ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 8

¹ συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση

² επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν

³ παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται

⁴ υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων

⁵ νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν

⁶ εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα

⁷ οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη

⁸ μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες

⁹ παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν

¹⁰ λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου

¹¹ κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν

¹² εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην

¹³ φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων

¹⁴ εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς

¹⁵ δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην

¹⁶ δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης

¹⁷ εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν

¹⁸ πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη

¹⁹ βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου

²⁰ εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι

²¹ ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι

²² κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου

²³ προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη

²⁴ προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων

²⁵ προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με

²⁶ κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον

²⁷ ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων

²⁸ ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον

²⁹ και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης

³⁰ ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω

³¹ οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων

³² νυν ουν υιε ακουε μου

³³ -

³⁴ μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων

³⁵ αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου

³⁶ οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον