit illi, et dedit illi potestatem eorum quæ sunt super terram.
4 εθηκεν τον φοβον αυτου επι πασης σαρκος και κατακυριευειν θηριων και πετεινων	4 Posuit timorem illius super omnem carnem, et dominatus est bestiarum et volatilium.
5 -	5 Creavit ex ipso adjutorium simile sibi : consilium, et linguam, et oculos, et aures, et cor dedit illis excogitandi, et disciplina intellectus replevit illos.
6 διαβουλιον και γλωσσαν και οφθαλμους ωτα και καρδιαν εδωκεν διανοεισθαι αυτοις	6 Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum, et mala et bona ostendit illis.
7 επιστημην συνεσεως ενεπλησεν αυτους και αγαθα και κακα υπεδειξεν αυτοις	7 Posuit oculum suum super corda illorum, ostendere illis magnalia operum suorum :
8 εθηκεν τον οφθαλμον αυτου επι τας καρδιας αυτων δειξαι αυτοις το μεγαλειον των εργων αυτου	8 ut nomen sanctificationis collaudent, et gloriari in mirabilibus illius ; ut magnalia enarrent operum ejus.
9 -	9 Addidit illis disciplinam, et legem vitæ hæreditavit illos.
10 και ονομα αγιασμου αινεσουσιν ινα διηγωνται τα μεγαλεια των εργων αυτου	10 Testamentum æternum constituit cum illis, et justitiam et judicia sua ostendit illis.
11 προσεθηκεν αυτοις επιστημην και νομον ζωης εκληροδοτησεν αυτοις	11 Et magnalia honoris ejus vidit oculus illorum, et honorem vocis audierunt aures illorum. Et dixit illis : Attendite ab omni iniquo.
12 διαθηκην αιωνος εστησεν μετ' αυτων και τα κριματα αυτου υπεδειξεν αυτοις	12 Et mandavit illis unicuique de proximo suo.
13 μεγαλειον δοξης ειδον οι οφθαλμοι αυτων και δοξαν φωνης αυτου ηκουσεν το ους αυτων	13 Viæ illorum coram ipso sunt semper : non sunt absconsæ ab oculis ipsius.
14 και ειπεν αυτοις προσεχετε απο παντος αδικου και ενετειλατο αυτοις εκαστω περι του πλησιον	14 In unamquamque gentem præposuit rectorem :
15 αι οδοι αυτων εναντιον αυτου δια παντος ου κρυβησονται απο των οφθαλμων αυτου	15 et pars Dei Israël facta est manifesta.
16 -	16 Et omnia opera illorum velut sol in conspectu Dei : et oculi ejus sine intermissione inspicientes in viis eorum.
17 εκαστω εθνει κατεστησεν ηγουμενον και μερις κυριου ισραηλ εστιν	17 Non sunt absconsa testamenta per iniquitatem illorum, et omnes iniquitates eorum in conspectu Dei.
18 -	18 Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.
19 απαντα τα εργα αυτων ως ο ηλιος εναντιον αυτου και οι οφθαλμοι αυτου ενδελεχεις επι τας οδους αυτων	19 Et postea resurget, et retribuet illis retributionem, unicuique in caput ipsorum, et convertet in interiores partes terræ.
20 ουκ εκρυβησαν αι αδικιαι αυτων απ' αυτου και πασαι αι αμαρτιαι αυτων εναντι κυριου	20 P?nitentibus autem dedit viam justitiæ, et confirmavit deficientes sustinere, et destinavit illis sortem veritatis.
21 -	21 Convertere ad Dominum, et relinque peccata tua :
22 ελεημοσυνη ανδρος ως σφραγις μετ' αυτου και χαριν ανθρωπου ως κορην συντηρησει	22 precare ante faciem Domini, et minue offendicula.
23 μετα ταυτα εξαναστησεται και ανταποδωσει αυτοις και το ανταποδομα αυτων εις κεφαλην αυτων αποδωσει	23 Revertere ad Dominum, et avertere ab injustitia tua, et nimis odito execrationem :
24 πλην μετανοουσιν εδωκεν επανοδον και παρεκαλεσεν εκλειποντας υπομονην	24 et cognosce justitias et judicia Dei, et sta in sorte propositionis, et orationis altissimi Dei.
25 επιστρεφε επι κυριον και απολειπε αμαρτιας δεηθητι κατα προσωπον και σμικρυνον προσκομμα	25 In partes vade sæculi sancti, cum vivis et dantibus confessionem Deo.
26 επαναγε επι υψιστον και αποστρεφε απο αδικιας και σφοδρα μισησον βδελυγμα	26 Non demoreris in errore impiorum : ante mortem confitere : a mortuo, quasi nihil, perit confessio.
27 υψιστω τις αινεσει εν αδου αντι ζωντων και διδοντων ανθομολογησιν	27 Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis : et laudabis Deum, et gloriaberis in miserationibus illius.
28 απο νεκρου ως μηδε οντος απολλυται εξομολογησις ζων και υγιης αινεσει τον κυριον	28 Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se !
29 ως μεγαλη η ελεημοσυνη του κυριου και εξιλασμος τοις επιστρεφουσιν επ' αυτον	29 Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis, et in vanitate malitiæ placuerunt.
30 ου γαρ δυναται παντα ειναι εν ανθρωποις οτι ουκ αθανατος υιος ανθρωπου	30 Quid lucidius sole ? et hic deficiet ; aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis ? et hoc arguetur.
31 τι φωτεινοτερον ηλιου και τουτο εκλειπει και πονηρον ενθυμηθησεται σαρξ και αιμα	31 Virtutem altitudinis cæli ipse conspicit : et omnes homines terra et cinis.
32 δυναμιν υψους ουρανου αυτος επισκεπτεται και ανθρωποι παντες γη και σποδος