ΙΩΒ - Giobbe - Job 5

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη	1 5:3 J’ai vu l’insensé bien enraciné, et tout d’un coup sa demeure s’est écroulée.
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος	2 5:4 Ses enfants ne trouvaient plus qui les aide, qui les défende en haut lieu face aux attaques.
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα	3 5:5 Des affamés pillaient leur récolte et l’emportaient dans leurs cachettes; d’autres avaient soif de leurs biens.
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος	4 5:6 Non, le désordre ne sort pas de la terre, le malheur ne germe pas du sol.
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς	5 5:7 Mais si l’homme est né pour mal faire, c’est alors que les flammes s’élèvent.
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος	6 5:2 L’insensé est victime de ses délires, c’est leur propre violence qui tue les têtes folles.
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται	7 5:1 Tu voudrais appeler? Mais qui te répondra? Vers lequel des Saints te tourneras-tu?
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι	8 À ta place, j’irais droit à Dieu: c’est à lui que j’exposerais ma cause,
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος	9 car ses œuvres dépassent ce qu’on peut comprendre, il fait des miracles sans nombre.
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον	10 Il déverse la pluie sur la terre pour irriguer la surface des champs.
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα	11 Il élève ceux qui étaient bas, et rend la joie aux affligés.
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες	12 Il déjoue les manœuvres des astucieux, et quoi qu’ils fassent, ils ne peuvent s’en remettre.
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν	13 Il prend au piège les sages dans leur astuce, et réduit à rien les projets des intrigants.
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι	14 En plein jour les ténèbres les assaillent, ils tâtonnent à midi comme dans la nuit.
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου	15 Mais Dieu sauve de leur gueule les opprimés, il arrache le faible à la main du violent.
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη	16 Le pauvre alors reprend espoir: l’injustice? On lui a fermé la bouche.
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου	17 Heureux l’homme que Dieu corrige! ne méprise pas la leçon du Tout-Puissant.
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο	18 Après avoir blessé il soigne la plaie, après avoir meurtri, ses mains guérissent.
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον	19 Par six fois il te sauve de la détresse, une septième encore? le mal ne t’atteint pas.
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε	20 Que vienne la famine, il t’arrache à la mort; au combat, il te préservera de l’épée.
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων	21 Tu échapperas aux coups de la langue, tu n’auras pas à craindre l’assaut du pillard.
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης	22 Les agressions, la pénurie, tu en riras, les bêtes féroces, tu n’en auras pas peur.
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι	23 Plus de pierres dans tes champs: la terre te servira, les bêtes nuisibles feront la paix avec toi.
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη	24 Tu sauras que tout prospère en ta tente, visitant tes terres, tu n’y verras nul dommage.
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου	25 Sous tes yeux ta race se multipliera, tes rejetons pousseront comme l’herbe des champs.
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα	26 Tu iras à la tombe quand tu seras mûr, comme une gerbe qu’on ramasse en son temps.
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας	27 Tout cela, nous l’avons observé: c’est vrai! nous en sommes témoins, sache-le toi aussi.