1 υιε μη ζηλωσης κακους ανδρας μηδε επιθυμησης ειναι μετ' αυτων | 1 Non portar? invidia ai malvagi, non bramar di star con loro; |
2 ψευδη γαρ μελετα η καρδια αυτων και πονους τα χειλη αυτων λαλει | 2 perché il loro cuore medita rapine, e le loro labbra parlan di tradimenti. |
3 μετα σοφιας οικοδομειται οικος και μετα συνεσεως ανορθουται | 3 Colla sapienza si edificherà la casa, e si renderà stabile colla prudenza. |
4 μετα αισθησεως εμπιμπλαται ταμιεια εκ παντος πλουτου τιμιου και καλου | 4 Colla scienza se ne riempie le stanze d'ogni specie di cose preziose e bellissime. |
5 κρεισσων σοφος ισχυρου και ανηρ φρονησιν εχων γεωργιου μεγαλου | 5 L'uomo saggio è potente, l'uomo dotto è robusto e pieno di vigoria. |
6 μετα κυβερνησεως γινεται πολεμος βοηθεια δε μετα καρδιας βουλευτικης | 6 Infatti secondo un piano si fa la guerra, e la vittoria sarà dove ci sono molti consigli. |
7 σοφια και εννοια αγαθη εν πυλαις σοφων σοφοι ουκ εκκλινουσιν εκ στοματος κυριου | 7 Troppo alta è per lo stolto la sapienza, egli non potrà aprir la sua bocca alla porta. |
8 αλλα λογιζονται εν συνεδριοις απαιδευτοις συναντα θανατος | 8 Chi pensa a far del male avrà nome di stolto. |
9 αποθνησκει δε αφρων εν αμαρτιαις ακαθαρσια δε ανδρι λοιμω εμμολυνθησεται | 9 Il pensiero dello stolto è il peccato; il detrattore è l'obbrobrio degli uomini. |
10 εν ημερα κακη και εν ημερα θλιψεως εως αν εκλιπη | 10 Se nel giorno della sventura, stanco, dispererai, la tua forza andrà diminuendo. |
11 ρυσαι αγομενους εις θανατον και εκπριου κτεινομενους μη φειση | 11 Libera quelli che son condotti alla morte, non esser tardo a liberare quelli che son trascinati al supplizio. |
12 εαν δε ειπης ουκ οιδα τουτον γινωσκε οτι κυριος καρδιας παντων γινωσκει και ο πλασας πνοην πασιν αυτος οιδεν παντα ος αποδιδωσιν εκαστω κατα τα εργα αυτου | 12 Se dirai: « Non ho forze abbastanza », colui che vede i cuori lo sa: nulla può ingannare il Salvatore dell'anima tua, ed Egli renderà all'uomo secondo le sue opere. |
13 φαγε μελι υιε αγαθον γαρ κηριον ινα γλυκανθη σου ο φαρυγξ | 13 Figlio mio, mangia il miele, perchè è buono, il favo sarà dolcissimo al tuo palato. |
14 ουτως αισθηση σοφιαν τη ση ψυχη εαν γαρ ευρης εσται καλη η τελευτη σου και ελπις σε ουκ εγκαταλειψει | 14 Così è per l'anima tua la dottrina della sapienza, e quando tu l'avrai trovata avrai speranza nell'avvenire, e la tua speranza non sarà vana. |
15 μη προσαγαγης ασεβη νομη δικαιων μηδε απατηθης χορτασια κοιλιας | 15 Non tendere insidie, non cercare l'empietà nella casa del giusto, non distruggere il suo riposo. |
16 επτακι γαρ πεσειται ο δικαιος και αναστησεται οι δε ασεβεις ασθενησουσιν εν κακοις | 16 Il giusto cadrà sette volte, e risorgerà; ma gli empi saran travolti nel male. |
17 εαν πεση ο εχθρος σου μη επιχαρης αυτω εν δε τω υποσκελισματι αυτου μη επαιρου | 17 Quando sarà caduto il tuo nemico, non ne gioire non esulti il tuo cuore per la sua rovina. |
18 οτι οψεται κυριος και ουκ αρεσει αυτω και αποστρεψει τον θυμον αυτου απ' αυτου | 18 Che il Signore, vedendo ciò e dispiacendogli, non ritiri da lui il suo sdegno. |
