ΙΩΒ - Giobbe - Job 30

LXX	NOVA VULGATA
1 νυνι δε κατεγελασαν μου ελαχιστοι νυν νουθετουσιν με εν μερει ων εξουδενουν πατερας αυτων ους ουχ ηγησαμην ειναι αξιους κυνων των εμων νομαδων	1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei;
2 και γε ισχυς χειρων αυτων ινα τι μοι επ' αυτους απωλετο συντελεια	2 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et robur iuvenile perierat totum.
3 εν ενδεια και λιμω αγονος οι φευγοντες ανυδρον εχθες συνοχην και ταλαιπωριαν	3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, serotino tempore fiebant turbo et vastatio;
4 οι περικλωντες αλιμα επι ηχουντι οιτινες αλιμα ην αυτων τα σιτα ατιμοι δε και πεφαυλισμενοι ενδεεις παντος αγαθου οι και ριζας ξυλων εμασωντο υπο λιμου μεγαλου	4 et mandebant herbas et arborum frutices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 επανεστησαν μοι κλεπται	5 De medio eiciebantur, clamabant contra eos tamquam fures;
6 ων οι οικοι αυτων ησαν τρωγλαι πετρων	6 ad ripas habitabant torrentium et in cavernis terrae et petrarum;
7 ανα μεσον ευηχων βοησονται οι υπο φρυγανα αγρια διητωντο	7 inter frutices rudebant, sub sentibus se congerebant;
8 αφρονων υιοι και ατιμων ονομα και κλεος εσβεσμενον απο γης	8 filii stultorum et ignobilium et de terra penitus exturbati.
9 νυνι δε κιθαρα εγω ειμι αυτων και εμε θρυλημα εχουσιν	9 Nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis in proverbium.
10 εβδελυξαντο δε με αποσταντες μακραν απο δε προσωπου μου ουκ εφεισαντο πτυελον	10 Abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur.
11 ανοιξας γαρ φαρετραν αυτου εκακωσεν με και χαλινον του προσωπου μου εξαπεστειλαν	11 Pharetram enim suam aperuit et afflixit me et frenum in os meum immisit.
12 επι δεξιων βλαστου επανεστησαν ποδα αυτων εξετειναν και ωδοποιησαν επ' εμε τριβους απωλειας αυτων	12 Ad dexteram progenies surrexerunt; pedes meos subverterunt et complanaverunt contra me semitas ruinae.
13 εξετριβησαν τριβοι μου εξεδυσεν γαρ μου την στολην	13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 βελεσιν αυτου κατηκοντισεν με κεχρηται μοι ως βουλεται εν οδυναις πεφυρμαι	14 Quasi rupto muro et aperto irruerunt super me et sub ruinis devoluti sunt.
15 επιστρεφονται δε μου αι οδυναι ωχετο μου η ελπις ωσπερ πνευμα και ωσπερ νεφος η σωτηρια μου	15 Versi sunt contra me in terrores, persequitur quasi ventus principatum meum, et velut nubes pertransiit salus mea.
16 και νυν επ' εμε εκχυθησεται η ψυχη μου εχουσιν δε με ημεραι οδυνων	16 Nunc autem in memetipso effunditur anima mea; et possident me dies afflictionis.
17 νυκτι δε μου τα οστα συγκεκαυται τα δε νευρα μου διαλελυται	17 Nocte os meum perforatur doloribus; et, qui me comedunt, non dormiunt.
18 εν πολλη ισχυι επελαβετο μου της στολης ωσπερ το περιστομιον του χιτωνος μου περιεσχεν με	18 In multitudine roboris tenent vestimentum meum et quasi capitio tunicae succinxerunt me.
19 ηγησαι δε με ισα πηλω εν γη και σποδω μου η μερις	19 Proiecit me in lutum, et assimilatus sum favillae et cineri.
20 κεκραγα δε προς σε και ουκ εισακουεις μου εστησαν και κατενοησαν με	20 Clamo ad te, et non exaudis me; sto, et non respicis me.
21 επεβης δε μοι ανελεημονως χειρι κραταια με εμαστιγωσας	21 Mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22 εταξας δε με εν οδυναις και απερριψας με απο σωτηριας	22 Elevasti me et quasi super ventum ponens dissolvisti me.
23 οιδα γαρ οτι θανατος με εκτριψει οικια γαρ παντι θνητω γη	23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 ει γαρ οφελον δυναιμην εμαυτον χειρωσασθαι η δεηθεις γε ετερου και ποιησει μοι τουτο	24 Verumtamen non ad ruinam mittit manum; et in exitio eius erit salvatio.
25 εγω δε επι παντι αδυνατω εκλαυσα εστεναξα δε ιδων ανδρα εν αναγκαις	25 An non flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi?
26 εγω δε επεχων αγαθοις ιδου συνηντησαν μοι μαλλον ημεραι κακων	26 Exspectabam bona, et venerunt mihi mala; praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27 η κοιλια μου εξεζεσεν και ου σιωπησεται προεφθασαν με ημεραι πτωχειας	27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie; praevenerunt me dies afflictionis.
28 στενων πεπορευμαι ανευ φιμου εστηκα δε εν εκκλησια κεκραγως	28 Taetro vultu incedebam sine consolatione, consurgens in turba clamabam.
29 αδελφος γεγονα σειρηνων εταιρος δε στρουθων	29 Frater fui draconum et socius struthionum.
30 το δε δερμα μου εσκοτωται μεγαλως τα δε οστα μου απο καυματος	30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
31 απεβη δε εις παθος μου η κιθαρα ο δε ψαλμος μου εις κλαυθμον εμοι	31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.