19 μη χαιρε επι κακοποιοις μηδε ζηλου αμαρτωλους | 19 Non contendere coi malvagi, non ti fare emulo degli empi. |
20 ου γαρ μη γενηται εκγονα πονηρων λαμπτηρ δε ασεβων σβεσθησεται | 20 Perchè i cattivi non hanno la speranza delle cose future, e la lucerna degli empi sarà spenta. |
21 φοβου τον θεον υιε και βασιλεα και μηθετερω αυτων απειθησης | 21 Temi il Signore e il re, o figlio mio, e non far lega coi detrattori; |
22 εξαιφνης γαρ τεισονται τους ασεβεις τας δε τιμωριας αμφοτερων τις γνωσεται [22α] λογον φυλασσομενος υιος απωλειας εκτος εσται δεχομενος δε εδεξατο αυτον [22β] μηδεν ψευδος απο γλωσσης βασιλει λεγεσθω και ουδεν ψευδος απο γλωσσης αυτου ου μη εξελθη [22χ] μαχαιρα γλωσσα βασιλεως και ου σαρκινη ος δ' αν παραδοθη συντριβησεται [22δ] εαν γαρ οξυνθη ο θυμος αυτου συν νευροις ανθρωπους αναλισκει [22ε] και οστα ανθρωπων κατατρωγει και συγκαιει ωσπερ φλοξ ωστε αβρωτα ειναι νεοσσοις αετων | 22 perchè all'improvviso verrà la loro rovina, e la triste fine degli uni e degli altri ehi la conosce? |
23 ταυτα δε λεγω υμιν τοις σοφοις επιγινωσκειν αιδεισθαι προσωπον εν κρισει ου καλον | 23 Anche queste dai sapienti: Aver riguardi personali in giudizio non è cosa buona. |
24 ο ειπων τον ασεβη δικαιος εστιν επικαταρατος λαοις εσται και μισητος εις εθνη | 24 Quelli che dicono all'empio: « Tu sei giusto » li malediranno i popoli, li detesteranno le genti. |
25 οι δε ελεγχοντες βελτιους φανουνται επ' αυτους δε ηξει ευλογια αγαθη | 25 Quelli che lo condannano saran lodati, e sopra di essi verrà la benedizione. |
26 χειλη δε φιλησουσιν αποκρινομενα λογους αγαθους | 26 Dà un bacio sulla bocca chi dà una retta risposta. |
27 ετοιμαζε εις την εξοδον τα εργα σου και παρασκευαζου εις τον αγρον και πορευου κατοπισθεν μου και ανοικοδομησεις τον οικον σου | 27 Metti in ordine gli affari tuoi di fuori, coltiva diligentemente il tuo campo, e poi ti edificherai la casa. |
28 μη ισθι ψευδης μαρτυς επι σον πολιτην μηδε πλατυνου σοις χειλεσιν | 28 Non fare alla leggera testimonianza, contro il tuo prossimo e non adular nessuno colle tue labbra. |
29 μη ειπης ον τροπον εχρησατο μοι χρησομαι αυτω τεισομαι δε αυτον α με ηδικησεν | 29 Non dire: « Come ha fatto a me così farò a lui. Renderò a ciascuno secondo le sue azioni ». |
30 ωσπερ γεωργιον ανηρ αφρων και ωσπερ αμπελων ανθρωπος ενδεης φρενων | 30 Passai pel campo del pigro, per la vigna dell'uomo stolto, |
31 εαν αφης αυτον χερσωθησεται και χορτομανησει ολος και γινεται εκλελειμμενος οι δε φραγμοι των λιθων αυτου κατασκαπτονται | 31 Ed ecco tutto era pieno d'ortiche, i rovi ne coprivan la superficie, e il muricciolo di pietre era rovinato. |
32 υστερον εγω μετενοησα επεβλεψα του εκλεξασθαι παιδειαν | 32 Veduto ciò, ne feci tesoro nel mio cuore, e da tale esempio imparai a regolarmi. |
33 ολιγον νυσταζω ολιγον δε καθυπνω ολιγον δε εναγκαλιζομαι χερσιν στηθη | 33 E dissi: « Un poco tu dormirai, im po' sonnecchierai, un po' starai colle mani in mano per riposarti, |
34 εαν δε τουτο ποιης ηξει προπορευομενη η πενια σου και η ενδεια σου ωσπερ αγαθος δρομευς | 34 e ti piomberà addosso come corriere l'indigenza, e la povertà come uomo armato ». |